ALLEMANSVRIENDIN BEVORDERD TOT AVONDJURKCORSAGE

OFWEL, PIOENROOS KRIJGT COUTUREBEHANDELING

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 02/09/13

Neus: Christine Nagel

Model: onbekend

Fotografie: onbekend

Style editor: Charlotte Stockdale

Artistic direction: James Gager

Het draait de laatste jaren in de parfumwereld steeds meer om het idee, de fantasie en de ‘droom’, niet zo zeer hoe de geur is samengesteld. Maar het is eigenlijk eerder de treffende combinatie van beide, wil een geur ‘overkomen’, wil een geur echt succesvol worden. Niet makkelijk. De parfumwereld zit wat creativiteit in een stroomversnelling: je kan het niet zo gek verzinnen of het zit verwerkt in een olfactorisch genoegen. Heel vaak, heel ver gezocht.

Jo Malone moet hier eigenlijk niets van hebben, zij zoekt het liever in de verbazing van ingrediënten die zich ‘bien étonné de se trouver ensemble’. Dit keer: hoe verhoudt zich de pioenroos tot suède? Toch zit achter Peony & Blush Suede een ‘vergezocht’ verhaal. Jo Malone (ofwel James Gager) liet zich inspireren door de glamourstijl van fotograaf, stylist, setdresser, interieur- en kostumontwerper Cecil Beaton (1904-1980). Met name ‘zijn’ jaren twintig van de vorige eeuw toen hij als fotograaf de beau monde van Londen gekleed in couture vastlegde die volgens Nagel pioenrozen droegen als corsages vers geplukt op de landgoederen van deze feestgangers. Zie je terug in de wel heel overdadige styling: een moderne interpretatie van deze feestdroomwereld die Beaton wist op te roepen (google zijn naam en je ziet direct wat hem zo goed maakte, waarom celebs voor zijn camera wouden verschijnen) .

Nagel: ‘De stemming die zich tijdens zo’n feestnacht ontvouwde, wilden we vangen in deze geur, zowel de bloemige noten als de atmosferische textuur’. Anders gezegd aldus Nagel: ‘Voor mij vangt Peony & Blush Suede de link tussen parfumvakmanschap en couture. Ik wou de geur textuur geven, iets onverwachts brengen – suède is niet alleen verrassend maar heeft ook een zekere gespierdheid die perfect de pioenroos aanvult en verrijkt’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Het probleem volgens Nagel: de rijke schakeringen van de pioenroos. Voor welk facet kies je? Zij is zoeter dan de roos, frisser dan de roos en kan zelfs een kruidig en gepeperd accent krijgen.

Een ander probleem volgens mij: de pioenroos heeft zich het laatste decennium ontwikkeld tot een van de geliefdste bloemen in de parfumerie en is daardoor nogal ordi geworden. We hebben haar al tig keer, vooral in combinatie met ‘platte’ witte musk, geroken.

Hier doet Jo Malone gelukkig niet aan mee. Mag ook niet: kwestie van noblesse oblige, kwestie van inspiratiobron. Het mooie: je ruikt heel veel pioenroos, heel elegant voorafgegaan door een frispoederige opening van appel en amandel.

Laatste is lid van de rozenfamilie en linkt dus mooi met de pioenroos die in Peony & Blush Suede eigenlijk een boeket van verschillende pioenrozen is. Want zowel fris, zoet als zacht en voor het bloemige effect ondersteund door jasmijn. Als je goed doorruikt, neem je ook een lichtkruidige hint van anjer waar die de pioenroos als het ware een sophisticated en chique ‘Beaton’-toets geeft dat nog eens wordt versterkt door het geheim van de geur: suède.

Zacht, soepel, warm en toch met textuur en body. Hierdoor krijgt de allemansvriendin een couturetoets: rijk, chic en toch blijf je de essentie van pioenroos ruiken. En ook ruik ik een soort poederig-talkachtige zachtheid, alsof je met je hand in een suède handschoen glijdt

RUIK & VERGELIJK

De eerste geur waarin de pioenroos het stralende middelpunt was en – ook – niet de moeite deed om echt elke meisjes- en vrouwenhart te verleiden:

Annick Goutal Quel Amour! (2001)