EEN MANNELIJK PARFUM
VOOR DE NIEUWE VROUW
Jaar van lancering: 1924/1983
Laatst bijgewerkt: 28/03/09
Neus: Ernest Beaux (1924), Jacques Polge (1983)
Voor velen staat Chanel gelijk met één parfum: Nº5. Bedacht door Coco Chanel zelf en door zijn uitzonderlijke presentatie en geur bijna exemplarisch geworden voor het tijdperk waarin het ontstond: de jaren twintig van de vorige eeuw. Zo uniek als dit parfum werd gedacht en door de ‘nazaten’ van Chanel de laatste decennia gepresenteerd, is het toch niet helemaal. Want een jaar later presenteerde Coco het even klinisch klinkende Nº22, genoemd naar… heel simpel: het jaar van de lancering. In 1924 gevolgd door Cuir de Russie samen met Gardénia (1925) en Bois des Iles (1926) sinds 1983 in een nieuwe formule te koop. Niet in gewone parfumerie… hiervoor moet je wezen in een van de Chanelboetieks. Cuir de Russie… gezien de statuur van Coco Chanel niet echt origineel. En het geurconcept is dat ook niet bepaald.
Want in parfumkringen stond de naam voor een soort geur die opvalt door zijn sterke nadruk op de leernoot in de basis. Het is verantwoordelijk voor de sensatie die wordt omschreven als animaal. Vóór Chanel hadden Guerlain (1875) en Yardley (1911) een Cuir de Russie in het assortiment. Wat wel bijzonder was: Chanel bedacht de geur voor de vrouw. Dat was nieuw en paste perfect bij het garçonne-silhouet dat Chanel zelf had bedacht, droeg en wereldberoemd had gemaakt.
De Chanelvrouw was in haar look en gedrag geëmancipeerd. Knipte een man zijn haren kort… dan kon een vrouw dat ook. Reed een man hard door de bocht… een vrouw kon dat ook (dankzij de comfortabele kleding van Chanel). Rookte een man als een ketter… een vrouw kon dat ook (dankzij de handige opbergzakjes voor pakjes sigaretten waar Chanel haar tailleurs van voorzag).Vooral dat laatste is nu wat een leergeur typeert: de rokerige sensatie opgeroepen door tabak- en leeraccenten. Dat wist Caron ook: zijn Tabac Blond uit 1919 wordt beschouwd als het ‘rokerigste’ en dierlijkste parfum ooit.
Het mogelijke duidelijk zijn: Cuir de Russie van Chanel is geen lieflijk, onschuldig bloemengeurtje. Het is een present parfum dat zijn intenties, net zoals de draagster, niet onder stoelen of banken schuift. En dat was precies de bedoeling van Coco.
Volgens de overlevering dan. Zijzelf was een vurig rookster en delitante. Cuir de Russie was gemaakt om te choqueren en opgedragen aan vrouwen niet bang in het openbaar te roken en hun mening te verkondingen. Hoe dat in zijn werk ging? Zie de film The Great Gatsby naar het verhaal van de chroniquer van de jeunesse dorée van de jaren twintig Scott Fitzgerald.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Het kan niet anders: de oorspronkelijke versie moet intenser, dieper en animaler hebben geroken. Hetgeen me in 2009 werd bevestigd door Mona di Orio. De herformulering door Jacques Polge geeft dan ook een tammere en meer opgepoetste versie van het leerprincipe. De reden: weinig mensen weten tegenwoordig een dergelijke rokerige overdaad in geuren te waarderen. Dat maakt Carons Tabac Blond wel duidelijk. Voor velen is deze onveranderde versie te sterk, te ‘muf’ en daardoor te ouderwets.
Wat Polge wel heeft gerespecteerd: de typische frisse aldehydennoot in de opening – de specialiteit van de bedenker Ernst Beaux. Dit volle, synthetische akkoord op basis van planten- en olieresten trekt je direct de geur in. Denk bij een leergeur niet alleen aan leer, want het is juist de combinatie met bloemen die voor het eigenzinnige karakter zorgen. In Cuir de Russie is dat de klassiek-beproefde combinatie van jasmijn, roos en ylang-ylang.
De basis zorgt voor het leereffect gecombineerd met een tabaksinfusie. Werd vroeger de geur van leer verkregen door koeienhuiden te impregneren met sandelhoutolie of de teerachtige noot uit de bast van berkenbomen te halen, de moderne parfumindustrie maakt gebruikt van quinoline, een aromatische geurstof op synthetische basis.
Wat in oorspronkelijke versie ontbrak, geeft Cuir de Russie nu in de afronding zijn verfijnde, minder stroeve zachtheid: iris. Het maakt van dit vintage-parfum niet een ‘leerfeest’, maar eigenlijk een ‘suèdesensatie’.
RUIK & VERGELIJK
Wil je leer in al zijn puur animale heftigheid ervaren, ga dan op zoek naar:
Caron Tabac Blond (1919)
Robert Piguet Bandit (1944)
Serge Lutens Cuir Mauresque (1998)
L’Artisan Parfumeur Dzing! (1999)
Wil je leer als suède ervaren, ga dan op zoek naar:
Aigner In Leather (2003)
Serge Lutens Daim Blond (2004)
Guerlain – L’Art et la Matière – Cuir Beluga (2005)
Herontdek nog een buitengewone vintage leergeur met
Lancôme Cuir (1936, 2007)
GEURENGOEROE 