THE COMPUTER SAYS NO
LEKKER GELIKT
Alvast anticiperend op mijn gisteren aangekondigde artikel over AI (deel 2 blijkt nu): ik hoop bijvoorbeeld dat ná de aan een kunstmatige intelligentie voorgelegde opdracht – creëer een parfum dat alle typische smaakmakers combineert van de moderne klassiekers tussen 1992 en 1996 – ‘the computer says no’. Want: dierbare geurgenieters u kent mijn mening inmiddels: er worden te veel parfums geproduceerd, veels te veel. Is iets om óók in deze door (cultuur)oorlogen geteisterde tijden depressief van te worden.
![](https://geurengoeroe.com/wp-content/uploads/2024/06/bel-rebel.png.jpeg?w=979)
Heel irritant: waar het de een van de meest lucratieve industrieën aan ontbreekt is zelfreflectie. Acht op de tien geuren flopperdefloppen. Maar er worden nauwelijks vragen gesteld over het hoe en waarom. Het is eerder een kwestie van: volgende geur.
Dat levert heel wat ‘afval’ op. Neem, afgezien van het footprint-unfriendly productieproces, ook mee: de vaak te duur betaalde fotograaf, dito regisseur, dito model en weet ik wat meer. Het houdt de creatieve sector in ieder geval aan het werk – maar ook hier ligt AI op de loer.
Wat ik ook weet: voor de grote geurproducenten – Symrise, Givaudan, IFF, Takasago – geldt: u betaalt, wij produceren. Dat snap ik: ‘It’s the economy stupid!’ Ik zou, als virtuele én als levend adviseur/consultant van zo’n producent Bel Rebel – dat via een persbericht tot mij kwam – adviseren nog eens heel goed na te denken, want het concept rammelt nogal.
De introductie en de naam: ‘Gemaakt in een rebellenstad door een rebellenpersoon met een rebellenteam. In Londen maakt het geuren net zo gedurfd en uniek als de stad die Bel Rebel inspireert. Duurzaamheid is hun credo, waarbij geüpcyclede materialen worden gebruikt voor papieren verpakkingen. De geuren bestaan uit zowel organische als synthetische materialen om de hulpbronnen te compenseren’.
Okidoki 1: ik kan het woord rebel niet meer horen. Maar doe je het, en je komt uit Londen, waarom David Bowie er niet bij gepakt? Zijn hit Rebel Rebel (1974) is helemaal nu, helemaal woke: ‘You’ve got your mother in a whirl. She’s not sure if you’re a boy or a girl’. Okidoki 2: met organisch wordt hopelijk natuurlijke materialen gebruikt, want organisch is: afgestorven materiaal van biologische oorsprong onderhevig aan verteringsprocessen.
Okidoki 3: ‘De krachtige geuren, gevuld in op maat gemaakte flessen van 69 ml, ontstonden tijdens pandemieën’. Dat flessen op maat gemaakt worden lijkt me meer dan logisch. Maar waarom gekozen voor 69ml, en geen courante maten? Markteting? 69, soixante neuf, oh la la? En hoeveel pandemieën zijn er recent over ons gekomen?
![](https://geurengoeroe.com/wp-content/uploads/2024/06/bel-rebel-mood.jpg?w=1024)
Je moet dit maar van jezelf durven te beweren: ‘Het heeft alle verwachtingen overtroffen’. Met dien verstande dat je verwachtingen heel klein kunt houden. Gevolgd door wat marketingblablabla: ‘Ons ethos weerspiegelt een onbevreesde benadering van metamorfose, waarbij we voortdurend grenzen verleggen en normen verbreken’. Toe maar, go go go girl!
Nog wat clichés: ‘Durf, creativiteit, gedurfd, onbeschaamd, persoonlijk gebruik makend van een onderscheidend gevoel voor esthetiek bij gastronomische geuren – vaak tot buitengewone niveaus versterkt’. Pfff…
Maar waarom werd Bel Rebel in gelanceerd? The answer: ‘In de hoop persoonlijk impact te maken op het publiek. Alles doet het met het principe van ondermijnende schoonheid, niveaus die gaandeweg worden bepaald’. Laatste vijf woorden: come again?
De geuren: een sextet dat ‘grenzen opzoekt en overschrijdt, de norm verplettert en durf en creativiteit ademt’: Born to Rebel (doet denken aan van Zaldig & Voltaire’s Girls can do Anything), … & The Pea (doet denken aan Marc Jacobs Green), Bubble Gum, Peach Me, Stunned, Unrequited. ‘De norm verplettert’… wat is dat toch met die ‘rebellen’ die denken dat je met parfum de wereld op zijn kop kunt zetten, veranderingen kunt aanjagen, disruptief kunt zijn…
Eerlijkheid gebied te zeggen: ik heb ze niet geroken; ga puur af op de ingrediënten. Maar bij alle zes moet ik denken aan reeds bestaande geuren (drie schoten me er direct binnen). Tuurlijk, er zitten interessante combi’s tussen, maar die ruik je tegenwoordig overal en nergens.
Wel interessant om te zien is dat ‘vreemde’ interpretaties mainstream zijn geworden. Neem, Unrequited. Dat stelt ‘zich’ de vraag ‘hoe een roos zou ruiken als deze op plastic was geteeld?’ Uitzwaaiend met een waarschuwing: ‘Als we de natuur vernietigen, verdienen we dan haar geuren wel?’ Dit is dus een ‘klassieke’ Comme des Garçons kijk op het metier, en bij de ingrediënten ruik ik in de opening Yves Saint Laurents Parisienne (2009) met die eigenaardige metallic opening van roos met aldehyden.
Jammer deel 1. Ik had graag geweten wie erachter dit concept zit, welk ‘rebellenpersoon’ met welk ‘rebellenteam’? Zou me niets verbazen dat Kate Moss in het idee heeft geïnvesteerd of die succesvolle, goedlachse alphaman van Obvious. Jammer deel 2: dat ook Bel Rebel vemeldt dat de geuren cruelty-free en overwegend vegan zijn. Iedereen tiktokt-kip-zonder-kop elkaar na.
Alle maar dan ook alle geuren zijn cruelty, behalve dan misschien die paar die het internationale IFRA-toezicht weten te ontwijken: civet van de civetkat wordt in Azië en Afrika verhandelt – kijk maar eens op YouTube als je durft.
Overweged vegan… vegan is nu hip dus noem je het maar voor de zekerheid, het suggereert betrokkenheid en ‘we care’. Maar hier had ik graag geweten welke ingrediënten als niet vegan worden beschouwd. Gebrande karamel? Room? Deze twee worden ook synthetisch samengesteld.
De prijs is natuurlijk niet rebels, eerder pittig: 69ml 189,00 euro – Londen is afgezien van rebellenstad een van de duurste steden om te wonen – vandaar? 169,00 had ik passender gevonden. 69,00 nóg leuker, ‘toegankelijker’ en meer in verhouding tot het gebodene.