DIEPERE GRONDEN: TOT OP DE BODEM (VAN DE ZEE)
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 08/01/16
Neus: Christian Mathieu?
Model: Nicolas Cazale
Flacontontwerp: Serge Mansau
Je hebt stiefdochters in de parfumerie. Maar ook stiefzonen: geuren die in de loop der jaren op steeds lager geplaatste plankjes terechtkomen, bijna uit het zicht: alleen de vaste fans weten hem te vinden. De ‘rest’ gaat voor nieuw-nieuwer-nieuwst. De merken zelf trouwens ook. Waaronder Kenzo: voor de man verschenen de laatste ‘drie à vier jaar’ meer dan acht geuren waarvan enkele niet eens de ketens haalden.
En dan ‘ineens’ ontdekt ook Kenzo dat je je klassiekers moet koesteren. Voor de vrouw is dat Flower (2000), voor de man is dat dus Homme – inmiddels rustend op het bijna onderste parfumplankje. Vanaf nu zal deze geur het weer hoger op kunnen zoeken, want Homme bestaat 25 jaar – inmiddels een uitzonderlijke prestatie.
Reden voor een feestje. Dat betekent geen feesteditie, maar een eau de parfumconcentratie om tot de essentie van de geur door te dringen, om er diepte aan te geven. Want ondanks dat Homme door zijn houtbasis als eau de toilette beklijft, blijft het toch een oceanische ozongeur. Opvallend wat styling betreft: de ambassadeurs zijn er in de loop der jaren niet bepaald ouder op geworden. Het huidige model Nicolas Cazale – acteur, regisseur, surfer, kunstenaar – oogt als een broekie terwijl het verhaal achter Homme altijd de nadruk heeft gelegd op de meer volwassen man.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
In het begin de herkenning dat redelijk snel verdwijnt in Homme Eau de Parfum. En daar mogen we blij mee zijn. Want de eau de toilette doet nu een beetje ‘has been’ aan. Zeegeuren zijn te bekend geworden: op een gegeven moment rook je ‘ze’ zelfs in Hema-aftershaves op de achtergrond.
Wat ik – helaas – niet meer ruik: de markante opening met venkel die Homme zo’n aangenaam anders fris-groene impressie gaf. Die is nu overschaduwd, overwoekerd door munt besprenkeld met kardemon – die drijven op het water voor ze als in een vortex naar beneden naar de bodem van de zee worden getrokken. Daar verankerd in het zand, laat het hout zich gelden. De combinatie van cederhout en vetiver transformeren het zeewater tot een ‘houtwater’, tot ‘puur’ hout. Met name als vetiver het stokje overneemt. Die is rokerig, ‘verbrand’, maakt van de compositie een ruig geheel zonder door te slaan – Homme Eau de Parfum blijft tenslotte een masstige-geur.
Maar het geeft wel wat heel veel mannen onder een stoere geur verstaan, zonder het te linken de parfumclichés verleiding en sensualiteit. En over bodem gesproken: het lijkt ook alsof je zand ruikt, warm zand – het gevoel alsof je aan het strand ligt. Waar gelukkig geen sprake van is: zout. Ook has been. Het ‘kleine beetje’ water dat je ruikt in Homme Eau de Parfum doet niet zilt aan maar zoet.
GEURENGOEROE 