GUERLAIN GOES ECO!
HOMME GOES ‘VETIVER’!
Jaar van lancering: 2012
Laatst bijgewerkt: 25/04/12
Neus: Thierry Wasser
Flaconontwerp: Pininfarina
In vergelijk met vrouwen komen mannen bij Guerlain er eigenlijk bekaaid vanaf. Is dat erg? Ik zeg: ‘Volmondig ja!’ Van de verfijning en ‘verniching’ van het parfumhuis kan de man met smaak minder genieten. Ja, ik weet dat de lijnen Art & La Matière en Un Parfum, Une Ville voor zowel mannelijke als vrouwelijke fijnproevers is gemaakt en dat in 2010 de twee Arsène Lupin-geuren verschenen, maar daar staat tegenover dat de Acqua Allegoria-serie steeds vrouwelijker is geworden. En ondertussen deelt Thierry Wasser allerlei nieuwe geurbonbonnetjes uit aan haar: Floral Romantique en La Petite Robe Noire 2 (beide 2011) een nieuwe versie van de eerste La Petite Robe Noire (2009). Niet vergeten: Idylle: Jasmin-Lilas (2012).
En de man: moet het dit jaar alleen doen met een variatie op Homme (2008): Homme L’Eau Boisée. Het is wel een mooie ‘stoer-elegante’ variatie, want gebaseerd op één van de fetish-ingrediënten van Guerlain: vetiver, sowieso een van de populairste ingrediënten bij mannen. Thierry Wasser kwam tot deze variatie tijdens een bezoek aan India. Om preciezer te zijn deelstaat Tamil Nadu, daar ontdekte hij in de omgeving van Coimbatore een vetiver-soort die anders rook dan de bekende variaties uit Haiti en Java. Toeval: ik heb hetzelfde gebied met Anita Roddick (oprichter van de The Bodyshop) eind jaren negentig bezocht, en ontdekte daar toen naast roos, jasmijn en patchoeli ook een vetiveressence (en gekocht) op een lokale markt in Chennai. De charme ervan: de geur was houtig, ‘verbrand’, rokerig met een fluwelen afronding. Misschien ruikt de vetiver die Wasser ontdekte anders, wel deed hij hetzelfde als Roddick waarmee ze beroemd werd: think global, act local.
Hij zette er een fair trade-plan op dat de lokale bevolking de kans geeft deze vetiver op een eco-vriendelijke te verbouwen. Een bewonderingswaardig initiatief, al was het alleen maar om het effect dat deze vetiver heeft op Homme L’Eau Boisée. Het geeft Homme een gelaagdheid, intensiteit, warmte en tegelijkertijd de chique toets die je van Guerlain verwacht. Het zal met niet verbazen dat deze versie het origineel in populariteit zal voorbijstreven.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
In de opening herken je Homme: limoen en munt, maar nu gecombineerd met een verkwikkende grasnoot. Het gevoel: alsof je blootvoets door een pas gemaaid, ‘bedauwd’ weiland wandelt. Maar du moment de vetiver (tekening) zich aandient, vindt de transformatie plaats. Alles wat deze wortel charmeert én chic maakt, ruik je in Homme L’Eau Boisée: een aardsfrisse sensatie dat zich ontwikkelt tot een houtig, droog-zonnig aroma met als finishing touch een soort rokerigheid: verbrand hout dat doet denken aan wierook zonder het verstikkende effect. Ook ruik je een peperige nuance die zweeft tussen jeneverbes en karwei. Ik zou zeggen: Thierry Wasser ontwikkel voor volgend jaar een Homme Boisée L’Eau Intense-versie of bijvoorbeeld Vétiver Vermeil in de Art et La Matiére-reeks waarmee je Vetiver Oriental van Serge Lutens (2004), Chanels Sycomore (2008) en Grey Vetiver van Tom Ford (2009) het nakijken geeft.
RUIK & VERGELIJK
Ik mag het misschien niet zeggen, maar Homme Boisée komt mij voor dichter in de buurt van de ‘vintage’-versie van de eerste mannengeur die Jean-Paul Guerlain bedacht, dan de vernieuwde versie uit (2000) en zijn extreme variant.
Guerlain Vetiver (1959)
Guerlain Vetiver Extrême (2008)
GEURENGOEROE 