NIEUWE GRONDEN
VAN DE TIEN GAAT DIT TRIO HET MEEST ‘RICHTING MANNELIJK’
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 14/04/2015
Neus: Paolo Terenzi
Concept & realisatie: Cereria Terenzi
V Canto wordt voorgesteld als ‘een olfactorische reis langs de emoties van de menselijke ziel in tien hoofdstukken’ die een‘ caleidoscoop vormt van middeleeuwse poëzie, passie, liefde, deugden en ondeugden’. Uitgangspunt: een van de belangrijkste werken uit de wereldliteratuur: het tussen 1304 en 1321 geschreven De Goddelijke Komedie van de ‘opperdichter’ van Italië Dante Alighieri. Het gedicht geldt als een van de belangrijkste getuigenissen van de middeleeuwse beschaving en cultuur. Met name het vijfde gezang (V Canto in het Italiaans) inspireerde de Terenzi-familie omdat ‘het zowel spannend als betoverend is door de ontwapende manier waarop het de menselijke ziel in al zijn facetten analyseert en presenteert’.
Een andere link met Dante Alighieri: hij koos de streek waar de Terenzi-familie woont als setting voor het vijfde gezang. Je moet dus weten dat deze familie al meer dan 700 jaar vlakbij Castello di Gradara leeft – een van de oudste kastelen die Italië kent. Gesitueerd in een heuvelachtige en beboste omgeving met uitzicht op de Adriatische Zee.
De familie begon hoogdravend, de familie eindigt hoogdravend: ‘V Canto is een manifest van onze diepste zielenroerselen, een wens van de makers om ons innerlijke zelf te ontdekken aan de hand van geuren. Elke deel is als een metgezel op reis, zoals de persoon die Dante leidde door ‘de straten van de ziel’ om ons te tonen wie we zijn of wie we zullen worden’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Tien mooie geuren (allemaal gehuld in een standaardflacon met fluwelen bekleding) met een duidelijke niche-noot. Sommige liggen in lijn met huidige parfumtrends – zoals Mirabile (gourmand), Magnificat (amber), Mastin (oud) – andere gaan een stap verder en laten je nieuwe sensaties ervaren. Met name ‘de nieuwe gronden’-geuren die klassieke concepten verrijken met voor velen nog ongekende sensaties. Denk aan turf, humus, leisteenpoeder, metaal en roest. De bedoeling: meer accenten aan de composities toevoegen waardoor die rijker en meer uitgediept worden. Ik heb de volgende drie gebundeld omdat die voor mij het meest ‘richting mannelijk’ gaan.
Alibi wordt omschreven als ‘een sterk en pittig parfum dat je eigenwaarde laat groeien, je persoonlijkheid en karakter onderstreept. Het creëert een mysterieus aura van onweerstaanbare sensualiteit’. Soort geur: kruidig-houtig met stoer-sensuele nasleep die in de buurt komt van een klassieke chypre die je als het ware aan de hand neemt door een bos.
De opening is als een ochtendnevel die door het bos kringelt. Hoewel fris (bergamot, mandarijn), ruik je direct een droge noot. Hoe hoger de zon komt te staan, hoe krachtiger en sterker het hout – eerst cipres, dan cederhout en vetiver – gaat ruiken begeleid met een zilte toets. De ‘uitgediepte’ sensatie komt in Alibi op conto van turf – denk: heel nat patchoeli – versterkt het vochtige gevoel van gevallen gebladerte op de warme bodem. In de nasleep begint het hout zelfs te smeulen, trekt een licht animaal spoor opgeroepen met leer, musk en elemihars die donker gestemd is. Stoer, eigenzinnig en toch chic.
Is Alibi bos, Irae is een open zonnige weide omringd door groen gebladerte. Omschreven als ‘mysterieus en provocerend dat door zijn structuur kan leiden tot de bekende en verborgen dieptes van onze ziel. Voor vrouwen en mannen die nergens voor terugschrikken en de waarde van Irae direct op zijn juiste waarde weten te schappen’.
Ach ja, ik denk eerder aan een onorthodoxe bittergroene geur op houtbasis. Andere gedachte: met je handen richting hemel, met je voeten in de aarde. Irae fuseert tegengestelde stemmingen met ingrediënten die elkaar in eerste instantie lijken af te stoten, maar toch harmonieus kunnen doorgroeien. Ofwel, gourmand-zoetheid (cacao, tonkaboon) versus gepeperde en gekruide noten (sichuanpeper, alsem, koriander) die samenvloeien in een groene gloed met een mineraal (ijzer en roest) accent. Hoe langer op de huid, hoe meer kans het (rozen- en eiken)hout krijgt deze twee contrasten in zich op te nemen, zonder dat de zoetheid en kruidigheid helemaal verloren gaat.
Geloof je het: het scherpe en krachtige aroma van Mea culpa ‘onderstreept de toch al sterke persoonlijkheid van de drager’. En dit: ‘als je de compositie goed doorgrondt, dan geeft het positieve energie en stelt je in staat om je ontembare veroveringsdrift voort te zetten’. Ik schrijf: Mea Culpa is het tegenovergestelde van lief en onschuldig. Eerder brutaal en eigengereid. Of gewoon: een stevig en aards patchoeliparfum. Maar zo gewoon is dat niet: er zijn tegenwoordig nog steeds meer tegenstanders dan voorstanders van pure patchoeli’s. En de laatsten kunnen de eersten moeilijk overtuigen van de donkere en mysterieuze zaligheden.
Die ruik je ook in Mea Culpa, of beter gezegd: je ruikt ‘geschiedenis’. De eerste indruk (voor gevorderden) is oud. Dat komt door de combinatie van wierook, ‘rood zand’, patchoeli en het aroma van een oude dekenkist die je opent: donker, beetje muf met kamfer-aroma. Dan maakt de patchoeli zich los, omringt zich met ceder- en berkenhout waardoor de kamfernoot, eigen aan patchoeli, minder wordt en een zachte en zoete ondertoon krijgt door musk, vanille, benzoïne en leisteenpoeder. Hoe langer op de huid hoe zachter en luchtiger de patchoeli wordt zonder zijn eigengereidheid te verliezen.
GEURENGOEROE 