AN ORIGINAL TAKE ON A CLASSIC LEATHER SCENT
Jaar van lancering: 2007
Laatst bijgewerkt: 09/07/12
Neus: Jacques Cavallier, Harry Fremont
Flacon en presentatie: Tom Ford
Opvallend: steeds meer mensen kunnen hun favoriete wijn onder woorden brengen. Zet ze een fles voor van hun favoriete druif en de dichter wordt spontaan in ze wakker. Lyrisch vertellen ze over de fruitige nuances die zo mooi accorderen met de houtige noten in het gehemelte. Vraag mensen of ze hun favoriete geur kunnen omschrijven, dan lijken ze door stomheid geslagen. Dit volgt meestal: ‘wel lekker’, ‘mmmhh’, ‘prachtig’. Of: ‘bagger’, ‘drie keer niks’. Merkwaardig en jammer. Door dit ‘gebrek’ (aan interesse) dragen veel mensen geuren die ze ‘wel aardig’ vinden. Echt kapot zijn ze niet. En: ‘het was een cadeautje’. Gelukkig: een groeiende groep wil intenser van geur genieten. Ze zijn niet onder de indruk van een naam, campagne en flacon. Het draait om de inhoud. Ook opvallend: heb je een zekere geurervaring, dan kom je er vanzelf achter welke familie je aan de parfumboom het lekkerste vindt. De volgende stap: binnen die familie naar de absolute versie zoeken die het beste bij je past en die je – gelijk je favoriete wijn – tot in de hemel kunt beschrijven.
Ik heb dit van nabij meegemaakt met een zwager. Gek op geuren. Ik kwam erachter dat hij zich het meest op zijn gemak voelt als hij een ‘leer’ draagt omdat hij een aantal geuren die hij had gekocht en gekregen na verloop van tijd niet meer gebruikte. Een beviel hem wel, maar die mocht sterker: Pour Homme Gucci (2004) – van Tom Ford. In feite een geur met een lichte leernoot. Toen ik hem Cuir Ottomane (2006) van Parfum d’Empire voorstelde (die hij vervolgens probeerde en kocht) onderging hij een soort ‘verlichting’ en voelde een soort van geluk: ‘eindelijk gevonden de geur die ik zoek’.
Sindsdien is hij in de ban. De ene ‘leer’ (Cuir de Russie van Chanel) vindt hij prettiger dan de ander (Cuir van Lancôme). Ik ben benieuwd wanneer hij Tuscan Leather ontdekt, de leergeur van Tom Ford die hij presenteerde tijdens de opening van zijn Milanese boetiek in 2008. Ik zeg – hier spreekt een echte leerfanaat, in geuren dan: Tuscan Leather is perfect. Dit is wat je van een leergeur verwacht. Sterk, uitdagend en ruw met daarnaast een ongelofelijk mooie finish. En toch: en dat is mijn kritiek op alle Tom Ford Private Blend-geuren; ondanks hun perfectie mis ik een eigen, individuele toets. Ze zijn te braaf. Dat wil zeggen: ze blijven teveel vast binnen hun parfumfamilie. Ik had eigenlijk een dissonante toets – zo eigen aan Tom Ford – verwacht die je verwonderd doet zeggen: ‘waarom hebben ze dit niet eerder met een – in dit geval – leergeur gedaan’. Maar, afgezien daarvan: Tuscan Leather is een en al parfumgenot. Moet ik een cijfer geven: negen.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Zo omschrijft Tom Ford zelf de geur: ‘A chypre blend of notes brings a raw, yet reserved sensuality to this original take on a classic leather scent’. Wat Tom Ford heel goed heeft begrepen, en hieraan merk je direct dat hij een echte parfumkenner is: hij laat in Tuscan Leather jasmijn een belangrijke rol spelen. Goede jasmijn heeft namelijk in zich een dierlijke-leernoot die je met de juiste toevoegingen enorm kunt versterken. Tom Ford doet het met een – logisch – leernoot.
In het bijzonder: leer en zwarte suède, zeg maar ruw leer en zacht leer) en combineert dit met het rokerige en perfect met leer en jasmijn ‘matchende’ wierook. Heel leuk is dat je in de opening een zoetige noot ervaart – framboos in dit geval, origineel I must confess. Saffraan, ook zo’n mooie en chique versterker van een leergeur speelt ook mooi zijn spel. ‘Amberwood’ zorgt in Tuscan Leather voor een strakke finish.
RUIK & VERGELIJK
Leergeuren… niet erg populair. Nog steeds very very niche. Maar ik voorzie een renaissance. Ik bedoel als Tom Ford het doet…
Klassiek leer:
Chanel Cuir de Russie (1924)
Knize Knize Ten (1924)
Neo-klassiek leer:
Etro Gomma (1989)
Armani Privé Cuir Améthyste (2004)
Parfum d’Empire Cuir Ottomane (2007)
Lancôme Cuir (2007)
