GEURENGOEROE

EEN TROUWCADEAUTJE VAN MARCEL AAN ZIJN BELLE HELENE

Jaar van lancering: 1943 (privé), 1945 (commercieel)

Laatst bijgewerkt: 27/03/09

Neus: Edmond Roudnitska, Olivier Cresp (1989)

Flaconontwerp: Lalique

Dat is nog eens een origineel huwelijkscadeau: een privéparfum. Marcel Rochas (1902-1954) gaf het in 1943 aan zijn vrouw, Hélène, voormalig mannequin van de couturier. En wat voor een geur. Pas na de bevrijding zou het revolutionaire parfum onder de naam Femme breder gedistribueerd worden.

Opvallend voor die tijd, waarin bijna iedere couturier koos voor soberheid en eenvoud, was de luxueuse presentatie. Veel zwart kant – een van Rochas’ handelsmerken – en een kristallen flacon ontworpen door Marc Lalique waarin we de typische rondingen van één van Rochas’ vaste klanten – moeten – herkennen: Mae West.

Na de dood van Marcel nam zijn vrouw de parfumafdeling over wat resulteerde in een nieuwe klassieker: Madame Rochas uit 1960, gevolgd in 1970 door een geur die achteraf een voorbode blijkt te zijn geweest van een stroom frisse bloemengeuren in de jaren negentig: Eau de Rochas. Sinds de dood van Hélène is het couturehuis en de geurentak in handen van diverse investeerders gekomen. Het gevolg een trits aan geuren. Soms met veel succes (Tocade uit 1994), soms met minder succes (Alchimie uit 1998). In aanloop naar een artistieke koerswijziging van de modetak – lees: een terugkeer naar de DNA van het merk – door het aanstellen van de jonge Belgische ontwerper Olivier Thyskens, lijkt ook de parfumafdeling terug te keren tot de basiswaarden van Rochas.

Hiervan getuigen Absolu (2002) en Femme Poupée (2004) waarvan de laatste geur in de orginele Femme-flacon zit. In 2007 werd de modetak door Proctor & Gamble, de nieuwe eigenaren, alsnog gesloten en concentreert de waspoeder-geurengigant zich op het maken van wederom heel veel nieuwe Rochasparfums en het instand houden van enkele klassiekers, waaronder Femme. Hieronder videoclip uit de jaren tachtig. Alleen de eerste 30 seconden Madame, daarna een modeshow van Rochas (voor de fans als cadeautje).

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Gemaakt door een van de beste, zo niet de beste neus van de vorige eeuw: Edmond Roudnitska. Door het opvallende gebruik van rijpe perzik en pruim (foto) in de opening – nieuw voor die tijd – is Femme een klassieker geworden.

Samen met bergamot en limoen geeft dat aan de geur een vernieuwende en zeer fruitige opening. In hart overheersen ylang-ylang, jasmijn en meiroos (die dit keer zeer zwoel ruiken) die door kruidnagel een pittige en door iris een poederachtige ondertoon krijgen. De zwoelte van deze fruitige chypre wordt versterkt in de basis: musk, amber, eikenmos, vanille, patchoeli en leer. Voor moderne begrippen ruikt Femme donker, diep en zwoel – de reden waarom deze geuren als jaren een terugggetrokken bestaan in de parfumerie leidt? Het moet gezegd: de nieuwe versie is weliswaar niet zo donker en bossig (door het bijna weglaten van eikenmos), toch blijft het originele temperament bewaard. Iets wat mijn benedenbuurvrouw kan beamen. Ze gebruikt Femme al ‘zo lang als ze leeft’ en de formule-verandering is haar nooit opgevallen.

RUIK & VERGELIJK

Femme is een typisch voorbeeld van een chypre-geur dat ‘verplicht fris’ opent bergamot gevolgd door een  intens bloemenhart dat door zijn donkere en ‘mannelijke’ basisingrediënten (met name patchoelie en eikenmos) een mooie volle ‘bosachtige’ afronding krijgt. Hier nog wat chypre-klassiekers.

Uit de jaren veertig
Robert Piguet Bandit (1944)

Uit de jaren vijftig
Balmain Jolie Madame (1953)
Grès Cabochard (1959)

Uit de jaren zestig
Balmain Miss Balmain (1968)

Uit de jaren zeventig
Guerlain Parure (1975)
Rochas Mystère (1978)
Jean Louis Scherrer Jean Louis Scherrer (1979)