VROLIJKE, ONSCHULDIGE GEUREN IN MACARONKLEUREN
MERK MET RIJKE GESCHIEDENIS
Philip Freriks: ‘We zijn alweer bij de halve finale van De Slimste Neus. Caroline van der Plas wat weet je van Bourjois’. ‘Jeetje daar vraag je wat, iets met toneel, Molière?’ ‘Nee, dat is helaas fout, je bedoelt waarschijnlijk Le Bourgeois Gentilhomme?’ ‘Caroline, ja, gôh wat stom, heb het nog voor mijn lijst gelezen.’
‘Snel door naar Nikkie’: ‘Dat is voor mij een intikkertje. Bourjois staat voor mij voor make-up, poeder, theater, Parijs, glamour, parfum, Chanel.’ Freriks: ‘Allemaal goed. C’est Fantastisque. C’est Magnétique, C’est Formidable. Je bent een echte vakvrouw die haar geschiedenis kent. Maar kun jij het publiek uitleggen wat Chanel en Bourjois in hemelsnaam met elkaar verbindt, dat weten maar heel weinig mensen.’
Nikkie: ‘Nu ga ik wel erg verschrikkelijk-heftig de diepte in, iets wat over het algemeen niet met mij wordt geassocieerd, maar de latere eigenaren van Bourjois – by the way in 1862 begonnen door een acteur in Parijs die niet tevreden was met het toenmalige aanbod van theatermake-up – zijn ooit met Chanel in zee gegaan om haar parfums breder en commerciëler neer te zetten. Daar heeft ze later mega veel spijt van gekregen, maar dat is écht een ander onderwerp. Laat ik dan als laatste een leuk weetje vertellen. Zowel Chanel (in 1933) als Bourjois (in 1953) hebben een parfum met dezelfde naam, en waarmee ik automatisch geassocieerd wordt, op de markt gebracht: Glamour.’
Freriks: ‘Nikkie, dit is echt heel bijzonder al deze achtergrondinformatie – waarom begin je geen podcast met dit soort triviale, maar belangrijke historische weetjes?’ Nikki: ‘Ik kan weinig loslaten, maar… mijn beautiful lips are sealed…’
Waarom vind ik Bourjois zo leuk – en daarom de geuren ook? Ben ik op mijn oude dag aan het vertrutten, want het is toch vreemd: wel ageren tegen de mallotige aanhoudende aanvoer van nieuwe geuren, en Bourjois dan? Klopt als een bus en bewijst maar eens dat ieder mens een parfumvat vol tegenstrijdigheden is.
De ‘echte’ reden: de geschiedenis van het merk dat nog veel verder reikt dan bovenstaande informatie. Met name die link met Chanel die pas in 2014 officieel werd verbroken doordat de eigenaren van Bourjois (én Chanel) – de familie Wertheimer – het (met name nog om zijn cosmetica populaire) merk verkocht aan Coty.
Voor ik met het nieuwe geurtrio begin, nog even wat extra achtergrondinfo: Bourjois heeft bij kenners de reputatie van een gerespecteerd parfumhuis, als was het alleen maar omdat de neus van Chanel N° 5 (1921) – Ernest Beaux – ook het beroemdste parfum van Bourjois creëerde: Soir de Paris (1929). En revolutionair binnen het vakgebied was dat aan de geur Mon Parfum (1924) een hele trits van beautyproducten werd gekoppeld: poeder, lippenstift, rouge, oogschaduw, toiletzeep, badzout en badpoeder.
Crisistip: mocht je de dit trio te duur vinden: op www.bol.com wordt een andere klassieker Kobako (uit 1936 ook gemaakt door Ernest Beaux) voor een ietsiepietsie minder verkocht: € 16,59 (50 ml).
Wat ik met name leuk vind, zijn de namen: La Magnétique, La Fantastique, La Formidable. Ik bedoel maar: als je La voor een naam/woord zet, dat benoem je daarmee het ultieme; alle kwaliteiten komen dan in optima forma samen. Het klinkt lekker arrogant, en je kunt het moeilijk betwisten omdat er geen regels bestaan voor het toepassen ervan. Over smaak mag tegenwoordig niet meer getwist worden – ‘Iedereen is uniek en bijzonder op zijn/haar/hen wijze en schoonheid komt van binnenuit blablabla’ – maar er blijft natuurlijk een verschil tussen La Streisand en La Patty, La Callas en La Bloemen.
Over bloemen gesproken: die bloeien volop in dit trio. Alleen niet echt spectaculair, want wat opvalt is de vriendelijke en bescheiden uitstraling – het zijn geen flowerbombs. Noem het jeugdig – iets wat je nu direct met het merk associeert. Ik heb een beetje een macaron-gevoel (waarin het ook om subtiliteit gaat, tenminste als je de juiste koopt; niet die in het koelvak van de super) wat natuurlijk versterkt wordt door de presentatie.
In La Magnétique proef je in de opening de mandarijn duidelijk – zonnezoet en fris. Vervolgens een beproefd, dus zeer klassieke melange van roos en jasmijn die snel overgaan in without-vanillecombi waardoor de finish een amberachtig warmte krijgt.
In het hart van La Fantastique kloppen dezelfde bloemen als in La Magnétique alleen ademen die anders door roze peper in de opening en de toevoeging van peer die je goed waarneemt. ‘Voor een natuurlijke, groene aantrekkingskracht’; ik associeer peer nooit daarmee, eerder met sorbet en, hey daar-is-weer, macaron. De nasleep is iets poederig en clean door musk en kasjmierhout.
En dan La Favorite van Geurengoeroe: La Formidable. Inderdaad een moderne chypre met zoet-zonnige fruitfacetten – in dit geval bergamot (die voor mij meer ‘op zijn Guerlains’ had mogen spetteren ) die een inleiding is tot een abstract bloemenhart gebaseerd op fresia en lavendel zo lijkt het, maar een beetje te diffuus voor mijn gevoel. Geldt ook voor de patchoeli die ik niet als ‘krachtig en rijk die diepte en intensiteit toevoegt’ zou omschrijven – eerder als een idee van droog hout.
Logisch dat de geuren zo licht van aard zijn: past bij de uitstraling, de doelgroep en de prijs natuurlijk: € 16,99 voor 50 ml zie ik op de Franstalige site.