DÉ GEUR VAN ZEVENTIG OPEENVOLGENDE ZOMERS
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 30/03/16
Neus: Christiane Plos
Geur en herinnering: een populair gespreksonderwerp. Met een ergens toevallig opgesnoven ‘fragrance-flits’ kan een geheel vergeten wereld in gedachten naar boven komen. For good and… for worse. Dat laatste wordt nog al eens vergeten. Het is niet alleen rozengeur en maneschijn: geur en herinnering kan ook geassocieerd worden met ervaringen niet zo fijn.
Maar voor beide heb je weinig nodig: een persoon die je op straat passeert, de aroma’s die uit een nu populaire uitgaansgelegenheid – ‘eetschuur’ – wasemen. Maar over het algemeen houden we er, logischerwijze, van om het positief in te vullen. Zoals de zwoele wind die zachtjes over je heen glijdt terwijl je ligt te dagdromen op het strand.
Ik vraag me dus af wat de reacties zullen zijn wanneer je mensen blind ‘de geur van de zon’ laat ruiken. Ofwel, de parfumformule die Lancaster (viert dit jaar zijn zeventigjarig jubileum) sinds jaar en dag in zijn zonproducten verwerkt en nu voor het eerst presenteert als een ‘zelfstandige’ geur die voor de gelegenheid werd geüpgraded. Ik durf er gif op in te nemen (doe het niet), dat de meeste proefpersonen Le Parfum Solaire direct associëren met zon, zomer en zee.
Lancaster is zelf ook overtuigd van het positieve herinneringseffect: ‘Wat als je alleen maar je ogen hoeft te sluiten om het schuim van de golven op het zand te horen slaan, je vochtige huid te voelen terwijl je lichaam door de zon wordt opgewarmd om in een zomerstemming te komen? De Lancaster-laboratoria ‘ving ‘ deze gevoelens van intens geluk in een fles: een geur direct geïnspireerd op de bekende geur van de Lancasterzonproducten’. Alleen…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
… Le Parfum Solaire als compositie gaat een stap verder. Dat wil zeggen: je ruikt meer dan alleen de herkenbare, vertrouwde en prettige noten van de zon- en zeeproducten. Ik heb het gevoel dat de ervaring van zeventig jaar een meerwaarde krijgt. Want de geur is, tegen mijn verwachting in, gelaagder en verfijnder.
Met andere woorden: een elegante-klassieke compositie die naast het ‘zon-effect’ meer geeft. Ik geniet hoe de top, het hart en de basis zich vrijgeven. Zo lekker ‘aangenaam klassiek’.
Merk je direct in de opening: geen ‘blast from the past’ door een overdosis citrus, maar eerder een zachtbloemige mix van petitgrain, lelietje-van-dalen en ylang-ylang (foto). Ofwel, de houtig-groene frisheid van de eerste, de knisperende frisheid van de tweede die sensueel worden ondersteund door de bloem der bloemen: ylang-ylang. Die worden vervolgens gewikkeld in een cocon van de aldehyden. Het effect: ‘huidgekuste’ warmte waarin de bloemen – hyacint, jasmijn en roos – in het hart zich ook aan warmen en waarvan de zwoelheid wordt benadrukt door een gulle stuifregen van kaneel. Hierachter wacht de basis.
En die heeft een hoog ‘warm-door-de-zon-gekuste-huid’-gehalte door met name de vanille-poederige noten van heliotroop die de witte musk ‘warm’ inkapselt én de – onverwachte – zoete noten van viooltje. Die tere bloemeke zie je zelden in de basis, maar geeft een mooie ‘poeslieve’ finish. Het cabreuva-hout kan ik als zodanig niet detecteren, maar het verklaart wel iets van de ‘extra’ warmte, gezien dit hout hetzelfde effect heeft als copaiba-, Peru- en tolu-balsem. Eindconclusie: goed gedaan.
GEURENGOEROE 