ZO MOET EEN NICHEPARFUM RUIKEN DEEL 1
Jaar van lancering: 2011
Laatst bijgewerkt: 04/07/12
Neus: Gérald Ghislain
Wel een erg leuk idee van Gérald Ghislain. Zijn nieuwe lijn heet Scents of Departure en is genoemd naar populaire vliegvelden. Alleen: 14 stuks. Heeft u even. Alleen: Schiphol zit er niet eens bij – toch een van ’s werelds meest gewaardeerde luchthavens dacht ik. En aangezien taxfree parfumshops geliefd zijn vanwege hun ‘belastingvoordeel’ is deze lijn dan ook prijsvriendelijker dan zijn gewone geuren. Zoals Petroleum dat vorig jaar samen met Rosam en Ambrarem in de Edition Rare-reeks verscheen.
Ik ben in ieder geval helemaal lyrisch over de eerste. En de tweede en derde die ik snel ook zal bespreken. Hoewel Ghislain met dit trio meedoet aan de al overheersende oud-trend in de nicheparfumerie van de afgelopen jaren, doet hij het wel onderscheidend. Pétroleum ruikt voor mij zoals een nichegeur nu moet ruiken: dus geen meer dan verfijnde variatie op een klassiek-populair thema (meestal het geval), maar een vertalen van een niet voor de hand liggend ‘gevoel’ of ‘iets’ dat eigenlijk heel ongewoon is, maar door zijn alledaagse voorkomen niet als zodanig worden ervaren. De geur van benzine dus.
Iedereen, of die het nou wil of niet, snuift het op. Niet iedereen ervaart het als prettig en heeft er daardoor een prettige herinnering aan. Ik wel: een snufje asfalt, een snufje teer, een snufje benzine en de zon die daarover schijnt. Ik wel: een ouderwetse op olie aangedreven grasmaaier die de geur van groen en gedroogd gras (hooi) met benzine vermengt… een ‘nicheparfum’ dat zo maar gratis in de lucht hangt.
Dit idee vertalen in een geur is natuurlijk een ander verhaal. Gérald Ghislain is daarin zeer goed geslaagd. Je opent de half ‘doorgesneden’ flacon en ruikt benzine. En dat verandert niet echt als je de ingrediënten kent die tot dit ongewone resultaat hebben geleid.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Kijk, je kunt rijkdom visueel ondersteunen met goud. Doet bijna iedereen. Kijk, je kunt je rijkdom olfactorisch ondersteunen met het zwarte (g)oud: benzine (of petroleum = oud). Doen nog niet zoveel.
Een korte maar boeiende opening: bergamot in een aura van aldehyden waarachter de ‘ronkende motor’ al wacht: oud (foto). Want hiermee vertaalt Ghislain benzine. En dat heeft wel wat. Eigenlijk heel veel aangezien aldehyden worden onttrokken aan – juist – aardolie. Het lijkt even of je verdwaald raakt in een benzinewalm, iets synthetisch, iets teerachtig, maar dat is slechts even… want langzaam aan trekt dit op en ruik je in feite een Arabisch parfum à la Montale.
Dus een in oud ondergedompelde roos die warm wordt gemaakt door amber. Alle drie goed te detecteren. Nog meer benzine (oud) in de basis die een soort animale ‘oer’-ondersteuning krijgt met civet en leer. Patchoeli en witte musk zorgen ervoor dat Pétroleum niet als ruwe aardolie maar elegant eindigt. Ofwel, Gislain raffineert oud na zijn agressieve uitbarsting en leidt het in zachte banen die de nicheconsument ‘benzine’ laat begrijpen.
RUIK & VERGELIJK
Something oud & new:
Bond N° 9 New York Oud (2011)
Giorgio Armani – Armani Privé – Oud Royal (2010)
Christian Dior – La Collection de Christian Dior – Leather Oud (2011)
Creed Royal Oud (2011)
By Kilian – Arabian Nights – Amber Oud (2011)
Estée Lauder Wood Mystique (2011)
Jo Malone – Cologne Intense – Oud & Bergamot (2011)
Maison Francis Kurkdjian Oud (2012)
Volgens mij de beste en mooiste oud en haar magnus opus:
Mona di Orio – Exclusive Eau de Parfum Intense Collection – Oud (2011)