GEURENGOEROE

FINE AND DANDY!

Jaar van lancering: 1923, 1998

Laatst aangepast: 17/08/10

Neus: Dominic Preysass

Geloof niet alles wat je leest. Zeker niet de geschiedenis die Parfums d’Orsay op zijn eigen site schrijft. Want het in 1908 opgerichte parfumhuis voert de in zijn tijd beroemde dandy Alfred Guillaume Gabriel, graaf van d’Orsay (1801-1852), op als de grondlegger van het bedrijf die tevens de parfumcreatie voor zijn rekening nam. Niet dus. Tenminste afgaande op Christie Mayer Lefkowith, schrijfster van het standaardwerk The Art of Perfume uit 1994. Zij stelt dat het bedrijf in 1908 was opgezet door een investeerdersgroep waarvan een van de ‘leden’ een Hollandse link had: Leo Fink, die had ervaring opgedaan bij Boldoot (anno 1798).

De groep koos naam en wapen van d’Orsay om een imago van een reeds lang bestaand, aristocratisch en luxueus – dus vertrouwd – Frans bedrijf te scheppen. Het kocht zelfs een kasteel als hoofdzetel ter onderstreping van hun degelijke wortels. De voormalige winkel aan de rue de la Paix in Parijs was beroemd vanwege de spectaculaire art deco-inrichting, geleverd door het toenmalige, in parfumkringen zeer geliefde La Compagnie des Arts Français (dat ook de winkels ‘deed’ voor Jean Patou en L.T. Piver). En voor de flacons klopte Parfums d’Orsay aan bij Baccarat en Lalique.

Deze chique ‘afkomst’ werd voortgezet in sfeervolle en smaakvolle advertenties (waarin dandy-graaf d’Orsay de hoofdrol speelt) en de namen van de geuren: Le Chavelier d’Orsay (1911), Comtesse d’Orsay (1931) en Milord (1932). Maar het was niet alleen maar raffinement wat de klok sloeg: aan sommige namen, merk je dat ook Parfums d’Orsay de invloed onderging van de vrolijke jazzscene in Parijs tijdens het interbellum: Casino (1932), Voulez-Vous (1935) en Belle du Jour (1938).

De geur waar Parfums d’Orsay de meeste roem mee vergaarde is Le Dandy en een van de eerste die, nadat het huis in 1995 zijn deuren weer opende – de straat is trouwens onbekend – opnieuw werd gelanceerd. Vanzelfsprekend in aangepaste samenstelling, vanzelfsprekend in aangepaste flacon.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Deze versie van Le Dandy trekt je direct in de sfeer van een besloten club ‘strictly for men’. Gedempt licht, donker hout en zware meubels met gecapitonneerd leer waarin dandy-eske mannen zitten met een sigaar in hun mond, een whisky in hun hand, spitsvondig babbelend over de schone dingen des levens. Favoriet gespreksonderwerp: de bekoring van Le Dandy. Ik zat er ook en hoorde de volgende flarden: ‘Chic, maar niet te verfijnd en te fatterig’. ‘Jammer dat onze favoriete dandybloem – het viooltje – ontbreekt’. ‘Maar amice, hiervoor in de plaats een mooi rokerig geheel opgeroepen met zoet tabak en whisky’. ‘Ja, dat laatste ruik je goed, dreigt heel even op de keel te slaan’. ‘Prikkelend trouwens die geur van gember vermengd met kaneel die in de drydown heel balsemachtig – ik bespeur een spoor vanille, tonkaboon en musk – wordt’. ‘Als Le Dandy wat langer op de huid zit, komt het ceder- en sandelhout tot leven, neem ik zelfs een lichte leernoot waar’. ‘En, maar dat kan verbeelding zijn, ook een beetje pruim en rozijn. Maar misschien zit dat wel in mijn zalige whisky’.

RUIK & VERGELIJK

Whisky in een glas? Lekker, als je er van houdt. Whisky in een geur? Idem. Alleen neem het laatste niet letterlijk. Is vaak een combinatie van hout en zoetmakers (vanille, honing, tonkaboon, benzoïne) die met een beetje fantasie het effect van een geurige whisky oproepen.

Dolce & Gabbana D&G By Féminine (1998)

Aroma Sciences Spirit of Scotland (2006)

Hugo Boss Ambré (2008)

Thierry Mugler A*Men Pure Malt (2009)