SHALIMAR REVISITED
Jaar van lancering: 2011
Laatst aangepast: 04/11/11
Neus: Thierry Wasser
Model: Natalia Vodianova
Fotograaf: Paolo Reversi
Zou het waar zijn? Een nichtje (die blijkbaar anoniem wenst te blijven) van Thierry Wasser vond Shalimar ‘fascinerend’, maar was tegelijkertijd ‘een beetje geïntimideerd door het historische meesterwerk’.
Dus vroeg ze oompjelief een Shalimar alleen voor haar te creëren. Zo geschiedde. Jammer voor haar, want haar ‘privéparfum’ moet ze vanaf nu delen met generatiegenoten die ook verlangen naar lichtere, dus meer toegankelijke versies van ‘zware’ meesterwerken.
Thierry Wasser over Shalimar Parfum Initial: ‘Een echte uitdaging om na 85 jaar Shalimar aan te passen aan de tijd zonder het van zijn karakter te beroven en met handhaving van de alchemie die het zo aantrekkelijk maakt. Ik moest het parfum lichter maken zonder het te verwerpen, overzetten zonder het te verraden. De toekomst bedenken en tegelijk het verleden in ere houden’. Klinkt allemaal mooi. Maar wat ik achter al deze woorden ruik, is toch ook een duidelijk marketingverhaal. Niet dat dat erg is. Je moet als parfumhuis, of je wil of niet, meevaren op trends, wil je nog geroken worden.
Maar… hoe ‘gek’ Guerlain (zie presentatie van Insolence uit 2006), eigentijds (zoals het online-verhaal van Nymphée Florale in 2010) en modern het parfumhuis zich ook presenteert (met een facebookpagina), toch ziet de ‘jeugd van tegenwoordig’ Guerlain nog niet echt staan in de ketenparfumerie. En doen jonge meisjes het, dan associëren ze het parfumhuis met ‘something mother used to wear’ en lopen dus door naar Dior, Gucci, Donna Karan of Dolce & Gabanna.
Moet – weer eens – veranderen vinden ze bij Guerlain. Waarom eigenlijk? Jonge meisjes komen er vanzelf een keer achter – of niet – dat Guerlain in huis heeft wat bij concullega’s vaak ontbreekt: geschiedenis plus een onvoorwaardelijke liefde voor parfum. Parfum blijft bij Guerlain kunst dat marketing nodig heeft en niet andersom zoals bij zoveel lifestylemerken die zich inlaten met parfums.
En trouwens: de lichtere versies van Shalimar zijn toch ook helemaal ‘niet verkeerd’ en toch ook een mooie introductie voor de ‘jeugd van tegenwoordig’ met de beroemdste oosterse geur van de twintigste eeuw? Ben benieuwd of volgend jaar weer een nieuwe versie wordt gepresenteerd: Shalimar Poudre d’Hiver?
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Doe de proef. Eerst alleen aan Shalimar Parfum Initial ruiken en vervolgens vergelijken met Shalimar. Het effect: een merkwaardige gewaarwording. Zit namelijk zo: Shalimar Parfum Initial ruikt aangenaam, heeft iets ondefinieerbaar verfijnds en valt hierdoor voor mij in de nieuwe trend: ‘huideigen’ parfums. Alleen ik het associeer het niet direct met Shalimar. Pas als je aan dé oosterse klassieker van de twintigste eeuw hebt geroken, herken je de overeenkomsten.
Alle ‘fetish’-ingrediënten van het huis zijn in Shalimar Parfum Initial present. In de opening fris-bloemig bergamot (fetish), begeleid door karamel (voor de jonge meisjes van nu) en gekonfijt fruit (idem) omringd door hedione, ofwel ‘waterjasmijn’. Het ‘doorschiet de geur als een vlam in de duisternis’.
In het hart centifoliaroos (fetish) en ‘bepoederd, chic en oneindig zachte iris (fetish) in de basis ondersteund door vanille (fetish), ‘snoeplustopwekkende’ tonkaboon (fetish) en patchoeli. Wat ontbreekt is de leerachtige en hars-amberachtige noot dat Shalimar iets dierlijks en mystieks geeft. Hiervoor in de plaats een zacht, bepoederde ‘ambersluier’ die, zoals alle huideigen parfums, bescheiden en intiem zijn nuances verspreidt.
RUIK & VERGELIJK
Met Shalimar Parfum Initial laat Guerlain je op ‘semi-niche-niveau’ genieten van zijn parfumkennis. Wil je nog een trede hoger, wil je absolute verfijning, ontdek dan:
Guerlain – Les Elixirs Charnels – Floral Romantique (2011)
Guerlain La Petite Robe Noire N° 2 (2011)
GEURENGOEROE 