GEWOON PRADA
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 18/09/12
Neus: Daniela Andrier
Flaconontwerp: Yves Behar
Art direction: Adam Berg
Luna Rossa is de naam van een film uit 2001, naam van verschillende restaurants, naam van ijssalons, naam van vakantievilla’s, naam van een wijn, naam van de zeilboot waarmee Prada in 2000 bij de eerste deelname aan de Louis Vuitton Cup won (gevolgd door andere overwinningen) én sinds 2012 naam van de nieuwe mannengeur van Prada. Hiermee wordt een exclusieve wereld een opgeroepen die, net zoals polo, voor nog maar weinig mensen is weggelegd. Zover de chique link. Het is ook een stoere en mannelijke wereld, een wereld van eenheid en samenwerking: ‘solozeilers’ niet gewenst, want alleen in harmonie vergroot je de kans op overwinning. Prada verwoordt het zo: ‘Een race, uitgevochten tussen technologie en lichamelijke inspanning, voortgestuwd door natuurkrachten. De competitie, het visuele aspect en de gratie van de boten als zij de golfen snijden, wordt wereldwijd bewonderd’.
En zo: ‘Luna Rossa is een parfum dat het natuurlijke en liefde voor innovatie in zich verenigt. De kracht en de frisheid van de elementen lokken een interpretatie uit van klassieke noten in een nieuw jasje. Een opvallende flacon en verpakking weerspiegelen de samenvloeiing van natuur en technologie, van menselijke emotie en kracht, die samen de grenzen van het mogelijke verleggen’.
Maar toch, ontdoe je de geur van zijn stoere en woeste wateren-setting, dan is Luna Rossa voor de mannengeuren hetzelfde wat Candy (2011) voor de vrouwengeuren van Prada is: op een minder intellectuele, minder arti-farty, dus meer toegankelijke manier een geur presenteren die ook mannen niet direct op de hoogte van de artistieke standing van het Italiaanse luxelabel, zal weten te triggeren. Want stel dat deze geur in de Infusion-reeks was gepresenteerd, dan was het toch moeilijker geweest om de man in de straat ‘met een zeker luxebesef’ tot aankoop te overhalen. Luna Rossa doet wat dat betreft niet moeilijk: het voldoet aan alle ongeschreven wetten van een (potentiële) kassakraker: een kloek-verfijnde hightech-flacon, stoere ‘best wel’ machosetting en een geur die veel mannen moet aanspreken, want het betreft een klassieke lavendelgeur.
http://www.youtube.com/watch?v=lBkUqtuz1Ps
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
En natuurlijk eigentijds. Want als je dat niet vermeldt, en Miuccia Prada leest dit, dan zou ze best wel kwaad kunnen worden. Want het is haar leidraad in mode en geuren: het verenigen van traditie met moderniteit. Zo verwoordt de neus het: ‘Luna Rossa is mannelijk, compromisloos die traditionele ingrediënten opnieuw interpreteert. Een golf van aromatische frisheid zorgt dat de geur een krachtige en dynamische energie verspreidt, terwijl de signatuur edel en sensueel is’.
Lavendel is zonnig en bloemig en kan afhankelijk van het oogstgebied ook een donkere en aardse toets krijgen. In Luna Rossa zit een lavendel die reikt naar de zon maar waarvan de wortels duidelijk in de vochtige grond zitten. Krijgt in de opening een mooie zoet-zonnige inleiding door oranjebloesem. Maar wat deze lavendel zo natuurlijk maakt is de link met een groen-kruidige noot, geleverd door muskaatsalie en ‘nanah’-munt.
En het aardse aspect van lavendel, krijgt een enorme opwaardering van ambroxan – de synthetische ambergris. En de verfijning in de basis wordt geleverd door de zacht-sensuele noot van ambrette, het zaadje dat bijna perfect de echte musk imiteert, maar dan met een zoet randje.
RUIK & VERGELIJK
Lavendel, eeuwenlang een van de meest geliefde ingrediënten in geuren (met name eau de colognes) heeft het de laatste jaren moeilijk. Het wordt geassocieerd met ouderwets, oubollig parfumgenot. Opvallend: recente geuren in de ketenparfumerie opgebouwd rondom lavendel, waren geen grote succesnummers: Lancôme’s Hypnôse Homme (2008) en L’Homme de la Nuit (2009) van Yves Saint Laurent. In de nichesector wordt daar anders over gedacht. Waarvan getuigen:
Hermès – Hermessence – Un Brin de Réglise (2007)
Chanel – Les Exclusifs – Jersey (2011)
Tom Ford – Private Blend – Lavender Palm (2012)

