EEN IRIS DIE IN ROOK OPGAAT

Jaar van lancering: 2006

Laatst aangepast: 21/11/10

Neus: Linda Pilkington? (foto onder)

De iris blijft fascineren. Denk je dat deze wortel (bloem en blad) nu door neuzen wel van alle kanten is belicht en voorzien van onverwachte smaakmakers, blijkt Jean-Claude Ellena voor Hermès met Iris Ukiyoé (2010) een nieuw facet te hebben ontdekt. Ik heb deze nieuwe Hermessence-geur nog niet geroken. Onlangs wel een irisgeur – op aanraden van een enorme geurengoeroe-fan – die echt anders en onderscheidend is: Orris Noir van Ormonde Jayne.

Wordt meestal de poederige en droge kant van de iris in nichegeuren benadrukt, Ormonde Jayne (ofwel Linda Pilkington) laat de iris bloeien in het Nabije Oosten waardoor Orris noir warm, sensueel wordt zonder de clichépaden van het klassiek-oosterse parfum te bewandelen.

Mooi, ‘droog’, warm, elegant en chic door de harsen in de basis. Naam van het parfum is genoemd naar het symbool van het Jordanese koningshuis: de zwarte (naar donkerpaars neigende) iris die drie variaties kent: iris nigricans, iris petrena en iris susiana. Als je de verhalen moet geloven, ruiken die anders dan de iris pallida (uit Toscane). Komt door de klimatologische omstandigheden van het Nabije Oosten. Ik geloof die verhalen niet. En: het is niet de bloem die de geur levert, maar de wortel. Let wel: ik heb de zwarte iriswortel nog nooit in het echt geroken. Is volgens mij meer een kwestie van het idee en ‘het sprookje’ dat je met een geur wilt oproepen. Zwarte iris klinkt verwachtingsvoller dan het inmiddels ‘ingeburgerde’ iris pallida.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Direct bij opening is het raak: niet klassiek citrusfris maar een warme en prikkelende golf van bergamot, roze peper, davana-gras en kardemon waarachter de zwarte iris zich verbergt, elegant omringd door sambacjasmijn besprenkeld met peper (zorgt er voor dat de geur ‘helder’ blijft), laurier (garandeert een groene kruidigheid die mooi samengaat met davana en kardemon) en saffraan (zorgt voor ‘gloed’).

En dit komt allemaal harmonieus samen in de basis van wierook, mirre, patchoeli, ceder- en guaiachout. Hoe langer Orris Noir op de huid zit, hoe donkerder, en ‘anders’ sensueel hij wordt: rokerig, ‘houterig’  en zacht.

Zeg maar zwart naar paars neigend fluweel vertaald in een geur. Hoe langer Orris Noir op de huid zit, hoe minder zwarte iris je ruikt.

RUIK & VERGELIJK

Niet wat de iris betreft, wel wat de rokerige wierooksfeer, kun je Orris Noir mooi vergelijken met:

Yves Saint Laurent Nu (2001)

Donna Karan Black Cashmere (2002)