SPLASHEN MAAR ‘VOOR DE SCHOONHEID VAN HET GEBAAR’
EEN NARCIS ZO KOEL ALS ‘METAAL-WATER’
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 25/04/13
Neus: Jean-Claude Ellena
Ik bespreek de twee nieuwe eau de colognes Eau de Narcisse Bleu en Eau de Mandarine Ambrée van Hermès apart. De reden: omdat ze alle twee zoveel te vertellen hebben. Ze zijn voor mij tevens een bevestiging dat Hermès zonder effectbejag de ware nicheboodschap overdraagt door Jean-Claude Ellena nieuwe olfactorische mogelijkheden te laten verkennen of klassieke concepten eigentijds te benaderen. Zonder beperkingen. Dat ruik je direct. Maar waarom zo snel twee nieuwe na Eau de Pamplemousse Rose en Eau de Gentiane Blanche (beide 2009) en natuurlijk Eau d’Orange Verte (1979)? Het huis antwoordt met zijn typische speelse kijk op luxe: ‘Omdat drie en twee vijf is. Omdat colognes er zijn om te verzamelen. Schaamteloos. Om keuze te hebben. Omdat er tijd voor alles is, een geur voor elk moment van de dag, een kleur voor elke stemming’.
En dan volgt een verantwoording die je bijna – als je elke zin in je opneemt én serieus neemt- kunt toepassen op het instantgenot dat een eau de cologne schenkt: ‘Voor een ja, voor een neen. Voor niets, voor alles. Voor nu, voor over een lange tijd. Voor de lach, voor het plezier. Voor de vorm, voor de glorie. Voor de schoonheid van het gebaar. Uit liefde voor de sport. Om het ijs te breken. Om muren af te breken. Om het spel te spelen. Om een waardige kalmte te bewaren. Om de frisheid te voelen, om te delen. Voor een overvloed aan verbeelding. Om elkaar in vernuft te overtreffen. Om ze het onder elkaar te laten uitvechten. Om het overal aan te brengen. Speciaal op die plek’, om te eindigen met ‘om het lente te laten worden’. Ik ‘ga’ voor verantwoording nummer zes, elf, twaalf, dertien, veertien en vijftien.
En dit zegt in house nose Jean-Claude Ellena: ‘Het zijn geuren van intimiteit die een behoefte vervullen aan raffinement en sensualiteit die we voelen in onszelf en voor onszelf. Ze zijn klassiek, origineel en soms verrassend. Ik heb ze gecreëerd om geleefd te worden eerder dan enkel gedragen’. Ik kan het niet beter verwoorden. Of misschien toch wel? Want met name Eau de Narcisse Bleu – de modernistische van de twee – doet me denken aan een impressionistisch aquarel. En dan niet de clichés in dit veld: die van Renoir, Pissaro en Monet. Die zijn te romantisch. Wel de aquarellen die iets abstracter en meer pointillistisch en gefragmenteerd een dromerige stemming oproepen: Sisley en Seurat.
Daarnaast doet Eau de Narcisse Bleu me ook denken aan de Tolomeo-lampen die ik heb van Artemide. Die zijn hip ‘koel’ gekleurd door de matmetalen finish en stralen tegelijkertijd letterlijk toch warmte uit. Wat deze cologne helemaal interessant maakt: het gebruik van twee herontdekte ingrediënten. De eerste iets meer dan de tweede: galbanum en narcis. En wat gaan die twee goed samen…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
De groene, aardse en tegelijkertijd sensuele frisheid van galbanum geeft de zwoel-koppige narcis (foto) een klap in het hart van de bloem, die wordt hierdoor losgeschud waardoor die frisse noot die ook in de narcis verscholen zit, wordt benadrukt. Hierover dwarrelen niet, maar klotsen de oranjebloesembloesems, hoofdverantwoordelijk voor het cologne-effect. Ik vermoed ook een waternoot die lijkt op calone, cascalone en transluzone. Ik vermoed ook een minerale toets die neigt naar ambergris.
Het effect aldus Ellena: ‘Mysterieus, stil, diepe frisheid, het delicate contrast, het onverwachte raffinement van een schaduw in het bos’. Verder noemt hij Eau de Narcisse Bleu ‘een ode aan een materie die zich richt tot het oneindige, een spel spelend met haar eigenschappen; een nieuwe hommage aan de frisheid. De stijloefening temt het gevoel, gepolijst door de oranjebloesem en de galbanum’. Eau de Narcisse Bleu is de modernste van het stel, Eau de Mandarine Ambrée ligt meer in de klassieke ‘ambertraditie’ van Hermès.
Zoals als 24, Faubourg (1996) en alle variaties op Eau de Merveilles (2003). Maar hoe eigentijds – dus meer aftasten en suggereren dan duidelijk een, twee, drie, hupsakee oproepen – deze twee colognes zijn, valt pas op als je ze vergelijkt met de drie eaux van Sisley uit 2009 en het colognetrio van L’Occitane uit 2012: die worden dan in één keer wel heel erg traditioneel braaf. Oh ja, je kunt Eau de Narcisse Bleu en Eau de Mandarine Ambrée ook layeren. Het effect: Eau de Narcisse Flambée.
Heb je dan helemaal geen kritiek Geurengoeroe? Jawel, maar dat is meer de presentatie. Ik vind het jammer dat de doppen (en de spraymogelijkheid) niet dezelfde kleur hebben als de flacon. Mooier geweest in het ‘totaalplaatje’. Nu we toch bezig zijn: waarom past de dop niet op de flacon als je de spray hebt bevestigt. Even Marc Jacobs bellen, die is daar met zijn splashes/colognes goed in geslaagd.
RUIK & VERGELIJK
Want anders jammer: Hermès maakt geen melding in het persbericht van de cologne waar het ooit allemaal mee begon. En die nog steeds verrast door zijn aangename fusie van frisheid en (lederachtige) warmte.
Hermès Eau d’Hermès (1951)
GEURENGOEROE 