STERRENSTOF VOOR OP DE HUID

Jaar van lancering: 2012

Laatst aangepast: 26/01/12

Neus: Pierre Guillaume

Concept & realisatie: Pierre Guillaume

Rijstpoeder wordt voornamelijk geassocieerd met het belle epoque. De ‘courante’ decoratiesmaak tijdens de regeerperiode van Keizer Napoleon III waarin de Lodewijk de Dertiende-, Viertiende-, Vijftiende-, Zestiende-stijl samenkomen maar dan enorm uitvergroot. Een soort bling bling avant la lettre.

Het werd gebruikt door voornamelijk foute vrouwen die rechtschapen mannen op het verkeerde pad brachten en die soms met evenveel plezier de afgrond in sleurden: actrices, danseressen, demi-mondaines en chique hoeren ‘verkleed’ als courtisanes. Ze hadden alles wat vrouwlief thuis vaak niet – meer – had, of geen zin – meer – in had: plichten verzaken, gekkigheid, de sleur doorbreken, dansje, drankje en op zijn tijd een goed portie seks.

Deze ‘dames van plezier’ waren te herkennen aan hun iets onbescheidener make-upgebruik. Knalrode lippen met als contrast een breekbare, porseleinen huid. Werd gemaakt van heel fijn vermalen rijst dat zowel matterend, verzachtend en absorberend werkte. Als uitvinder wordt wel Bourjois (anno 1963) beschouwd waarvan de oprichter zelf in theatervak zak. De beroemdste variatie: Poudre de Riz de Java (1879).

Pierre Guillaume tilt talkpoeder naar een hoger niveau door het te koppelen aan een citaat uit de roman L’Enfer (1908) van Henri Barbusse: ‘La Chambre, tout en chaos, est pleine d’un mélange d’odeurs: savon, poudre de riz, senteur aiguë de l’eau de cologne, dans la lourdeur du matin enfermé’.

Vrij vertaald: ‘De kamer, helemaal in chaos, is vol van een melange van geuren: zeep, rijstpoeder, de scherpe geur van eau de cologne, in de zwaarte van de gesloten ochtend’. En dat ‘moet’ hij ook wel doen, omdat Poudre de Riz onderdeel is van Huitième Art – zijn collectie waarin parfum tot kunst wordt bevorderd. Toeval of niet: bij het googelen naar de histoire van poudre de riz, kom je deze zin direct tegen op de Franstalige wiktionary…

De geur van rijstpoeder heeft iets sentimenteels, doet denken aan vroeger, die goede oude tijd. Komt ook doordat het veel overeenkomsten heeft met poeder gebruikt voor extra drogen van de billen van de allerkleinsten.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

De geur van van plain old rijstpoeder is eigenlijk een parfum op zichzelf omdat naast de tot poeder vermalen rijst (die zelf al een zacht-droge, beetje zoete geur verspreidt) ook andere toevoegingen heeft die zowel het effect van het poeder als de geur verhogen. Pierre Guillaume stelde voor Poudre de Riz zijn poeder samen uit: pyrazines (een molecuul als smaakstof veel gebruikt in voedsel om producten een gerookt en verbrand effect te geven), sandelhout, vloeibare iris ‘op cederhout’, tonkaboon, tolubalsem en benzoïne.

Je ruikt de zachtheid en de warmte (van de huid) eigenlijk direct. Alle zweetdruppeltjes van tonkaboon, tolubalsem en benzoïne worden opgezogen door het melkachtige sandelhout en de ‘stoffige’ en van zichzelf ook zeer poederige iris. En dit alles wordt vermengd met een stralende rozennoot van Rosa damascena (van Robertert) die gretig wordt opgenomend door de ‘rijstpoeder’. En hij geeft dit alles een exotische-volle wending door een monoï-akkoord – opgebouwd uit tiaré (foto). Heel fijn, heel zacht, sterrenstof voor op de huid.

Maar eerlijk gezegd, ben ik zelf een beetje monoï-moe. De tiaré komt je de laatste jaren in tientallen geuren tegemoet – haar kunstje is inmiddels overbekend. Dat Poudre de Riz (daarom) tot de Huitième Art-reeks is toegelaten verbaast me. Mooi maar geen ‘achtste kunst’.

RUIK & VERGELIJK

Nog twee tot poeder vermalen parfums…

Lorenzo Villoresi Teint de Neige (2000)

Hilde Soliani Vecchi Rossetti (2008)