EEN GEUR DIE RUIKT NAAR WATER
Jaar van lancering: 1992
Laatst bijgewerkt: 28/0/08
Neus: Jacques Cavallier
Flaconontwerp: Issey Miyake
Als er één parfum is dat recht heeft op het predikaat ‘moderne klassieker’ dan is het L’Eau D’Issey – spreek uit: odessey – van de Japanse ontwerper Issey Miyake. Waarom? Het is een van de eerste geuren die afrekent met een aantal ingeroeste cliché’s die heersen rondom het parfum en de vrouw die het gebruikt. Zo is L’Eau D’Issey geen ‘love potion’ bedoeld om mannen te laten vallen. Ook geen vlucht uit de dagelijkse sleur. Nee, L’Eau D’Issey is op eerste plaats bedoeld voor de vrouw zelf opdat ze zich prettig voelt.
Miljoenen vrouwen voelden zich aangesproken en bleven de geur, ook na een eerste en tweede keer, kopen. Al was het alleen maar om de zomerse en innovatieve variaties die bijna jaarlijks gelanceerd worden. Zoals de Soothing Night Fragrance (2004): een lichte mist van L’Eau D’Issey waarin de nadruk ligt op bloemen ‘bekend om hun ontspannende werking’: fresia en lotus. Verder werden aan dit nachtparfum (om de huid zachter te maken) korenbloem, engelwortel en roos toegevoegd, en om de huid haar vochtbalans te laten behouden rijstextract.
De geur in de transparante flacon – waarin je met heel veel fantasie de Eifeltoren in afgeslankte vorm gewaar wordt – kwam trouwens op een goed moment. Vooral na de zware, overweldigende klassiekers van de jaren tachtig zoals Giorgio Beverly Hills (1981) en Diors Poison (1985) gingen neuzen op zoek naar minder opdringerige parfums.
En omdat de klant al verleid was met de traditionele citrus- en varengeuren, experimenteerden ze met minder intense, ‘waterige bloemen’ zoals hyacint, waterlelie en fresia, en ‘groene akkoorden’ zoals munt, gras en klaver. Dit resulteerde in een nieuwe standaard: de oceanische of ozonachtige geuren. Een van de allereersten: L’Eau D’Issey.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Zoals je van veel klassieke geuren kunt zeggen werd L’Eau D’Issey veel gekopieerd maar nooit geëvenaard. Toch is het boeket opmerkelijk simpel. Het heldere water begint te stromen met lotusbloem, rozenwater, cyclaam en fresia.
In het hart laten pioenroos, witte lelie en anjer zich van hun ‘waterige’ kant zien. De basis krijgt door tuberoos en musk een licht sensuele toets.
RUIK & VERGELIJK
Na de volbloemige geuren, populair midden jaren negentig, zien we als contrast een stroom van ‘watertjes’ die allemaal op hun eigen manier licht, bloemig, fruitig, kruidig – of een combinatie daarvan – zijn. Kortom, elk merk zijn eigen eau. Hier een kleine keuze in chronologische volgorde.
Bvlgari Eau de Cologne au Thé Vert (1992)
Kenzo L’Eau par Kenzo (1996)
Dior Eau de Dolce Vita (1998)
Roger & Gallet Eau de Soi (1999)
GEURENGOEROE 