GEURENGOEROE

FENEGRIEK, AMBER, RUIG, ELEGANT, BALSEMACHTIG

Jaar van lancering: 2010

Laatst aangepast: 27/08/13

Neus: Pierre Guillaume (foto)

Concept & realisatie: Pierre Guillaume

Te koop bij: www.perfumelounge.nl

Fareb. Wat zou het betekenen? Gevoelsmatig en topografisch zou ik het situeren in Noord-Afrika of het Nabij Oosten. En het Verre. Arabisch in ieder geval, of nog verder: India. En dan ga ik louter af op de geur. Amber-zoet dus zwoel. Peperig. Kruidig. Maar ook ‘droog-zacht’ en daardoor eveneens ‘huideigen’.

Komt voor mij in de buurt van de gekruide caloriebom café latte die wordt aangedikt met zoethoudertjes als amandel, vanille en mokka. Zit ik er ver naast? We gaan www-en. Wat blijkt? Fareb is een acroniem (of letterwoord): een afkorting die wordt uitgesproken als een woord. De bekendste: INRI ofwel, Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum (Jezus van Nazareth, koning der joden). Maar ook NAVO en Havo. Bij Pierre Guillaume staat Fareb dus voor frais (fris), aromatique (aromatisch), résineux (harsachtig), epicé (kruidig), boisé (houtachtig).

En, toeval of niet, in Hindi (India) en Urdus (Pakistan) betekent het ook onder meer fantasie en illusie. Zijn we, wat mij betreft, direct in de habitat waar de geur zijn inspiratie vandaan haalt. Fareb is voor mij India. Wat een wonderlijke en prachtige geur is dit toch, die voor mij bevestigt dat Huitième Art – meer weten over deze reeks, zie Naïviris – eigenlijk een exercitie is om op een vernieuwende manier het gourmandprincipe te interpreteren. Dus niet te glad, dus niet te stroperig en verder kijken dan wat de gemiddelde banketbakker aan ingrediënten gebruikt.

Het is door de enorme stroom aan niche en nicher-de-niche-geuren bijna onmogelijk nog het predikaat ‘nieuwe klassieker’ en ‘klassieker van de toekomst’ te bemachtigen. Voor mij mag Fareb zich er mee onderscheiden. Alleen… zou ik graag een parfumextract willen hebben om tot de essentie en ‘het wonder van parfum’ te komen, zoals je dat ook zo mooi ervaart in het extract van Guerlains Shalimar (1925) in vergelijk met het eau de parfum en de eau de toilette.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Dit is zo’n geur: eenmaal op je arm gespoten blijf je er aan ruiken, ruiken en ruiken om je te verwonderen. Guillaume geeft geen geurpiramide prijs in deze exclusieve serie, slechts twee à drie hoofdingrediënten. Soms iets meer.

Hierdoor ben je als gebruiker ‘vrij je eigen olfactorische reis te beleven’. Strobloem, gember, leer (foto), komijn en ‘zand’ is de enige houvast. Ik ruik de eerste goed: verantwoordelijk voor het alternatieve vanille-gevoel, want warmer er voller. Gember: minder, of het moet de lichte tinteling in de opening zijn. Leer: ja. En hoe anders: zacht, maar toch animaal. Komt volgens mij op conto van komijn: warm, kruidig, stroef en ‘tegen de wreef in’ in het leer gesmeerd als het ware.

Zand? Euh.. is volgens mij een vertaling van een ambernoot, zand warm gemaakt door de zon. Maar ik ruik nog twee dingen. Raar maar waar: een lichte pruimnoot. Zoet, fluwelig, sensueel. Met name direct in de opening door de gember heen; een soort mirabel likeur-effect dus.

En over, door, via, achter, boven en onder de compositie: fenegriek (foenegriek of Grieks hooi). Een kruid waar ik al een tijdje van in de ban ben (probeer eens geitenkaas vermengd met fenegriekzaad) en verwerk in mijn eigen Master Chef-probeersels. Is zacht, beetje zoetig, warm en inderdaad hooi-achtig.

RUIK & VERGELIJK

Komt het door mijn wel of niet gedroomde fenegriek… die ik ook meen te ruiken in… en soms zit die er echt in! Met name – ook door het café latte-effect:

Magnectic Scent untitled #2 (2012)

En:

Serge Lutens Santal Blanc (2002)

Tom Ford – Private Blend – Santal Blush (2011)

Amouage – The Library Collection – Opus VII (2013)