ROZENKRANS 5: DROOMSCENARIO VOOR EEN GEHEIM ROSARIUM
Jaar van lancering: 2005
Laatst aangepast: 10/03/2015
Neus: Silvana Casoli
Concept & realisatie: Silvana Casoli
Ja, dat kan dus eigenlijk niet hè: Silvana Casoli die je uitnodigt voor een tuin vol van herinneringen en verbeelding. Klinkt poëtisch, cliché dat wel, maar ik bedoel: welke herinneringen worden hier olfactorisch opgeroepen? Van ‘je eige’ (dan moet Casoli je wel verdomde goed kennen), van Casoli herself of de tuin van ‘ons allemaal’ opgeslagen in ons collectief onbewuste.
Ik hou het maar op het laatste en pak mezelf en Casoli direct mee. Want ik geloof dat iedereen zich wel een voorstelling van een tuin, een rosarium kan maken ruikende aan een puur rozenparfum. Dus heel romantisch, beetje 19de eeuws ademend, Engels plattelanderig, miss Marple.
Je hebt toegang via een verroest, scheefhangend hek. Het is zomers, vogeltjes kwetteren, nemen een waterbad, een bij zoemt, een wesp prikt, een konijntje schiet voorbij en – ik waan me even een oeramsterdamse Jordanees die deelneemt aan Bloeeeeeettttt, zzzzweeeeettttt en traaaaaaanen van SBS 6 – ‘langs het tuinpad van mijn vader zag ik uitbundig bloeiende rozen staan, ik was nog geen neus en wist nog niet dat ik dit ooit in een parfum op kon slaan’.
De zon schijnt, maar meer af en toe, want die houdt zich eigenlijk schuil achter de door hun rijke oogst overhangende rozenstruiken. Je neemt plaats op een, in de loop der seizoenen steeds meer scheefgegroeide bank, sluit je ogen en laat via je neus alle rozen op je ‘indromen’. In geval van Rose Secrète een aaneenschakeling van ‘niet te stoppen evocatieve sensaties, delicaat, levendig, zoals rozenblaadjes op je huid. Een combinatie van al de zoetheid en verleidelijkheid van een boeket verse rozen’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Rose Secrète ruikt zo natuurlijk dat het bijna… onnatuurlijk, synthetisch aandoet (kom ik zo op terug). Toch is het geen biologische solifleur-roos – die ruikt vaak zo puur, saai en ongelaagd: meer groen dan bloem (denk Aveda). En daarvoor is de totaalimpressie ook te bewerkt, te geraffineerd.
Rose Secrète is eveneens geen bedauwde roos door het ontbreken van een watertoets. Meer rose dan rood. Wel een volle pure roos. Dus eerst fris, zurig, fruitig om vervolgens steeds meer haar bloemige noten te verspreiden met de nadruk op zoet.
Heel klassiek eigenlijk, maar met een eigenzinnig randje: op de achtergrond neem je even een prettige prikkelende peperachtige noot waar, zelfs een toefje kruidnagel. Maar dan begint de roos te smelten zo lijkt het wel, verandert in zeep waardoor ze synthetisch overkomt. Is de schuld van de betere schoonmaakindustrie. Want de afronding van Rose Secrète doet denken aan shampoo en vloeibare zeep uit de biowinkel – vaak een combinatie van citronella, geranium (ruikt naar roos), aloë vera, kokosolie, glycerine en roos(marijn)-extract.
De bedoeling: het oproepen van Moeder Natuur in al haar subtiele eenvoud, maar juist door de zeeptoets moet ik denken aan was, wasmiddel, washok. Let wel in dit geval: een 19de eeuws washok dat direct toegang geeft tot de tuin waar Rose Secrète zo overdadig bloeit. Want gelukkig is deze geheime roos niet afgemaakt met een witte musk-wasprogramma op 90 graden waardoor de tedere blaadjes teder blijven, niet veranderen in met ruwe hand geknipte patchworkrozen van gebleekt katoen die niet langs je huid glijden maar schuren.
GEURENGOEROE 