‘ZEVEN VERSE BLOEMEN SAMEN EEN NIEUWE BLOEM VORMEND’

LANG LEVE DE JEUGD!

Jaar van lancering: 2018

Laatst aangepast: 19/12/19

Neus: Mathilde Laurent

Een gunstig voorteken voor een goede verkoop, het zal u niet verbazen: een naam die lekker in de mond ligt en nog makkelijker – allitereert met de naam van producent. Nou en dat doet Carat. Het heeft me ‘altijd’ verbaasd dat dit woord nooit-niet eerder door Cartier of andere juwelier, of welk luxemerk dan ook op een parfumetiket werd geplakt. Want de link met chic – en dat is volgens velen parfum nog steeds – is direct gelegd. Een old fashioned bewijs: het gelijknamige parfum maar dan van 4711 uit 1935, populair tot ver in de jaren zeventig. Toen parfum nog echt, maar dan ook echt een soort van chic was.

Dit kom ik zoal tegen op www: ‘Carat bottelt de zeven kleuren van een prisma die samenkomen in een enkele zuivere geur, verwant aan een diamant.’ Verder: ‘De diamanten fles, geïnspireerd op art deco, vangt het licht, buigt de kleuren van een prisma en weerspiegelt hun reflecties in de glazen vierkante facetten.’

Carat volgens Mathilde Laurent: ‘Ik wilde een geur creëren die glinstert met al het vuur van een diamant. Het kwam bij me op om het diffractieprincipe op de geur toe te passen: verspreid licht verschijnt als flitsen van regenboogkleuren in een diamant. En dus koos ik zeven mooie verse bloemen die samenkomen om een nieuwe bloem te vormen, abstract maar levend, zoals het licht van de diamant’. Diffractieprincipe? Google het maar en fel uw oordeel.

Laurent is natuurlijk niet de eerste die het ‘prisma-principe’ hanteert. Staat interessant en gecombineerd met een fonkelende, geslepen edelsteen die hetzelfde met kleuren doet, dan heb je een goede narratief zoals tegenwoordig ‘het verhaal achter’ heet.

Opvallend: in de begeleidende promotieclip wordt geen enkele link gelegd met de geschiedenis en waar de naam Cartier in juwelierskringen voor staat. Wel is de doelgroep über-duidelijk. Hoe die te omschrijven? Zonder neerbuigend te zijn: de ‘Instagram’-millennial. Jong, hip, fris en life is beautiful (vreemde schoenen draagt ze by the way, en pruik?). Geef ze eens ongelijk zou ik zeggen. Ben dus wel benieuwd hoe deze, op dit moment meest gezochte consument in de luxesector, de geur en de naam Cartier ervaart. Als een nieuw merk zonder verleden?

WAT CARAT IK EIGENLIJK?

Karaat is een term in de juwelierswereld: een eenheid waarin het massagehalte aan edelmetalen (zoals goud) in legeringen wordt aangeduid. Eén karaat is dus 24^ste massadeel zuiver edelmetaal voor een massahoeveelheid legering. 24 karaat is dus zuiver goud, bij 12 karaat is 50 procent van de massa zuiver goud, enzovoort. Dit wetende, vraag je je af waarom de geur zelf zo licht en luchtig is. Puur afgaand op de naam zou je dus eerder een zwaar en vol parfum verwachten, of zie ik dat nu verkeerd?

In ieder geval, dit waren mijn eerste indrukken toen ik de geur voor het eerst opspoot: ‘Limoenachtige frisheid in de opening ondersteund door iets tropisch: passievrucht? Groene noot. Eerder frisfruitig dan frisbloemig. Kan geen enkele bloem voor de geest halen. Lichtpoederig vervolgens, witte musk ingekapseld in een klaterende waternoot.

Beetje vage associatie met de waterige muskgeuren van Narciso Rodriguez gebaseerd op zijn klassieker For Her (2004) maar dan bloemiger. Sterkere associatie met Versace’s Bright Crystal (2006). En mijn indrukken die hierna volgden verschillen niet veel, wel begon me de frisheid meer op te vallen. Geen citrus-, maar aquafrisheid. En dan de bloemen. Moet je echt voor gaan zitten. Ik meen een mix van zoet (viooltje) en sensualiteit (ylang-ylang) te herkennen.

Nader onderzoek wijst uit dat ‘de zeven mooie verse bloemen’ viooltje, iris, de hyacint, ylang-ylang, narcis, kamperfoelie en tulp zijn die samen als het ware een regenboog/prisma vormen. Maar, het is niet de bedoeling dat je deze zeven geuren apart, stuk voor stuk, opeenvolgend kunt ruiken, want het idee is een abstracte bloemencompositie.

En dat is goed gelukt. Grappig of toeval: het lijkt wel of Carat fluïde is, in de zin van: elk van de zeven bloemen die je je voorstelt, presenteert zich als het ware als eerste. Ik had het vooral bij hyacint en kamperfoelie, maar dit is volgens mij meer een kwestie van wishful smelling.

Conclusie. Nee niet echt. Misschien alleen dat de Carat wel heel toegankelijk, dus young & girly is – ‘Hé, Geurengoeroe zit niet zo te zeuren!’ Ik bedoel wat draagt de volwassen Cartier-vrouw nu als parfum, de nichelijn niet meegerekend? Best veel keuze; jeetje die Laurent maakt volgens mij overuren, of heeft het vak helemaal onder de knie óf maakt inmiddels gebruik van een assistent.

L’Envol uit 2016? Mooie naam, goed verhaal en interessante ingrediënten-combi. Nog niet geroken. Baiser Fou uit 2017? Ook niet geroken. Ik zeg: toedeloe, bored als ik ben van in roze verpakt gourmand-snoepgoed.

De enige van de recente lanceringen die voor mij in aanmerking komt is Baiser Volé (2011) – door de lelie, een moeilijke bloem in haar puurheid. En een echte juweliersbloem ook door zijn volheid en opeisende présence. Maar als ik heel eerlijk ben – ben ik au fond niet – dan ‘toch maar’ Le Baiser du Dragon (2004). Alles is lekker aan die geur: verhaal, presentatie en de compositie of course. Volle kruidenbom met een voor een vrouw een gewaagd ingrediëntenprogramma – deze geur was zijn tijd ver vooruit. Een soort van ‘hidden’ niche.

Anyway, genoeg gegeurzeurd. En misschien komt er wel een intensere versie die de bloemen nog meer lekker laat shinen als een diamant. Niet, zoals nu, waterdruppels die direct van je huid vallen, maar als ‘aldehyden’ lekker lang blijft plakken.