MY (SECOND) CUP OF TEA
Jaar van lancering: 2005
Laatst aangepast: 30/09/12
Neus: Jean-Claude Ellena
Mijn favoriete theegeur is bijna op en ‘officieel’ niet meer te koop: Eau Parfumée au Thé Rouge van Bvlgari. Daar heb ik, geloof ik, drie flacons van leeggespoten. Mooi geweest. Ik vroeg me af of er inmiddels een nieuwe theegeur was verschenen die me hetzelfde plezier zou schenken. Toen hoorde ik onlangs plotseling stemmen die om het hardste schreeuwen vanuit de kast vol met nog te bespreken geuren. Bij opening hoorde boven alles heel duidelijk ‘Essaie-moi, essaie-moi’. Dat maakte de inspectie iets eenvoudiger.
Van Franse origine kwam deze aandachtstrekker. En daar zag ik in het (neo)-nichehoekje, tussen enkele geuren van Dyptique, Lubin, Creed en Terry de Gunzburg, Osmanthe Yunnan van Hermès op steeds luidere toon spreken: ‘C’est moi, prends moi, essaie-moi, tu serais surpris!’ Zo gezegd, zo gedaan, zo geroken. En verdomd. Hoewel niet ‘walnoot-houtig’ in de basis, komt de Osmanthe Yunnan qua perfecte theegeur heel dicht in de buurt. De flacon inmiddels half vol.
Niet zo vreemd: Jean-Claude Ellena was de eerste neus die thee als nieuw en tegelijkertijd als hoofdingrediënt introduceerde. Revolutionair en al weer twintig jaar geleden: Eau de cologne au Thé Vert – waar ik ook heel kwistig mee heb rond gespoten. Osmanthe Yunnan is geen revolutie, maar eerder een evolutie in het spectrum van thee als parfum en Jean-Claude Ellena als parfumeur. Hij wordt, hoewel nog steeds behoorlijk abstract in zijn interpretaties en uitleg, qua inhoud steeds helderder en ‘verlichter’.
Het verhaal achter de geur: tijdens een bezoek aan de Verboden Stad in Peking door Ellena, werd hij direct gevangen door een exquise geur die hem automatisch leidde naar het keizerlijk paleis waar – het was november – de osmanthus in volle bloei stond. Ellena: ‘Ze verspreidden een sterke geur die leek op abrikoos en fresia. Ik stelde me een combinatie van deze bloesems voor met thee uit Yunnan, the mooiste streek van China… zo was het idee van de geur geboren’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Volgens mij verlaat Hermès met deze Hermessence het oorspronkelijke idee om elke geur in deze serie te zien als een stof vertaald in een geur. Mocht er bij Osmanthe Yunnan een stofassociatie zijn, dan denk ik aan de fijnste organza waaiend in de wind. Want de geur heeft een erg frisse toets zonder cliché-citrusfris te zijn. Had voor mij ook in de Jardins-serie van Hermès gekund: Jardin en Yunnan. Na een frisse flits van citrusnoten, layert Ellena direct zwarte, rokerige thee met osmanthus (foto).
Die niet alleen ruikt naar abrikoos, maar ook naar rozijn en pruim. En in zijn meest intense vorm, verspreidt het ook een dierlijk spoor zwevend tussen bevergeil en civet – dat neem je heel lichtjes en bij vlagen waar in deze geur omdat dit specifieke element door de zwarte thee wordt ontkracht. Het zijn vooral de aangename fruitige noten (volgens mij vermengd met een abstracte luchtige noot) die door zwarte thee nooit te zoet en te overheersend worden.
Light tea-entertainment omdat de geur lijkt te zweven door het ontbreken van een echte basis. En in de Hermessence-lijn is het voor mij de meest toegankelijke geur. En de snelst vervliegende, want om er constant van te genieten moet je vaak ‘bijspuiten’.
RUIK & VERGELIJK
My cup of tea (de eerste), tea for everyone (de tweede):
Bvlgari Eau Parfumée au Thé Rouge (2006)
Bvlgari Eau de Cologne au Thé vert (1992)
GEURENGOEROE 