IRIS ALS SYMBOOL VOOR EEN SNEL VERANDERENDE WERELD
Jaar van lancering: 2011
Laatst aangepast: 06/11/13
Neus: Jacques Cavallier
Concept & realisatie: Christopher Chang
Het is wat sommige parfumliefhebbers op internet zich wel eens afvragen: waarom de prijs van The Library Collection zoveel duurder is in vergelijk met andere Amouage-geuren… Ik heb geen antwoord en het interesseert me eigenlijk ook niet: prijs is bij mij nooit een overweging. Vind ik een geur boeiend, een verrijking voor mijn collectie dan koop ik die. Zo heb ik Muguet Grand Duc van het vage merk Ankara. Een niet slecht lelietje-van-dalen-geur voor ongeveer drie euro. Lache! En overweeg ik ‘toch maar’ als kerstkado voor me, myself and I: Oud (2011) van Mona di Orio. ‘En dat is dan € 345,00 – is het voor u zelf of een kadootje…?’
Ik denk dat de prijs (€ 275.00 voor 100 ml) van The Library Collection a: een statement, b: een meegaan in de überniche trend en c: een garantie voor extra kwaliteit, vakmanschap is. En hiervoor raken steeds meer mensen met oud en nieuw geld gevoelig. Hoe duurder, hoe makkelijker je het verkoopt lijkt het wel. Niet direct in Europa, zeker niet in ’30ml-Nederland’, wel in het Mekka van de grote parfumomzetten: het Nabije en Verre Oosten.
Volgens mij kun je The Library Collection goed vergelijken met Les Exclusifs van Chanel: geuren waarin één ingrediënt of een parfumfamilie centraal staat gemaakt van de best verkrijgbare en schaars geproduceerde pure grondstoffen. In Opus V is dat de iris. Die staat ieder geval niet meer op de lijst van zeer exclusieve ingrediënten – gezien de wortel van de iris pallida inmiddels van alle kanten is besnuffeld, vermengd met moderne aroma’s of heel klassiek gepresenteerd. Voor mij zweeft Opus V tussen beide.
Voor ik het vergeet: de geur heeft natuurlijk ook een grote, meeslepende boodschap: het verkent de transitieperiode (reis in ‘overgang’) van de conventionele media door de samenballende kracht van internet die de wereld radicaal en voor altijd heeft veranderd. Zo, nu jij weer.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Met heel veel fantasie ruik je dat in de geur: de oude wereld van bibliotheken, papier en kranten wordt opgeroepen met rum- en cognacachtige noten (begeleid door roos) in de opening die de weg vrijmaken voor de iris is het hart. Die is in eerste instantie stoffig, poederig en door de sterke drank zelfs een beetje gourmand wordt, maar krijgt vervolgens een koude, beetje metaalachtige toets – symbool voor het internet…
Alsof de iris een regenbui over zich heen gekregen, waardoor de poederige noot niet verdwijnt, maar eerder vloeibaar wordt. En dat krijgt Jacques Cavallier merkwaardigwijze voor elkaar door de iris alleen te koppelen aan een lichte jasmijnnoot. Maar ik vermoed ook niet vermelde aldehyden. In de drydown van Opus V laat de oude wereld zich nog een keer gelden om aan te tonen dat de virtuele erop is gebaseerd en niet zonder kan. Ofwel, een samensmelten van oud en civet. Maar heel eerlijk gezegd, ruik ik dat niet echt overtuigend wat het oud betreft. Wel de civet zij het bescheiden, die hecht zich heel langzaam aan de iris, maakt hem ‘vlezig’ .
Een interessante combinatie die wat mij betreft krachtiger had gekund. Het gaat uiteindelijk om een geur uit The Library Collection. Een lijn die je op de eerste plaats moet verrassen, zo niet verbluffen, je olfactorische ervaringen uitdagen, op de proef stellen (en door de prijs natuurlijk).
RUIK & VERGELIJK
De geur die iris als solifleur introduceerde in de nichewereld – Serge Lutens’ Iris Silver Mist uit 1992 – werd voor veel (niche)huizen uitgangspunt voor een eigen iris.
Hermès Iris (1999)
Acqua di Parma Iris Nobile (2004)
Chanel – Les Exclusifs – 28 La Pausa (2007)
Prada Infusion d’Iris (2007)
Parfum d’Empire Equistrius (2007)
