EEN ZOET LIEF BLOEMEKE, EEN STIJLICOON
Laatst bijgewerkt: 21/06/09
Jaar van lancering: 2008
Neus: Olivier Creed
Ik schaam me dood. Had natuurlijk al eerder over een Creed-geur moeten schrijven. Maar daar is bijna geen beginnen aan. Heb wel mijn favorieten: Bois du Portugal en Silver Mountain Water. Probeer vanaf nu een Creed per maand te doen. Heel snel: Creed est 1760 Londen. Door, zo gaat het verhaal, keizerin Eugénie, vrouw van Napoleon III van Frankrijk, naar Parijs gehaald. Flagshipstore bevindt zich aan Avenue Pierre I de Serbie nr 38. Ook opvallend: het huis is nog steeds in de familie waarvan de meeste leden over een zeer getalenteerde neus beschikken. Noblesse oblige. Love in Black is gemaakt door de zesde generatie, Olivier Creed (foto).
Maar kan mij iemand in hemelsnaam uitleggen wat ik me bij Love in Black moet voorstellen? Ze hebben trouwens ook Love in White (2005). Dat begrijp ik wel. Trouwen en zo. Ik heb een creatieve geest, naar men zegt, maar ik kan weinig met de naam. Of zou het op de inhoud slaan? Kan haast niet. Die is zoet. Komt omdat de geur is opgebouwd rondom viola odorata, beter bekend als het bosviooltje. Lekker, als je van viooltjesgeuren houdt.
Maar wat blijkt: de geur is opgedragen aan het gevoel voor elegantie en stijl van Jacqueline Bouvier Kennedy Onassis die veertig jaar geleden in het huwelijksbootje stapte met Aristotoles Onassis. Love in Black is dus eigenlijk een hommage- en herinneringsparfum in een. Toch: voor Creed is Love in Black wel kort door de bocht. Te weinig gelaagd. Beetje pats-boem… klaar! Hoewel de ‘nasleep’ mooi is door zijn dierlijke spoor, doet de geur voor mij afbreuk aan de reputatie van het huis. Als dit de eerste kennismaking met Creed voor je is, dan krijg je misschien een verkeerde indruk.
Vraag dan voor de vergelijking ook naar een paar klassiekers uit de collectie, zoals Fleurissimo uit 1956 door prins Rainier van Monaco geschonken aan zijn bruid prinses Gracia (later een favoriet van… Jackie). Of Tabarôme (jaartal onbekend), een donkere mannengeur en de favoriet van Winston Churchill.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
De geur is opgebouwd met bloemen die Jackie O moet hebben gekend, aldus Olivier Creed. Zo zit in de opening niet nader genoemde nachtbloeiers van de Griekse eilanden – waar ze trouwde met de magnaat. Het viooltje in het hart komt uit Italië waar de newly weds later naar vertrokken (huwelijksreis?). De zwarte bes is geplukt in Bourgondië, want Jackie hield zoveel van Frankrijk. Gelooft u het allemaal? Ik niet echt. En doet er ook niet toe.
De geur is elegant, het moet gezegd. Mooi die combi van zwarte bes en viooltje, die in het hart mooi samengaan met iris en Bulgaarse roos. De afronding – cederhout uit Virginia – zorgt dat de poederige zoetheid beklijft.
Verder: kruidnagel en ‘tonkin musk’. Dat laatste maakt de geur interessant: het is de beste kwaliteit dierlijke musk. De echte welteverstaan, want Creed beweert met zoveel mogelijk natuurlijke ingrediënten te werken. Zou het waar zijn?
RUIK & VERGELIJK
Viooltje, viooltje, viooltje. Zoete meisjesdromen. Snoepjes. Zuurtjes. Rein. Fragiel. Onschuld. Zonlicht. Schaduw. Onderstaand parfum wordt door velen beschouwd als het tederste viooltjesparfum ooit gecreëerd.
Guerlain Après L’Ondée (1906)
