EEN HUIS DAT ZESTIG JAAR BESTAAT,
EEN ONTWERPER TIEN JAAR IN DIENST,
EN EEN MODEL GENAAMD LUCKY
Jaar van lancering: 2007
Laatst aangepast: 29/07/10
Neus: François Demachy
Model: Lucky
Flaconontwerp: Fernand Guérycolas, Hervé Van der Straeten
Over de amfoorflacon waarin dit parfum huist (en twee andere) heb ik al geschreven – zie Passage Nº 9 op deze blog. En net zoals die andere twee, is ook Passage Nº 8 door Dior gelanceerd ter herinnering aan het feit dat het couturehuis in 2007 zijn zestigjarig bestaan vierde én dat John Galliano tien jaar in dienst is als hoofdontwerper bij Dior. Bij elk parfum staat een model centraal waar Christian ‘vraiment’ gecharmeerd van was. Voor Passage Nº 8 is dat Lucie Daouphars, beter bekend als Lucky (foto). In 1950 begon ze, bij toeval zo wil het verhaal (niet wordt uitgelegd waaraan dat toeval lag), haar carrière bij Dior. Ze was een en al ‘gesofistikeerheid’: lang, bruingehaard, hoge jukbeenderen en donkere amandelgevormde ogen. Wanneer ze en Dior-creatie droeg, werd ze ‘Dior’. Ze kon een jurk veranderen ‘in een komedie of in een tragedie wanneer ze het wou’. Ik weet niet precies wat ik me daar bij moet voorstellen, maar a la.
John Galliano werd gevraagd hoe hij een moderne incarnatie van Lucky zou interpreteren. Zijn visie: ‘Een moedwilllige, ondeugende vrouw. Soms provocerend, maar altijd ongrijpbaar’. Hem werd ook gevraagd of hij haar in een stof kon vertalen. Hij stelt voor: ‘een heerlijk zacht en glinsterend satijn. Zonder enige moeite glijdt ze door het leven’. Ofwel: Kate Moss. En John, stel dat de hedendaagse Lucky een dier zou zijn, wat dan? Zijn antwoord: ‘Een kat, het ene moment kronkelt ze zich al spinnende in welbehagen om vervolgens tot de aanval over te gaan’. Kan hij er zich ook nog een kleur bij voorstellen? Of course: ‘intens blauw, donker en stralend tegelijkertijd – een middernachtelijke coutureblauw’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Alle bovenstaande info moest François Demachy verwerken in een exclusief parfum. Hij kreeg – gelukkig! – van Galliano wel een impressie: een mix van twee bloemen die hun ‘blauwheid’ ieder op zich op een uitzonderlijke manier verspreiden. En wel het viooltje (foto) en die iris die volgens hem ‘een droom, een uitbarsting van geluk’ vertegenwoordigen. Dat is ook wat je ruikt. Opvallend: aan La Collection Particulière is dat ze zich niet verliezen, zoals je misschien zou verwachten bij een haute couture-geur, in overdaad en overrompeling. Nee, met een paar ingrediënten, weliswaar van de beste kwaliteit, wordt een beeld opgeroepen van verfijning en gratie.
Dus werd voor Passage Nº 8 de poederige iriswortel slechts gekoppeld aan het zoete, satijnzachte viooltje. Dat levert een wonderlijk effect: droog en zoet tegelijkertijd. En om de sensualiteit van beide te versterken werd ambrette toegevoegd met zijn muskachtige nuance.
RUIK & VERGELIJK
I like the old fashioned flowers, violets all for me, have them made in diamonds by the man at Tiffany’s, zong Eartha Kitt ooit…
Een grote geur waarin het viooltje prachtig bloeit:
Guerlain Après L’Ondée (1906)
Grote geuren waarin de iris oppermachtig bloeit; ze zijn in de nichesector eerder regel dan uitzondering de laatste jaren. Waar het allemaal mee begon volgens mij:
Serge Lutens Iris Silver Mist (1994)
GEURENGOEROE 