GEURENGOEROE

MANNELIJKE VAREN EN VROUWELIJKE GOURMAND VERENIGD

‘PLAKLETTERPARFUM’

Jaar van lancering: 2015

Laatst aangepast: 28/09/15

Neus: Thierry Wasser

Wanneer wordt een geur helemaal ‘exclusief’ voor jezelf? Wetende dat je die met honderdduizenden zo niet miljoenen gelijkgestemden deelt? Nooit dus. Een in de ware zin van het woord exclusieve geur speciaal gemaakt overeenkomstig je wensen, is een op maat-parfum.

Deze haute parfumerie-service biedt Guerlain vanaf € 25.000.00. Nu wil ‘de parel in de kroon van de Franse parfumerie’ dit geprivilegieerde gevoel koppelen aan een masstige-geur. Wat de presentatie betreft dan. Niet de inhoud. Want Mon Exclusif kun je op bepaalde verkooppunten laten graveren met een zelf bedachte naam of je initialen. Of die van je moeder, zus, vriendin en ga zo maar door. Als je daar geen tijd voor of zin in hebt, dan kun je met bij de flacon geleverde plakletters (zie foto) Mon Exclusif je eigen naam maken. Moet je ook tijd voor en zin in hebben…

Guerlain ziet het als ‘a new concept to explore the intimate relationship that a woman can establish with her perfume by giving it a name of her own choosing’. Ik vraag me af of deze manier van ‘customizen’ de exclusieve beleving verhoogt. En of een parfumhuis zich als psychiater moet gedragen: ‘Je hebt weinig met deze geur, zeg je, hoe komt dat, zijn het jeugdherinneringen of ben je gewoon ontevreden met je man – wanneer was het voor het laatst dat hij je een geur gaf. En wat zegt dat over hem, wat zegt dat over jou… ?’

Daarnaast: bij elke hobbywinkel koop je tegenwoordig stickers en emoticons waarmee je van alles en nog wat kunt pimpen. Maar dat is iets voor peuters en kinderen volgens mij. Als ik zelf aan de slag zou gaan; ik vrees dat ik nogal melig zou gaan woordspelen.

De flacon, oorspronkelijk ontworpen door Michel Franck en voor de gelegenheid iets ronder gemaakt, komt uit het archief van Guerlain: ooit zat hier de jus in van Coque d’Or (1937) en Dawamesk (1945) dat eerder in 1942 op de markt werd gebracht onder de naam Kriss.

Coque d’Or is door Jacques Guerlain opgedragen aan en gevormd naar de smokingstrik standvastig gedragen door Serge Diaghilev van Les Ballets Russes en genoemd naar de gelijknamige opera van Nikolai Rimsky-Korsakov uit 1907.

Voor de echte verzamelaars: vorig jaar verscheen in een oplage van 29 stuks een nieuwe parfumversie (niet geroken door Geurengoeroe) door Thierry Wasser (hij is zo dicht mogelijk bij originele chypre-partituur gebleven) gepresenteerd in de originele Baccaratflacon – zie foto onder.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Met Mon Exclusif poogt Thierry Wasser de typische mannelijke varengeur te verbinden met vrouwelijke allure. Met vintage Jicky (1889) als referentie. Het is niet makkelijk deze spagaat te overbruggen – voor je het weet heb je een hybride als resultaat.

En dat is Mon Exclusif ook: varen versus oosters gourmand. Ruik je de geur blind, dan kom je wellicht in de verleiding te denken dat het een nieuwe variatie is op La Petite Robe Noire (2011): La Petite Robe Violette. Tenminste als je het eerste stadium van de geur hebt laten vervliegen: een enorme prachtige lavendelwolk.

In eerste instantie fris gemaakt door mooie zuivere nevel van bergamot en mandarijn ‘aangezet’ door coumarine. Als de zoete amandel zich in de compositie mengt krijg je als man even een L’Homme Idéal-associatie – de geur uit 2014. Alleen is deze amandel zoeter en wel heel erg-erg gourmand. En dat wordt alleen maar versterkt in de verdere ontwikkeling. Ondanks de opgevoerde klassieke ‘Guerlainbloemen’ – jasmijn, roos, ylang-ylang – die baden in een zonakkoord met nectarine-effect, zij het zeer ingehouden.

Ze zorgen in ieder geval dat Mon Exclusif niet helemaal wordt ‘vastgezet’ door de verdere gourmandontwikkeling opgeroepen met sandelhout, iris, witte musk, vanille en een toffee-noot. Op het einde resteren de poederige noten van witte musk vermengd met het lactone-accent van sandelhout met op de achtergrond nog steeds een licht zuchtje van de lavendelopening.

Qua compositie is de geur – en dat weet Guerlain ook – niet echt exclusief: het is de zoveelste variatie op het gourmandconcept – ‘binnen’ Guerlain is het een uitwerking van Le Plus Beau Jour de Ma Vie (2015) en de ‘pistache-variatie’ La Petite Robe Noire Eau Fraîche (2015) – die voor mij wel erg dicht in de buurt komt van de nieuwe millennium-gourmandstandaard: Lancôme’s La vie est belle (2012).

Waar ik zit op te wachten: weer eens een Guerlain die niet mee wiegt op parfumtrends, maar de trend zet; nog liever ver vooruit is. En dan denk ik aan een klassieke chypre gemaakt met moderne ingrediënten à la Coque d’Or.