LEER IN MEERVOUD
LETTERLIJK EN FIGUURLIJK
Jaar van lancering: 2011
Laatst bijgewerkt: 05/03/12
Neus: Sonia Constant
Artistic direction: Sara Carner
Altijd leuk om te lezen over het hoe en waarom van een nieuw nichehuis: in negen van tien keer wordt de filosofie en inspiratiebron achter een label geschraagd door verfijnde parfums gemaakt van – het spreekt voor zich – de beste grondstoffen.
Ik kan niet wachten op het eerste nichehuis dat zoiets voor mekaar krijgt met de slechtste ingrediënten. Een groter uitdaging lijkt me niet mogelijk, want ‘niets zo makkelijk’ als het maken van verfijnde geuren met de beste ingrediënten – gezien de niet aflatende stroom van de laatste paar jaar.
Sara Carner (Catalaans van geboorte) filosofie: het vangen van belangrijke, maar de oh zo snel vervliegende momenten van het leven. Voor haar is dat de olfactorische verscheidenheid van Barcelona met zijn pleinen, rambla’s, lekkere eethuisjes en culturele schatten. Haar parfums vertellen verhalen van ‘weemoed, echte gevoelens, beleefde herinneringen en buitengewone ontmoetingen’. Alsof ze de ‘Barca’-boeken van Carlos Ruiz Zafon, Manuel Vazquez Montalbán, Idelfonso Falcones en Eduardo Mendoza in geuren heeft vastgelegd.
Beetje cliché, wat schrijf ik: behoorlijk. Maar heel veel consumenten zijn nog steeds gevoelig voor deze, al zo vaak vertelde verhalen. Haar fascinatie voor alles wat maar rook, leidde tot een enorme collectie parfumflacons én een carrière in de internationale cosmetica-industrie. Maar haar wens om een parfumhuis te openen werd steeds sterker, dus keerde ze terug naar Barcelona om daar Carner Barcelona te openen.
Drie geuren verschenen in 2011: Tardes, D600 en Cuirs. Laatste geur – dit jaar onderscheiden met een Fifi voor beste geur in de categorie ‘Indie’ – is haar herinnering aan de geuren die zie tijdens haar jeugdjaren vaak opsnoof in de ateliers van haar familie – ze stamt volgens de homesite uit een traditioneel ‘leerbewerkingsgeslacht’. Hoewel flacon, houten dop, etiket en verpakking herinneringen moeten oproepen aan ‘het traditionele handwerk’ uit Spanje en de leerbewerking van de Carner-familie, vind ik dat wel erg understated gepresenteerd. Om niet te zeggen saai. Wel nieuw voor niche: zonder green en eco te willen zijn, wel de uitdrukkelijke vermelding dat de gebruikte ingrediënten verantwoordelijk worden geoogst: mens en natuur worden hierbij zoveel mogelijk gerespecteerd. Wil zeggen: de eerste wordt naar verhouding eerlijk betaald voor zijn werk, op de tweede wordt geen roofbouw gepleegd.
Maar elke leer-fetishist zal blij zijn met Cuirs omdat het leer heel warm, rijk én zacht presenteert zonder dat het suède wordt. De geur heeft iets ruws, iets ongetemds en dat is toch wel een voorwaarde voor een echte leergeur, vooral in het niche-segment.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Een prachtige compositie doordat a: Cuirs niet citrusfris opent, b: om de rokerigheid van de leernoot te versterken veel houtsoorten worden gebruikt die van zichzelf al ‘roken’ (zonder dat het te ‘wierokeriger’ en ‘tabakkerig’ wordt) en c: de zoetheid van het leer niet plat, te gladgestreken en daardoor te makkelijk wordt.
Heel mooi en origineel de opening: komijn en saffraan (foto). De eerste is zoet-stroef, de tweede is stroef-zoet. De eerste aards warm, de tweede meer hemels warm. Ze houden elkaar perfect in evenwicht. Het zoet en poederzachte viooltje ruik ik in eerste instantie niet, daar is het ‘vers-geslepen-potlood’-gevoel van cederhout gecombineerd met sandelhout die daarop volgt te sterk. Wel aangenaam. Linkt mooi met de patchoeli die heel even voor een lichte ‘vochtige’ houtnoot zorgt.
Maar het mooiste is toch wel de basis waarin een ruige, ‘ongeprepareerde’ leernoot omringd wordt door rokerig hout: guaiac, amyris, oud en met name nagarmotha (ook wel bekend als cypriol)… al dat hout wordt iets zachter en zoeter door musk, tonkaboon, cistus labdanum en ‘droog amber’. En verdomd, door al dit rokerige hout verpakt in leer ruik je plotseling het zoete viooltje.
RUIK & VERGELIJK
Hoewel de Fifi natuurlijk mooi en wellicht terecht is – heb me niet verdiept in de andere vijf gegadigden – moet je daar niet veel te belang aan hechten. Daarvoor is de stichting (net zoals de Astir in Nederland) te gelieerd aan de grote parfumhuizen- en geurproducenten. Het probeert met de sinds een paar jaar geleden ingestelde Indie-categorie (staat voor independent) iedere schijn van zelf-felicitatie en belangenbehartiging te voorkomen. Het haalt de neus Sonia Constant in ieder geval wel uit haar anonimiteit, want tot nu maakte ze geuren zonder enige niche-aspiratie.
Van Cleef & Arpels First Premier Bouquet (2007)
Mango Lady Rebel (2009)
Fragonard Etoile (2009)
Burberry Sport for Men (2010)
Vanderbilt Miss Vanderbilt (2010)
Escada Absolutely Me (2010)
GEURENGOEROE 