DE STILLE – SENSUELE – KRACHT
Jaar van lancering: 2005?
Laatst aangepast: 28/06/13
Neus: onbekend
Concept & realisatie: ‘Antonio Visconti’
Bij deze geur vraag ik me af hoe het komt dat niemand eerder deze naam aan een parfum heeft gegeven. Ligt zo voor de hand. Heb even mijn parfumnamendatabase gecheckt en verdomd, Antonio Visconti is de eerste. Een naam die, als je een gevoelige en poëtische inborst hebt, je laat dromen.
Ik ‘droom’ van Louis Couperus’ roman (waarvan dit jaar herdacht wordt dat hij 150 jaar geleden is geboren en 90 jaar geleden is overleden): De Stille Kracht uit 1900. ‘De volle maan, tragisch dien avond, was reeds vroeg, nog in den laatsten dagschemer opgerezen als een immense, bloedroze bol, vlamde als een zonsondergang laag achter de tamarindeboomen der Lange Laan en steeg, langzaam zich louterende van hare tragische tint, in een vagen hemel op. Een doodsche stilte spande alom als een sluier van zwijgen, of, na de lange middagsiësta, de avondrust zonder overgang van leven begon’.
Je hoeft je ogen maar te sluiten om je over te geven aan de overrompelende bloemenweelde van de tropen – ook opgeroepen in het boek: de vreemde, onverklaarbare geluiden en de snel voorbij vliegende schimmen van magische geesten, die volgens de oorspronkelijke bewoners van de Indonesische archipel de stille kracht vormen.
In deze setting plaats ik Fleur de Nuit omdat de geur twee witte nachtbloeiers bevat – jasmijn en tuberoos – die ‘bewust’ in het donker hun parfums verspreiden om insecten (waaronder bijen en hommels), vogels en zelfs vleermuizen aan te trekken die voor het transport van het stuifmeel (dat aan hun blijft plakken) zorgen: komt dit terechtkomt op de stamper van een andere bloem van dezelfde soort, dan groeit vanuit de stuifmeelkorrel een lang buisje naar binnen dat contact maakt met de eicel die dan bevrucht wordt door het genetisch materiaal uit de korrel, zodat de plant zaad kan ontwikkelen.
En wij uiteindelijk kunnen blijven genieten van deze bloemen. Alleen hoe lang nog, gezien de desastreuze en verontrustende bijensterfte waarvoor de wetenschap nog geen adequaat redmiddel heeft gevonden. Interessant: bijenkorven geplaatst op daken in het centrum van Parijs, blijken een gezondere honing op te leveren dan de ‘ruches’ op het platteland van Frankrijk.
Fleur de Nuit is overrompelend oriëntaals: vol, rijk met niet een nadruk op vanille, maar op krachtige kruiden die versmelten met een basis bijna uit zijn voegen barstend van zwoele harsen. En doet me qua boodschap en kruidenrijkheid denken Magie Noire (1978) van Lancôme, Estée Lauders Cinnabar (idem), N° 2 Oeillet – The Exclusives – van Prada (2003) en Nohiba (2009) van E. Coudray. En zelfs L’Instant de Guerlain pour Homme (2004) en eigenlijk ook J-H-L van Aramis (1982) – want dat is weer een bijna getrouwe kopie van Cinnabar. Alle vijf door mij reeds besproken.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
‘Mag drie ons nootmuskaat en een onsje peper?’ Wat een ‘spicebomb’ de opening! Zo sterk, dat ik geen bergamot waarneem. Wel heel zacht en zoetjes de mandarijn-sinsaasappelnoot.
En dan openbaart zich de sensuele weelde. Je krijgt de indruk direct doorgesluisd te worden naar de basis… maar is deze donkere wolk gesetteld op de huid, dan ruik je de stille kracht van Fleur de Nuit. Inderdaad de nachtbloeiers jasmijn en tuberoos (ook wel bekend als nachthyacint, vandaar) en inderdaad ‘stil’, niet te, mooi ondersteund door ‘gepeperde’ anjer en bloemig-zachte roos. Origineel accent: steranijs (foto). Geeft het bloemige hart en de basis een modern-zoete toets.
En de basis valt bijna omver door het ‘gewicht’ aan harsen: oud, bezoïne, tonkaboon en amber. Maar blijft overeind door de eveneens krachtige houtbasis: vetiver, sandelhout en patchoeli. Vanille en musk zorgen voor een verzachting van het geheel (witte honing eveneens, maar die ruik ik niet echt) zonder dat de temperamentvolle kruidigheid en gloedvolle sensualiteit verloren gaat. Fleur de Nuit komt wellicht over als een ambergeur. Maar dan wel een amber die heel gelaagd is.
RUIK & VERGELIJK
Al besproken van dit huis met die toch wel op z’n zachtst gezegd merkwaardige ontstaansgeschiedenis:
Antonio Visconti Bois de Gaiac (2005)
Antonio Visconti Le Sens du Plaisir (2005)
Antonio Visconti Tabarom (2005)
GEURENGOEROE 