ZOET-BITTER, BITTERZOET
Jaar van lancering: 2000
Laatst bijgewerkt: 17/07/08
Neus: Christopher Sheldrake, Serge Lutens
Art director: Serge Lutens
‘Mijn parfums zijn noch traditioneel, noch revolutionair. Ze zijn heel persoonlijk. Ze zeggen iets over mij’. Wie durft zoiets nog te beweren in een tijd waarin marketing en geavanceerde technieken in laboratoria de inhoud van de meeste parfums bepalen, en ‘de naam achter een parfum’ ondergeschikt lijkt aan het label waaronder een geur verkocht wordt?
Serge Lutens, voormalig artdirector van Dior en Shiseido, durft het sinds 1990. En de eerste vijf geuren die Lutens ook buiten zijn chique parfumerie op de Place Royal in Parijs verkoopt (weliswaar nog steeds zeer selectief), zijn één van de mooiste introducties van 2000. Waarom? Omdat je bij kennismaking denkt: ‘Zo moeten ooit, heel lang geleden, parfums geroken hebben’.
En dan de poëtische namen die hij voor elke creatie bedenkt. Neem Douce Amère; blaast op dichterlijke toon een bijna uit de gratie geraakt parfumcliché nieuw leven in. Die van de vertellingen uit duizend-en-één-nacht. Serge Lutens kan dit doen omdat de inhoud ook ‘zwaar’ oosters ruikt. Naam klopt met de inhoud. En oosters is Douce Amère zeker, want de krachtige bittergroene geur van absint – ‘ooit vogelvrij verklaard maar nu teruggekeerd’ – wordt gecombineerd met bloemen ondergedompeld in vanille die de geur zijn oriëntaalse allure geeft.
Interessant aan Lutens’ visie is dat hij het achterhaald vindt dat in de loop der tijd bepaalde bloemen, kruiden en andere ingrediënten als typisch vrouwelijk en typisch mannelijk zijn ingedeeld. Zo wordt jasmijn echt vrouwelijk genoemd, terwijl onderzoek volgens Lutens heeft uitgewezen dat vrouwen mannen juist erg aangenaam vinden als die ruiken naar… jasmijn. Daarom kunnen vrouwen en mannen van al zijn geuren genieten. Niet alleen passief.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Letterlijk vertaald betekent Douce Amère zachte bitterheid. Het is inderdaad een opvallend zachte geur die wordt gedragen – en direct vanaf de opening zijn aroma verspreidt – door artemesia absinthium. Ofwel alsem. Een zeer bitter ruikende bloem/struik – groen, houtig, harsig en toch zonnig met een soort met etherisch aura – al bekend als parfumingrediënt in het oude Egypte, bakermat van het westerse parfum. Het hart is gevuld met ‘de gardenia van Tahiti’, ofwel: tiaré die zich zoet-sierlijk mengt met jasmijn en lelietje-van-dalen. En deze bloemenweelde gaat in de nasleep onder in vanille en musk. Eindresultaat: een zoeter dan zoete geur met – inderdaad – mooie contrasterende groene, ‘ijle’ bitterheid.
RUIK & VERGELIJK
Vijf geuren verschenen er in het millenniumjaar van Serge Lutens. Daar moet wel één tussen die gevoelige neus kan behagen. Advies van de meester zelf: de geuren komen langzaam op gang. Neem daarom de tijd om ze op je te laten inwerken.
Serge Lutens Arabie (2000)
Serge Lutens Ambre Sultan (2000)
Serge Lutens Sa Majesté La Rose (2000)
Serge Lutens A La Nuit (2000)
