LET’S ROKKA!
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 04/01/13
Neus: onbekend
Concept & realisatie: Antonia Bellanca
‘Hi Erik!’ Hoor ik dat goed? Het klinkt so American. Ik kijk in de Skinswinkel in het Conservatorium Hotel verbaasd om me heen op zoek naar de persoon die dit zegt. Verdomd: Antonia Bellanca. Had ik niet verwacht dat ze me na tien jaar nog herkent. Ik loop op haar toe, begint me uitgebreid te kussen en vooral te praten. Uit wat ze zegt wordt duidelijk dat ze me nog echt herinnert. Bellanca was naar Amsterdam gekozen om haar eerste herengeur te promoten.
Maar eerst een intiem tête à tête waarin we de stand van parfumzaken doornemen. Ze kijkt vanuit haar eigen ‘niche’ naar de bedrijvigheid in de winkel en zegt vervolgens: ‘Snap jij dat nou Erik, al die nieuwe nichemerken die direct zeven à acht geuren tegelijkertijd lanceren. Dat kun je de klant eigenlijk niet aandoen – ik vind het ook een soort brevet van onvermogen. Dat jezelf niet hebt kunnen beslissen welke geur nu pas echt de moeite waard is’. Ik beaam het enigszins. Veel mensen hebben er geen moeite mee. Ook niet dat zoveel nichemerken hetzelfde voorspelbare stramien volgen. Maar zegt ze ‘toch niet helemaal. Hoeveel merken hebben met veel aplomb gepresenteerd om na een paar jaar weer in het niets te verdwijnen’. Ik beaam dit helemaal.
Dan vraagt ze: ‘Erik, kun je me meer vertellen over het overlijden van Mona di Orio, dat vind ik toch verschrikkelijk, maar ook zo eigenaardig – het lijkt wel een thriller. Ik licht haar een en ander toe. Haar antwoord: ‘Maar toch, ik blijf het zeer mysterieus vinden’. Ander onderwerp. Ik: ‘Kun je goed leven van je geuren?’ Ja dus. Ze legt me vervolgens haar methode uit. ‘Ik lever direct aan de winkels. Ik werk niet met tussenpersonen, waardoor ik zelf meer overhoudt’. Het constante succes ligt volgens haar aan het feit dat ze niet te veel geuren lanceert, waardoor mensen getriggerd blijven. ‘Kom ik met iets nieuws dan is men echt benieuwd’.
Voor we het over Rokka gaan hebben, vertelt ze nog een leuk ‘weetje’ over de geur waarmee ze haar claim to fame vestigde. ‘Toen ik op zoek ging naar iemand die voor mij Antonia’s Flowers kon maken, werd ik bijna radeloos. Niemand kon mijn idee vatten in een geur. Toen belde me een kennis me en die zei dat ze via via een neus kende die misschien interessant was’.
Bleek dus Bernard Chant te zijn, de man verantwoordelijk voor een aantal klassiekers van met name Estée Lauder. Afspraak gemaakt. Wat bleek: die was bezig met een revolutionaire ‘extractiemethode’ (de voor het eerst toegepaste living flower-technologie) die precies in lijn lag met wat Bellanca in gedachten had. Hij had het idee zelfs aan Lauder aangeboden, maar die zag deze nieuwe kijk op bloemige frisheid toen nog niet ‘zitten’. Bellanca wel. Ze werkten het idee samen verder uit. De rest is geschiedenis: Antonia’s Flowers (1984) de geur geldt nog steeds als een klassieker en zal het blijven.
Nu Rokka. Mijn vraag: ‘Waarom een geur voor de man?’ Haar antwoord: ‘Omdat het fun is en ik de gelegenheid heb gehad om me er goed op voor te bereiden. Ik had als vriendendienst namelijk al een paar mannengeuren gemaakt.
De laatste dienst, Rokka, daar was ik zo tevreden over en gestimuleerd door de ‘ontvangst’ besloot ik hem in mijn collectie op te nemen’. Ontstond als volgt: ze werd door een goede vriend gevraagd of ze een geur wilde maken voor de mannelijke gasten op een bijzonder feest dat werd gevierd in Vermont. De gasten hadden één ding gemeen: een grote liefde voor het buitenleven. Snowboarden, tourskiën, klimmen, surfen; niet direct de typische parfum-liefhebber.
De briefing van Bellanca aan de anonieme parfumeur (vergeten te vragen) was ‘the outdoors’ in gedachten te houden. Stel je voor dat je aan het eind van de dag, na een lange wandeltocht door besneeuwde dennenbossen langs een berghut loopt waar de geur van een knapperend haardvuur uit de schoorsteen komt. De samensmelting van deze elementen; knisperende sneeuw, groene geur van dennennaalden en hout in combinatie met de sensatie van haardvuur, resulteerde in Rokka. Al met al, zoals het persbericht terecht vermeldt, niet de typische glamouromgeving die je verwacht bij een signature scent.
Wat betekent Rokka? Is Japanse oorsprong en heeft dus volgens het persbericht, ‘kenmerkend voor de Japanse taal, meerdere betekenissen. Kan verwijzen naar hexagoon (als sneeuwvlok), naar zes bloemen en zelfs een kleedkamer. Maar vooral is het een korte, stoere, mannelijke naam die goed klinkt en het karakter van de geur goed beschrijft’. Let’s Rokka!
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Het idee: de lucht die je opsnuift in Vermont. Alleen in welk jaargetijde precies? Ik voel geen winterse sfeer, geen winterse kou, wel een sensatie die met een beetje fantasie de overgang van de winter naar het voorjaar verbeeldt. Want ik vind de geur opvallend zacht-zoet.
Merkwaardige opening met die citrusnoten. Ik ruik citroen maar ook een oranjebloesemnoot (met een beetje weeïge nuance die doet denken zoals ze het in Frankrijk zo mooi noemen pis de chat) die snel aansluiting zoekt met veel viooltjes. Zoet, maar niet te. En dat komt omdat je snel via cederhout (ruik je goed) en mos in de basis terechtkomt; een sierlijk-sensuele blend van tonkaboon, amber en patchoeli.
Als je goed blijft door ruiken neem je een licht spoor waar van nootmuskaat die de tonkaboon ‘droger’ maakt. Maar een echt out door-gevoel krijg ik niet: geen dennennaaldgroen, geen hout waar zachtjes sneeuwvlokken op neerdalen. Want Rokka blijft zacht en zoet, Rokka is een heel toegankelijke geur. En dat is wat volgens mij heel veel ‘nichemannen’ aangenaam vinden.
RUIK & VERGELIJK
Opvallend: Rokka is voor mij een masstige-geur verpakt (heel stoer en simpel, helemaal ‘outdoors’) in niche. Het is een samenvloeien van een aantal geuren die vanaf midden jaren zeventig van de vorig eeuw verschenen (toen niche nog niet echt bestond), waarin voor het eerst zoete bloemen (zoals als het viooltje) een nieuwe standaard werd voor mannelijk raffinement. Zoals:
Geoffrey Beene Grey Flannel (1975)
Dior Fahrenheit (1988)
Kiton Kiton (1996)
GEURENGOEROE 