VOORHEEN BEKEND ALS BAIN DE CHAMPAGNE
Jaar van lancering: 1941
Laatst aangepast: 28/11/11
Neus: Ernest Daltroff
Flaconontwerp: Felicie Bergaud
Lees je niet vaak: parfums met een echt origineel ontstaansverhaal. Sinds de afgelopen dertig jaar is en blijft het toch voornamelijk het bezingen van de romantiek in al zijn gedaantes. Soms wordt er een tuin bezocht, of een verweg-eiland. Soms vindt de romantiek aldaar plaats. Dan, Bain de Champagne. Er schijnt een – helaas – anonieme milliardaire uit Carlifornië te hebben bestaan die gewend was om champagnebaden te nemen. Die vroeg Ernest Daltroff of hij een parfum kon samenstellen dat hetzelfde sprankelende en rijke gevoel opriep. Want elke dag zoveel flessen te laten leeggieten in haar ligbad, vond ze tijdens een vlaag van verstandsverheldering en/of verstandsverbijstering toch teveel rieken naar, zeg maar een beetje ordinair ‘millionair-fair’-gedrag. Een milliardaire die op haar uitspattingen moet letten, lijkt wel 2011!
Daltroff nam de uitdaging in ieder geval aan. Maar hij interpreteert bubbels niet zoals je het misschien zou verwachten. Geen ‘plop-plop-plop-up’-explosie, geen kristalhelder, geen licht mousserend en sprankelend gevoel met die ‘vage’ alcoholische druivengeur. Wel een vol-warme, duidelijk als androgyn geafficheerde geur met een soort van sensuele (nu erg hippe) ‘huideigen’ toets, maar die ‘all over’ eerder doet denken aan mengsel tussen calvados en cognac.
Echte ‘leuke-weetjes’-parfkumkenners hoef je niet te zeggen dat Caron net zoals Yves Saint Laurent (die de naam champagne van Caron schijnt te hebben gekocht) in 1996 op straffe van flinke boetes door de ‘verenigde champagneboeren’ werd gesommeerd de naam te veranderen.
De kans dat domme mensen Bain de Champagne en Champagne (1994) aan hun mond zouden zetten in plaats van the real stuff, achtte de champagnelobby te groot en daardoor te gevaarlijk… Terwijl Caron toch duidelijk op de flacon had vermeld for the bath only en for external use. En champagne koop je gewoonlijk inderdaad bij de parfumerie. Het parfumhuis koos voor Royal Bain de Caron, de couturier veranderde zijn succesparfum in Yvresse: het effect van iets te diep en te lang in je coupe kijken.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Een van de weinige geuren die ik in mijn gedachten ruik als ik er aan denk. Ik heb nog een flacon met de oude naam, dus vintage. En de inhoud hiervan is volgens mij ook complexer door de mooie opeenvolging van de harsen die van kruidig, pikant overloopt naar zacht en sensueel – zoals je die ook zo mooi ervaart in de parfumversie van Guerlains Shalimar (1925) – dan de versie die Caron nu als Royal Bain de Caron aanbiedt. Wat de bloemen betreft die ruiken vanaf de opening erg zacht er zeperig.
Caron maakt op de site alleen melding van sering, maar er was en is meer volgens mij: ik ruik in ieder gevel een zachte roosnuance. Maar die gaat snel onder in het ‘champagnebad’ van het hart: een mix van de lekkerste harsen denkbaar: oppoponax (ook wel bekend als bisabol-mirre en zoete mirre, – zie foto)
, benzoïne, wierook en mirre) die in de nieuwe versie eerder een warm ‘melkachtig’ bad opleveren en ook minder vol, rijker en oosters overkomt.
Het sierlijk, balsemachtig effect van het hart wordt versterkt door de afronding. En die is wel des Carons: intens deze combinatie van ceder- en sandelhout, ambergris, musk en vanille. Maar toch, vlakker en minder geschakeerd en minder mysterieus dan de vintage-versie. Komt volgens mij door iets te veel nadruk op de vanille die de overige medespelers maskeert.
RUIK & VERGELIJK
Een geur waarin je kortstondig, maar zeer effectief de geur van champagne opsnuift is:
Joop! Muse (2003)
Sonia Rykiel Not for Men! (2003)
Parfum d’Empire Ambre Russe (2004)
Inderdaad naast seringen, ook: roos, benzoine, wierook (incense), opoponax, cederhout, sandelhout, amber, musk, vanille.
125 ml (royale inhoud om mee in bad te gaan..) EUR 59:
http://shop.perfumelounge.nl/parfums/CA10031.html?_globalsearch=royal