KRACHTIGE MUSK, KRACHTIG-GROENE ORANJEBLOESEM
ÉN ELEGANT
Jaar van lancering: 2019
Laatst aangepast: 15/09/19
Ik schrijf dit verhaal op de dag die is aangekondigd als de laatste mooie van het jaar (15 september 2019). Aangezien het klimaat op alle vijf continenten en de zeven wereldzeeën de laatste tijd zich anders ‘gedraagt’ dan we gewend zijn, zeg ik: ‘Zeg nooit nooit.’
Alleen wat doe je dan geurtechnisch? Opteer je voor het meest voor de hand liggende – fris – of versterk je de warmte van de laatste zonnestralen met een oosterse geur? Giorgio Armani biedt met zijn recente Privé-geuren beide.
Hij wordt wel beschouwd als de man die niche voor een breder publiek toegankelijk maakte. In 2004 was hij een van de eerste modeontwerpers met een lijn waarin het verhaal/de storytelling ondergeschikt werd gemaakt aan pure olfactorische belevenissen.
Giorgio noemde de lijn Armani / Privé en begon met een kwartet. Inmiddels is de reeks opgedeeld in vier lijnen: Les Eaux, La Collection, Les Terres Précieuses en La Collection des Mille et Une Nuits. Inmiddels staat met Musc Shamal en Orangerie Venise de tikker op nummer 36 en 37. De eerste valt onder ‘duizend en een nacht’-range, de tweede onder Eaux.
WAT MUSC SHAMAL, ORANGERIE VENISE IK EIGENLIJK?
Misschien komt Musc Shamal meer tot leven als je de betekenis weet; zo wordt de hete, droge noordwestelijke wind genoemd die ‘s zomers over de Perzische Golf suist en vaak zandstormen veroorzaakt. Past dus perfect in het plaatje van duizend-en-een-nacht. Musc Shamal is helemaal van deze tijd. Wil zeggen: het accentueert de poederige noten van musk, maar voorkomnt dat die clean en schoongewassen overkomt.
Merk je direct in de opening: bij de eerste spray lijkt net alsof je een licht dierlijke musk in al zijn scherpte ruikt (denk aan de klassieker van Alyssa Ashley uit 1969) die vervolgens wordt bedekt met laagjes. Wulps (mag je dat anno nu nog zeggen?), maar niet verstikkend. Die laagjes zijn zeer gefragmenteerd: zowel poederig, zowel houtachtig, als zoet en sensueel. De shamal die de roos en jasmijn aanvoert, zorgt ervoor dat de musk als het ware openbarst, lucht krijgt. Let wel: de bloemen zijn onderdanig aan de musk, eisen niet veel aandacht op.
Subtiel is ook de toevoeging van een aldehyde die niet alleen het geheel veredelt, maar ook voor een lichte citrus-siddering die gelijk opgaat met de animale noot. Het beeld dat voor mij verschijnt: geen heet-droge wind maar een oase in een woestijn waar de wind de fel stralende zon tempert.
Opvallend: op het einde lijkt het of de musk vloeibaar en smeuïg wordt door amber en vanille, toch heeft Musc Shamal body, (ver)valt niet in een makkelijke gourmand-sensatie, iets wat tegenwoordig zo vaak gebeurt. Gewoon een goede geur én niche in de zin van: de gebruiker wordt toch verrast doordat de musk alomtegenwoordig is en eigenzinnig.
Als contrast is er Orangerie Venise: een echte fantasienaam, want tijdens mijn bezoeken aan de dogestad heb ik er nooit een gezien. Kan natuurlijk komen doordat Giorgio Armani over betere contacten beschikt – ik vermoed dat bij de vele stadspaleizen orangerieën zijn gebouwd. Dit lees ik op www.giorgioarmanibeauty-usa.com: ‘Prachtig en wulps, het houtachtige Orangerie Venise viert de facetten van de bittere sinaasappel met lichtgevende noten van neroli-essence en frisse citrustonen’.
Wulps dat niet. Neroli kán dat oproepen, maar doordat het hier omringd is met zoveel frisheid, is er eerder sprake van een eau de cologne-effect. De opening: een volbloeiende orangerie waar overheen een parelende mist hangt van bloemige citrusnoten, met name bergamot.
Scherp, ‘strak’ en fris, maar vooral aangenaam groen, waardoor ik ook een spoor van petit grain vermoed (gedestilleerd uit de bladeren en takken van de bittere sinaasappelboom). Hieruit stijgt de volle geur van oranjebloesem en neroli. Ik zeg: heerlijk. Dit alles wordt geschraagd door een sterke basis van vooral strak-gedroogd cederhout, verdiept door mos en ambroxan.
Laatste zorgt voor een zekere sensualiteit, maar zonder – daar is ‘ie’ weer voor de vierde keer – wulps te worden. Orangerie Venise krijgt zijn niche-allure door buchu, het Zuid-Afrikaanse kruid dat de frisheid van thee en munt combineert met zwoele frisheid van zwarte bes. In vergelijk met Oranger Alhambra (2008), ook een Eaux, is Orangerie Venise minder kruidig, maar bloemiger.
En vind je Musc Shamal te heftig; je kunt’m goed layeren met Orangerie Venise in de verhouding van minimaal een op drie.
GEURENGOEROE 