GEURENGOEROE

RUW & VERFIJND

MEDICINALE SCHERPTE OVERLOPEND IN LEDEREN WARMTE

Jaar van lancering: 1901

Laatst aangepast: 14/07/10

Neus: onbekend

Je hebt Russisch leder. Je hebt Spaans leder. De eerste roept de wereld op van Russische bossen vol met berkenbomen (waar vroeger een leernoot voor de parfumindustrie aan werd onttrokken) en kozakken. Het verhaal gaat dat die hun leren laarzen voor de extra glans, en om ze waterproof te maken, met berkenblad bewerkten. En dat leverde een aangename geur op. Om deze typische geur in een parfum te verwerken, maakt de industrie gebruikt van quinoline die bloemen een intense, dierlijke opwaarding geeft. De bekendste voorbeelden: L.T. Pivers’ Cuir de Russie, Cuir de Russie van Chanel, Knize Ten van Knize, Cuir de Russie van Creed.

Spaans leder (peau d’Espagne) werd verkregen door de zeer soepele huid (nog steeds gebruikt als zeem) afkomstig van de gems te impregneren met bloemen, kruiden en fruit. Vervolgens met civet en musk. Er werd van gezegd dat het parfum het dichtst in de buurt komt van de ‘natuurlijke’ geur van de huid van de vrouw…

In vergelijk gelijk met Russisch leder is peau d’Espagne ruiger, minder bewerkt, minder salonfähig. Tenminste, afgaande op de enige geur die nu nog onder deze naam wordt verkocht. Peau d’Espagne wordt geleverd door een van de oudste, zo niet oudste geurenleveranciers: Santa Maria Novella uit Florence, anno 1612. Onder de bescherming van De Medici’s produceerde dit broederschap allerlei cosmetische producten, zoals geurtjes alleen bestemd voor op de zakdoek, azijn, potpourri, muntzeep waarmee insecten op afstand worden gehouden en de enige, echte anti-hysteriepillen.

De laatste tien jaar is ‘het broederschap’ meer ‘wereldser’ geworden.  Onder leiding van Eugenio Alphandery – een afstammeling van een van de monniken! – produceert Santa Maria Novella nu ook geuren die meer meegaan met de trends. Zoals Nostalgia (2008), gemaakt ter gelegenheid voor een wedstrijd met old timers. Ruikt naar rubber en benzine.

En om te zorgen dat de eeuwenkennis niet verloren gaat, heeft Alphandery nu ook parfumschool opgezet in samenwerking met de Pitti-modebeurs van Florence. Daarnaast worden er in en rondom de parfumerie aan de Via della Scale nr 16. culturele evenementen georganiseerd. Ben je in Florence en je bent geurengek dan is een bezoek het eerste wat op de things to do-lijst staat.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Peau d’Espagne is voor mij een van de meest intrigerende geuren. Werd me vijf jaar geleden voorgesteld door Lianne Tio uit Rotterdam, die de nicheparfums in Nederland heeft geïntroduceerd, met de opmerking: ‘Jij houdt toch zo van leergeuren?’ Ik was verkocht. De opening alleen al. Geen olifant in een porceleinkast, maar een kudde stampende wilde paarden (of gemzen) die bezweet door een apotheek bulderen. Je ruikt iets onbestemds etherisch, een groene bundel kruiden – lavendel, verbena – omringd met menthol- en kamferachtige noten. Scherp, bitter, droog.

Dan volgt de leernoot, verkregen naar ik aanneem; ik hoop het in ieder geval van de gems (foto). Niet verfijnd, maar ruw, animaal. Dit ruikt niet sensueel, maar naar seks. Komt door de toevoeging van musk en civet. Hoe langer op de huid, hoe duidelijker je de bloementonen (roos, neroli) waarneemt in Peau d’Espagne. Die toch donker blijven door kruidnagel en nootmuskaat. Het verfijnde van de geur – ondanks zijn ruwheid toch wel – is dat als hij een paar uur op de huid zit, er als het ware één mee wordt. Vooral bij warme temperaturen. Heb ik de huid van een vrouw?

RUIK & VERGELIJK

Ongeciviliseerd versus beschaafd. Verfijning versus ongepolijst. Sensueel versus sexueel. Ruik onderstaande geuren en je weet waarom Peau d’Espagne een ander soort leergeur is. Heb geen moderne leergeuren uit de nichebranche gedaan, want die zijn in feite allemaal schatplichtig aan deze:

L.T. Piver Cuir de Russie (eind 19^de eeuw)

Chanel Cuir de Russie (1924)

Knize Knize Ten (1924)

Creed Cuir de Russie (1953)