GEURENGOEROE

AANGENAAM SAFFRAAN

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 05/06/13

Neus: onbekend

Ik heb Jo Malone wel eens de Engelse variant op Annick Goutal genoemd. De reden: beide huizen hadden, zonder dat het de bedoeling was (maar wel mooi meegenomen), voor ze echt bekend werden bij het grote publiek een hoge ambassadeurs-uitstraling. Dat wil zeggen: ze leverden het perfecte parfumcadeau voor mensen die verkeerden in ‘de betere kringen’.

Hoe vaak heb ik niet bij de Brusselse boetiek van Annick Goutal een auto met corps diplomatique nummerbord (dubbel) geparkeerd zien staan. Als je even wachtte zag je de chauffeur even later met een grote tas de winkel uit komen. Maar voor ‘hetzelfde geld’ parkeren deze auto’s nu op dezelfde plek.

Alleen, niet om bij Goutal inkopen te doen, maar bij Jo Malone die op enige meters afstand sinds 2012 een grote shop-in-shop heeft bij hét parfumniche-adres van de Europese hoofdstad: Senteurs d’Ailleurs. Want, wat hoorde Geurengoeroe in de wandelgangen van de haute parfumerie: Goutal heeft het moeilijk. De reden: de uitstraling. Het schijnt zo te zijn dat veel nicheconsumenten een beetje zijn uitgekeken op een romantische en sentimentele presentatie van parfums. Al die vlindertjes die maar blijven ronddartelen, al die bijtjes die maar blijven zoemen – a bit boring. Niche moet nu strak en zonder al te veel toeters en bellen worden gepresenteerd.

Een ander probleem: Goutal haakt te weinig in op heersende trends. Wat eerst een pre was – dat je als huis de toon zet – werkt nu blijkbaar contra. Go with the flow is nu ‘porte parole’. En die flow is heftig. Jo Malone begrijpt dat in de nichecategorie als geen ander. Sterker, je kunt – ook als echte Malone-addict – het bijna niet meer bijhouden. Sinds 2010 lanceerde het huis twintig nieuwe geuren die allemaal, ieder op hun eigen wijze, aantonen wat er leeft in de wereld van geuren.

Een goed voorbeeld: de Cologne Intensie-lijn opgestart in 2010. Is namelijk geïnspireerd op de rijke parfumtraditie (en dus ingrediënten) van het Midden Oosten waardoor bijna elk zichzelf respecterend nicheparfumhuis of parfumhuis met een speciale niche-afdeling zich nu voor een groot deel laat leiden. In gang gezet door Montale begin 2000, maar snel gevolgd door onder meer (in alfabetische volgorde) By Kilian, Giorgio Armani, Guerlain, Maison Francis Kurkdjian en Tom Ford. To name a few.

Saffron past ook perfect in dit kader. Saffraan als belangrijke medespeler of hoofdrolspeler in een geur is nu erg ‘en vogue’. En het is erg ‘Midden Oosten’. Dat wil zeggen: de oorspronkelijke habitat van de crocus sativis ligt in dit gebied: daar heet het ‘za’faran’ wat geel betekent.

Het werd door de middeleeuwse kruisvaarders (samen met onder meer hyacint, tulp, kamperfoelie) uit het ‘beloofde land’ meegenomen. Door schaarste en daardoor hoge prijs was het toen geliefd als parfum bij de snobby elite uit die tijd. Hierdoor was de verleiding voor vervalsing aanwezig. De Duitser Findeker werd tot de brandstapel veroordeeld omdat hij het niet kon weerstaan nepsaffraan te maken: goedkope saffraan bestaat niet. Tegenwoordig wordt het voor de parfumindustrie voornamelijk in Spanje geproduceerd.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

In ieder geval: Saffron is net zoals Amber & Patchouli en Oud & Bergamot uit de Cologne Intense-serie niet typisch Malone. Geen vreugdevol, optimistisch en ‘Europees’ verkennen van lichte bloemen gecombineerd met citrusaccenten zoals bijvoorbeeld het Tea Fragrance Blends-kwartet uit 2011, maar een donkere en meeslepende geur.

Het is niet eenvoudig om saffraan (foto) als geur uit te leggen. Voor mij: droog-kruidig, stroef, bijna verbrand en beetje zoetig. Het beste vergelijkingsmateriaal: bestel in een Italiaans restaurant (als die het op de kaart heeft) risotto à la Milanese. Door de smeuïge rijst ruik je een gedoseerde kruidigheid van saffraan. Geel als de zon, gloedvol als de zon, verbrand door de zon.

Dit ruik ik ook in Saffron, alleen met dit verschil: het prikkelt meer (door roze peper) en wordt merkwaardigerwijze stoer door de enorme wierookinjectie. Dit alles wordt vastgehouden door ‘bleke houtsoorten’, maar ik neem ook een lichte patchoeli-noot waar. Volgens Jo Malone laat Saffron zich uitstekend layeren met Oud & Bergamot en Blackberry & Bay.

Mag zo zijn, alleen waarom? De geur verdient het om honderd procent puur van te genieten. En als het dan echt moet, stel ik voor – let’s go crazy: Bitter Orange & Chocolate (2012) om de geur meer gourmand te maken, of Pomegranate Noir (2005) waarmee Saffron meer ‘klassiek-sensueel’ wordt. Ik sta ondertussen open voor andere mélanges. En voor ik het vergeet: Saffron is voor mij erg uniseks. Dus mannen die de geur willen mengen, stel ik voor: Black Vetyver Café (2003)

RUIK & VERGELIJK

‘Niche-saffraan’ ook 100 procent herkenbaar in:

Comptoir Sud Pacifique Sultan Safran (1996)

Montale Aoud Safran (20??)

L’Artisan Parfumeur Safran Troubant (2002)

Libertin Louison Safran Nobile (2008)

Byredo Black Saffron (2012)