GEURENGOEROE

FRAGIELE LENTEGEUR MET…

POEDERZACHTE OF POEDERHARDE NASLEEP?

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 11/04/16

Neus: onbekend

Vandaag was het eindelijk duidelijk bespeur- en begeurbaar in de lucht: de lente deed zijn ‘stinkende’ best om de eerste bloesems nu echt aan te wakkeren – ‘werken, dames en heren, en snel een beetje, het volk vraagt er om’ – hun delicate geuren te verspreiden. En het lukte al aardig. Ik liep naar het Duden-park ‘bij mij’ in Brussel en op weg rook ik al een vaag bloemenspoor. Heel pril, heel voorzichtig ontspruitende bloesems, maar heel trefzeker de magnolia.

Nog even en de lucht is bezwangerd van de boerenjasmijn, de sering en de brem vermengd met de eerste rozen omlijst door een kader van vers geknipt gras en gebladerte. Logisch dat het jaargetijde van wedergeboorte en dus hoop en dus lentekriebels een klassieke inspiratiebron is voor de parfumindustrie.

Ik ben vaak in Barcelona geweest. Als lanterfanterende toerist, als lanterfanterende journalist maar aan Santa Eulalia – gelegen aan de Passeig de Gràcia – ben ik blijkbaar voorbij gelopen. Zit er al sinds 1843. En dit warenhuis is helemaal met de tijd meegaan. Het interieur voldoet aan de strakke, hightech glimmende spiegel-inrichtingstrend van nu afgaande op de foto’s op de homesite.

Wat veel luxetempels nog niet doen, of nog niet durven om de verkochte merken niet tegen hun zo gevoelige pr-hoofdje te stoten, toont Santa Eulalia sinds 2014: verkoopt zijn eigen geuren: Citric, Marinis, Obscuro, Vesper, Nectar en Albis.

Even ter uw informatie: het koophuis is genoemd naar de in gotische stijl gebouwde kathedraal van het Heilig Kruis en Sint Eulalia op het Plaça de la Seu – daar ook veel gelanterferd. Met name ’s zondagochtends als zich daar met name jeugdige muzikanten, zangers en dansers verzamelen die traditionele Catalaanse muziek spelen, zingen en dansen. Sint Eulalia (van Mérida) ‘herself’ was waarschijnlijk een over-fanatieke gelovige die ten gevolge daarvan in 304 de martelaarsdood stierf.

Een brutaaltje was ze wel: dertien jaar oud toog ze naar het gerechtshof van Mérida, waar juist op dat moment onder leiding van de Romeinse stadhouder Dacius een proces werd gevoerd tegen christenen. Aangekomen, zou de verstandsverbijsterde deugniet een beeld van een Romeinse god van zijn sokkel getrokken en op de grond gesmeten hebben. Dat bleef niet onopgemerkt: gearresteerd, veroordeeld, gemarteld. Uiteindelijk werd ze in opdracht van Dacius verbrand. Tja, ja, dat zou ik uit zijn functie ook hebben gedaan – burn, baby burn! Het leverde haar wel eeuwige roem op, want ze is mooi ook nog even de co-patrones van Barca. Wie kan dat zeggen? Holy Madonna? Not. Holy Lady Gaga? Not.

WAT ALBIS IK EIGENLIJK?

Schakel je Google translate in, dat geeft albis albis. Google je gewoon, dan krijg ‘in albis’. Betekent in het wit begraven. Zou dit refereren wat naam betreft naar de martelares? Niet echt denk ik. Misschien één ding: de puur- en ongeschondenheid van de compositie.

Albis is een witte bloemengeur die de ‘openhartige frisheid van een vroege ochtendbries oproept door een lichte wind die de zintuigen penetreert’.

Waarom ik gecharmeerd ben van de geur? Het antwoord is… valeriaan. Die roept weliswaar een crispy frisheid op die eerder doet denken aan de Zwitserse Alpen – fris, ijl, beetje medicinaal, beetje koud – maar toont aan dat het niet altijd citrusvruchten moeten zij die het begin van de dag symbolisch aankondigen. De valeriaan gaat geleidelijk onder in jasmijn, orchidee en met name de niet zo vaak gebruikte sering (foto). Die geeft hier eerst al haar frisse en daarna poederige noten vrij. Ze vormen samen een wolk die eerst licht blijft rondzweven, maar ‘gevoed’ door vanille de aarde bereikt, waar een bedje van sandelhout op ze wacht.

Waarom ik niet gecharmeerd ben van de geur? Ik vind dat de musk haar poederige nuances op een gegeven moment verliest en behoorlijk clean en (te) fris gewassen eindigt. Hierdoor heb ik eerder het gevoel voorjaar te ruiken in een selfwash-automatiek dan in dat park, net iets verderop, waar je onder een bloeiende sering het van ongeduld niet kunnen wachtende voorjaar ervaart.

Onbedoeld grappig, maar eerder storend is hoe www.cosmania.nl sering beschrijft: ‘met vanille, sandelhout, orchidee, jasmijn, en delicate – nu komt het – lelie van Dale’. Ik raad de uitbaters van de site aan de echte Van Dale er eens op na te slaan.