‘THE PERFUME FROM YAPANA GOES WALKING’

Jaar van lancering: 2014/1924

Laatst aangepast: 26/02/15

Neus: Amélie Bourgeois

Flaconontwerp: Anne Durand, Patrick Millet

Concept & realisatie: Muriel en Madeline Olivier

Yapana: Sanskriet voor ondersteuning en voorzetting van het leven? Yapana: een stadje op Shefa onderdeel van de archipel Vanuatu – ten noorden van Nieuw Caledonië en ten westen van Fiji? Yapana: een tropische plant (Eupatorium triplinerve) – in het Engels bekend als ‘water hemp’, in het Frans als ‘tisane miracle’ vanwege haar ‘buikvriendelijke’ eigenschappen – ‘à soulager les sensations d’inconfort digestives’.

Alle drie kloppen, alleen de laatste betekenis inspireerde een van de oprichters – Madeline Olivier – van Parfums de Volnay tot deze geur. Maar twee had ook gekund, want tijdens het interbellum was Frankrijk ‘onder leiding van’ van Josephine Baker in de ban exotiek en mystiek. Het waren met name de far away ‘outremer’ rijksdelen en ‘invloedssferen’ die ter inspiratie dienden, zoals ‘wij’ Indonesië en de zuiderburen Kongo ooit hadden.

Maar weinig Franse durf al-toeristen hadden de kolonieën zelf bezocht, de exotische flora geroken en de lokale fauna ter plekke gezien, gehoord en gegeten (zoals op het eiland Réunion nu bekend van de vanille, waar de yapana-plant in 1800 werd geïnroduceerd door kapitein Céré).

Reisverhalen – ‘en lieve moeder, de oorspronkelijke bevolking is ook zó behulpzaam, charmant en de lucht vol, of eerder bezwangerd van onbekende geuren’ – ansichtkaarten, boeken en promofilms van overheidswege ter bevordering van de emigratie toverden de ‘thuisblijvers’ een nieuwe wereld voor.

Parfumhuizen brachten nog meer vervoering met gelijkgestemde geuren die door de vaak ongekende artistieke en creatieve presentatie er voor zorgden dat de periode tussen de twee wereldoorlogen in retroperspectief bekend zou worden als de gouden eeuw van het parfum. Un petit choix: Babani Chypre Egyptien (1919), Guerlain Shalimar (1925), Chanel Bois des Iles (1926), Les Fontaines Parfumées Fleurs de Bagdad (1926), Guerlain Sous le Vent (een hommage van Jacques Guerlain aan La Baker uit 1933), Jean Patou Colony (1938) en… Yapana – waarin je ook nog een ander land kunt zien.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Als je het zo kunt omschrijven, maar Yapana heeft een lekker loopje, een heupwiegende shuffle. Ik moet denken aan de loom-zwoele song van Stan Getz’ The Boy from Ipanema (mijn favoriete interpretatie is van Eartha Kitt). Zing mee met Geurengoeroe:

Spicy, sparkling and enticing

The amber infused perfume from Yapana goes walking

And when he passes, each passer-by goes mmmmmmhhh

When Yapana evolves, he’s like a samba

He develops so warm and dry downs so gently

That when Yapana passes, each passer-by goes mmmmmmhhh

Yapana mengt karakter en mystiek, èn doet niet echt moeilijk: je zit direct in een herkenbare oosterse geur met amberaccenten die al doorruikende zijn eigen koers zet. Er dwarrelt een aangename kruidwolk door het geheel die garandeert dat het parfum niet te vanille-zoet, niet gourmand wordt.

De opbouw is très classique, maar ook weer niet. De frisse aanzet met accent op het bloemige aspect van bergamot, oranjebloesem en grapefruit opgeschrikt door roze peper, wordt eigenlijk direct ondervangen door de zwoele gloed van het hart vol van base 4092 (Volnays geheime formule), ylang-ylang, roos, elimi en helional.

Laatste is een melange van alg, watermeloen, ozon en lichte, ‘groene’ bloemen die geuren een ‘typisch’ exotische, speelse en zonnige toets geven. Gaat très elegant over in een warme, zwoele basis van benzoïne, cistus labdanum en ‘groene’ vanille die geankerd wordt aan iris en patchoeli, rijstolie en ‘golden stone’ (?). De harsen worden samen mooi gloedvol zonder plakkerig te worden. En op de achtergrond die zonnige, groene, kokosachtige noot (helional?) die het exotische karakter van Yapana onderstreept… when Yapana passes, each passer-by goes mmmmmmhhh.