JENEVERBES VERBORGEN IN EEN ZONNIGE BRIES

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 05/04/14

Neus: Yves de Chirin, Olivier Cresp

Geen zin om tijdens je (lang en zo hard verdiende) vakantie op te botsen tegen celebs? Waarschuwing: mijd Sardinië! Want volgens Roselina Salemi – die het verhaal rondom Ginepro di Sardegna schreef – is het by all means fotogenieke eiland een veilige toevluchtshaven voor de voormalige en huidige high society. Niet alleen meerde in de jaren zeventig van de vorige eeuw de yacht – Lady Moura – van de Saoeidische prins Farouk al Rashid regelmatig aan in de pittoreske haventjes, maar kon je Greta Garbo, Jacqueline Kennedy, Michael Douglas, Maurice Béjart, de Grimaldi-familie uit Monaco en partyprinses Margareth (zus van koningin Elizabeth II) ook zomaar ter plekke in het wild tegenkomen.

En tegenwoordig is het helemaal oppassen geblazen: ben je net dat steegje ingedoken om Denzel Washington en Rihanna te ontwijken, lopen Lenny Kravitz, Anne Hathaway en Kevin Spacey je in dat schattige oude kerkje voor de voeten… die net afgescheid hebben genomen van Meril Streep, Edward Norton, Gwyneth – just uncoupled – Paltrow. Mo Yan wandelt er af en toe ook, maar de belangrijkste schrijver uit China van dit moment, herkent niet iedereen.

Acqua di Parma bezocht het eiland om een andere reden: inspiratie opdoen voor een nieuwe Blu Mediterraneo-geur. Wat de wilde en ruige vegetatie betreft, is er een keuze uit een divers ‘lokaal’ palet: zonneroosje (cistus labdanum en Montpellier-cistus), mirte, (Corsicaans) viooltje, narcis (affodil), mastiek, ‘aardbeiboom’, orchidee, brem, olijfboom en pistache. En natuurlijk de (Phoenicische) jeneverbesstruik die op het eiland vooral in de duingebieden groeit en opvalt door stormen vaak spectaculair verdraaide stammen en door de wind grillig verbogen takken. Laatste werd uitgangspunt voor Ginepro di Sardegna omdat de essence van de jeneverbes nog meer dan de andere flora de energie van dit eiland bevat, het herinneringen oproept van intieme kreken, eindeloze stranden van rood zand en tintelende witte schelpen.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Goede keuze van Acqua di Parma omdat de jeneverbes (foto) zo’n mooi vol, rond en divers parfum verspreidt: licht, ‘etherisch’, lichtjes ‘gerookt’, kruidig, fris en met een zachte zalvende ondertoon… Het bepaalt al eeuwen de smaak van de ouderwetse gin en jenever (en de laatste tijd gebruiken neuzen het ook om aan leergeuren een extra diep accent te geven).

In Ginepro di Sardegna ruik je het bijna allemaal maar dan omringd met een meditterane bries, die fris begint én geleidelijk iets warmer wordt. Die bries voel je in de opening: een uitbarsting van bergamot waarachter en doorheen je de complexe noot van de jeneverbes direct waarneemt die wordt verlevendigd en geprikkeld door een pittige mix van diverse pepersoorten… en het etherische en gerookte karakter van de jeneverbes versterken in het hart van de geur.

Salie maakt hem wat groener, cipres en nootmuskaat maakt hem wat droger en houtachtig. Dit alles komt samen in de basis: een strakke, stevige injectie van door de zon gedroogd cederhout terwijl je de jeneverbes blijft ruiken, die inmiddels zachter en zalvender, balsemachtig is geworden.

RUIK&VERGELIJK

Populair zijn ‘pure’ jeneverbesgeuren nog niet echt, maar ik vermoed een verandering richting ten goede – met name in de nichesector. En – even tussendoor – Geza Schoen heeft in 2003 een limited edition gemaakt van een geur die was geïspireerd op Bombay Sapphire. Het rook lettterlijk naar deze gin, maar dan zonder de alcohol. Ik vond het iets te veel van het goede/slechte…

Creed Baie de Genièvre (1982)

Versace The Dreamer (1996)

Hermès Rocabar (1998)

L’Occitane Cade (20??)

Penhaligon’s Juniper Sling (2011)

Atkinsons 24 Old Bond Street (2013)