GEURENGOEROE

ZEER AANGENAAM VERRAST DOOR EEN EXCELLENT DEBUUT

OFWEL, EEN CLASSIC IN THE MAKING

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 26/06/13

Neus: Viktoria Minya

Concept & realisatie: Viktoria Minya

Ik val als Geurengoeroe vaak in herhalingen. Logisch: de parfumindustrie doet het aan de lopende band; presenteert variaties op een thema, ik bespreek die dienovereenkomstig. Toen ik persoonlijk door de Hongaarse Viktoria Minya werd benaderd of ze haar debuut mocht sturen – ‘je veux bien’ – en vervolgens haar ging googelen, dacht ik wat ik vaak denk: ‘Weer een teleurgestelde neus die, moe van het werk voor de groten in de industrie, heeft besloten voor zichzelf te beginnen’.

Ook: ‘Dat anno nu’. Alsof er geen genoeg nieuwe nichehuizen zijn. Alsof er geen economische crisis is. Maar hier schijnt de parfumindustrie geen van last te hebben. Althans, huizen die zich focussen op de consument die alleen het beste van het beste wil – het zij ingegeven door snobgedrag, het zij door pure fascinatie om via nichehuizen de ware essentie van parfum te ontdekken. Ben blij zijn dat Minya dit besluit heeft genomen. Haar première is in al zijn ‘bescheidenheid’ overrompelend. Gebeurt niet vaak dat ik zo aangenaam ben verrast, juist door deze bescheidenheid in Hedonist. Terwijl naam en presentatie het tegenovergestelde nastreven.

Hedonisme is in de filosofie de leer binnen de ethiek die stelt dat genot (in algemene zin) het hoogste goed is. Een belangrijke vraag hierbij: ‘Wat geeft het meeste genot?’ Ook de eventuele nadelen ervan in beschouwing genomen. Daarnaast kent de psychologie de hedonistische persoonlijkheid, een karaktertype gekenmerkt door een bovengemiddeld streven naar directe lustbevrediging.

‘Hé, meneer Geurengoeroe, waarom gaat u zo analytisch op de naam in?’ Het antwoord: ik vind de geur niets hedonistisch hebben. Ruikende aan Hedonist, worden mijn lustgevoelens niet aangewakkerd. Krijg eerder een intens tevreden gevoel. Verwonder me of hoe het toch komt waarom het zo excelleert. Ik heb het antwoord gevonden: zie verderop.

Eerst Minya’s carrière in het kort: nadat ze haar diploma’s haalde aan de Oxford Brookes University (nooit van gehoord) en bij New York Advertising Agency (idem), en werkte voor HR Management (idem), besloot ze zich in te schrijven voor de Grasse Institute of Perfumery waar ze cum laude slaagde. Werkte vervolgens voor verschillende producenten en begon in 2011 haar huis. Grappig detail: ze houdt kantoor naast de flagship store van huis dat door velen nog steeds wordt gezien als ‘dé parel in de kroon’ van de Franse parfumerie, Guerlain. Op nummer 66 dus.

Haar filosofie in a nutshell: geen parfums voor elke dag, elke gelegenheid. Laat staan sportgeuren of – erger – parfums ‘voor naar het werk’. Parfum is voor haar, zo las ik in interviews, ‘a celebration, it should be crowning your day, be a moment of pure joy. I created Hedonist according to these values. I wanted it to be a piece of beauty; not only an enchanting olfactory experience, but an overall celebration of the infinite delight of the senses’.

Dat verklaart ook de – soi disant – rijke presentatie: de op de zijkanten gefacetteerde flacon is gevuld met Boheemse kristallen en verpakt in een handgemaakt houten coffret afgewerkt met zwarte ‘slangenleer’. Dat schijnen veel vrouwen rijk, overvloedig en etc te vinden. Prima, alleen die dop. Is weer zo’n plastic lichtgewicht gevalletje. Maar dat vergeef ik haar ‘dan maar’ omdat de inhoud zo superbe is.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Om heel eerlijk te zijn: eerst dacht ik: ‘What’s new?’ Vervolgens: ‘Eigenlijk best wel goed’. Daarna: ‘Ruik steeds iets anders’, nadat ik de geur al enkele dagen op mijn linkerpols heb. Nu: ‘Heel fijnzinnig, klassiek en ook weer niet’. Want Hedonist mag dan iets vertrouwds hebben – oranjebloesem -, zelden heb ik haar zo edel behandeld gezien.

Van de andere kant: de geur is niet mysterieus of sprookjesachtig. En dat komt omdat ik zo’n puurheid ruik – de kwaliteit van ingrediënten zijn stuk voor stuk zuiver. Zoals de opening: een tedere mix zwevend tussen perzik en abrikoos verkwikt door een lichte citrusnoot die vervolgens Minya’s fetish-ingrediënt aankondigt: oranjebloesem (foto). Die is niet colognefris (zoals meestal) maar verkondigt haar andere boodschap als absolu, dus: sensueel, zacht, bloemig, honingachtig, licht animaal, bijna vloeibaar.

De osmanthus ervaar ik niet echt, maar misschien versterkt die de perzik- en abrikoosnoot, want daar lijkt deze bloem olfactorisch op. Minya zegt dat ze graag vrouwelijke nuances contrasteert met mannelijke. Ervaar je in de basis, maar subtiel. Op een bedje van cederhout (uit Virginia), patchoeli (Indonesië) en vetiver (uit Haïti) rusten tabak en rum.

Dat verklaart volgens mij de prominent aanwezige honingachtige noot – zit namelijk eveneens in deze zwoele ‘mannelijke’ smaakmakers. De compositie wordt afgerond met vanille, maar is meer vanille die als het ware ‘van zichzelf’ ook in de tabak en rum zit.

RUIK & VERGELIJK

Heel vreemd: Viktoria Minya is geen Serge Lutens, geen Mona di Orio. Toch heeft Hedonist iets ongewoons eigens. Klassiek, elegant en – ook prettig – zeer draagbaar. Een parfum gemaakt door een vrouw die weet wat haar seksegenoten (die verstand hebben van parfums) aangenaam vinden. Kortom, Minya kom maar snel met een nieuwe geur.

Misschien vreemd, maar door de zachtfruitige perzik- en abrikoosnuances doet Hedonist me denken aan de volgende geur (parfumextract welteverstaan die ik nog in mijn collectie heb), en al een tijdje ter vergelijk om mijn rechterpols draag.

Yves Saint Laurent Yvresse (voorheen Champagne) (1993)