GOEDE NAAM KIEZEN WORDT MOEILIJKER
HUISGEUR DIE OOK EEN AQUA ALLEGORIA HAD KUNNEN ZIJN
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 08/02/20
Neus: Thierry Wasser
Het wordt voor de parfumerie steeds moeilijker om een van hun geliefde sprookjes te verkopen: de verlokkingen van exotische oorden. Plekken waar nog alles is waarnaar je verlangt of naar moet verlangen volgens reisbureaus, enthousiaste verslagen op tv, in kranten en bladen, op internet (inclusief de nieuwe verleiders, de influencers).
Het probleem: veel verweg-paradijzen komen steeds dichterbij (iedereen kan er tegenwoordig naar toe) en hebben hun oude glans verloren die ze meestal danken aan de tijd dat reizen nog echt een elite-aangelegenheid was.
Nog een ding: bij nadere beschouwing blijken sommige exotische oorden ook op een andere manier veranderd. Worden bijvoorbeeld bedreigd door menselijke activiteiten – denk aan de aanhoudende uitbreiding van palmolie-plantages waarvoor regenwouden worden gekapt (vaak ook nog eens illegaal als je ngo’s gelooft) en de aldaar duizenden jaren levende flora en fauna het onderspit dreigen te delven.
Is het dan wel zo slim om daar een geur naar te vernoemen? Met name door parfumhuizen die sinds een paar jaar ernaar streven om de aarde (en wat er nog over is aan natuur) zo min mogelijk te belasten. Heb je die intenties, dan is het op zijn minst (wereld)vreemd om bedreigde gebieden op een etiket te plakken van een geparfumeerd product. In dit geval een geurkaars/homespray: Forêt du Sumatra.
Ben ik de enige die onder meer door berichten van het Wereldnatuurfonds – die ik af en toe op www zie voorbijkomen – bij het regenwoud van Sumatra direct moet denken aan bedreigde oerang-oetangs? En bij Bois des Indes (naam van een andere Guerlaingeurkaars/homespray op basis van sandelhout en jasmijn) dat juist in India door wildkap sandelhoutbossen in hun voortbestaan worden bedreigd?
Wat ik maar wil zeggen: bezint eer ge begint, voor je het weet heb je de hele goegemeente over je heen als je uit onwetendheid een veronderstelde foute naam bedenkt, een dito fout ingrediënt gebruikt, je niet houdt aan de aan jezelf opgelegde criteria. Want de waakzame, steeds vaker boos wordende consument, wordt ook steeds mondiger en weet via internet makkelijker medestrijders te vinden.
Opvallend: ‘rondom’ Forêt du Sumatra heeft zich voor zover ik weet nog geen actiegroep verzameld, terwijl het volgens mij zeker wat mediamomenten zou kunnen opleveren met de juiste contacten. Is volgens een mij kwestie van dat veel actiegroepen vaak niet verder kijken dan hun…
Laat je je door bovenstaande wel of niet beïnvloeden? Ik niet echt, vindt de naam alleen ‘een beetje dom’ gekozen. Bij Guerlain weten ze ook, hoop ik althans, dat het in de regenwouden van Sumatra ook niet meer allemaal oer en ‘puur natuur’ is. Mocht een actiegroep opstaan, dan zou ik als ik Guerlain was een (flink) gedeelte van de opbrengst van Forêt du Sumatra direct doorsturen naar een stichting die zich het lot van de bedreigde oerang oetans en ander fauna aantrekt. Iedereen tevreden.
WAT FORÊT DU SUMATRA IK EIGENLIJK?
Zou Thierry Wasser het regenwoud van Sumatra een keer bezocht hebben? En deze impressies aan de pr-afdeling hebben doorgegeven? ‘Diep in het hart van het Indonesische regenwoud, onthult zich een onontdekte natuurlijke wildernis. Zonlicht spat op bodem, de weelderige vegetatie wekt elk zintuig, terwijl flarden patchoeli en cederhout samensmelten met de geur van vochtige aarde onder de voeten het pad effectief vervaagt.’
In ieder geval: deze interieurgeur is voor mij meer Guerlain dan bijvoorbeeld de volledige La Petite Robe Noire-collectie. Forêt du Sumatra zweeft tussen eau de cologne en eau de toilette, en fuseert ook heel goed met de huid. Zweeft als een warme wolk vol met exotische details met de nadruk op zoet, oosters zoet met een licht gourmandaccent, door de ruimte. Je moet trouwens goed door ruiken om ylang-ylang en jasmijn te ontwaren. Zou het komen, omdat het juist een ambiancegeur is, dat de zoetmakers sneller de overhand nemen: tonkaboon en vanille in dit geval. En de bloemen daardoor op de achtergrond blijven. Want van een piramide-opbouw is geen sprake.
Het hele recept komt vanaf de eerste spray in een keer ‘binnen’. De donkere noten, zwarte thee en mos, meen ik een beetje te bespeuren, geven een randje aan het zoet. Wat mij betreft had Forêt du Sumatra ook een recente Aqua Allegoria kunnen zijn, want die worden ook steeds poediger, witte ‘muskier’ en lichter en minder gedecideerd van toon.
