VOLUPTUEUZE VANILLE
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 06/09/12
Neus: Fabrice Pellegrin
Model: onbekend
Fotografie: onbekend
Flaconontwerp: Nino Amaddeo
Zonder er zich waarschijnlijk van bewust te zijn of dat het de bedoeling was, is Reminiscence een van de eerste nichemerken geweest die de consument ‘les gaf in parfum’ door ultiem-sublieme versies van geliefde, veel gebruikte en onmisbare basisingrediënten te lanceren. Want de ‘van huis uit’ chic-hippe juwelier, lanceerde in 1970 niet alleen the all time classic Patchouly maar ook, en dat is minder bekend Musc en Ambre.
Stel je voor: Giorgio Armani begon pas in 2003 met de Armani Privé-lijn met het leveren van zijn ultieme ‘sologeuren’, Hermès in 2004 met Hermessence, Guerlain in 2005 met L’Art et la Matière. Nu heeft bijna elk luxemerk met geurafdeling een pure parfumlijn. Onlangs nog Dolce & Gabanna in 2011. Zij noemden het The Velvet Collection. Hugo Boss vond The Collection een gepaste naam – zelfde jaar.
Reminiscence heeft de lijn nu een overkoepelende naam gegeven – The Classics – en uitgebreid met een van de geliefdste ingrediënten bij mensen – zowel in oraal als nasaal opzicht: vanille. Lilla en Nino Amaddeo – de oprichters – hebben er altijd van gehouden: je ruikt vanille in heel veel geuren van ze. Je zou het hun parfumhandtekening kunnen noemen. En hun Vanille gedraagt zich ‘alsof het altijd al onderdeel is geweest van deze parfumfamilie’.
Om tot een pure vanillegeur te komen, heb je alleen aan vanille niet genoeg. Te zoet, te plakkerig en legt teveel de nadruk op het eetbare aspect van de enige orchidee waarvan de stamper de geur afscheidt. Daarom is ook Vanille gelaagd en opgebouwd als een Frans klassiek parfum: opening, hart, basis. Drie soorten vanille werden gebruikt: uit Tahiti, Madagaskar en Oeganda (een opkomend vanilleproducent). Ik vind de geur elegant en op een bepaalde manier ‘van deze tijd’ door de verwerking van fruitige en bloemige noten die de vanille laten sprankelen en temperen om in de afronding een subtiele gourmandnoot toe te voegen.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Een originele opening. Na een fluistering van bergamot laat de vanille zich begeleiden door osmanthus (foto), met zijn florale en zoet fruitige geur die zweeft tussen rozijn, abrikoos en pruim. Het effect: de vanille begint als het ware te bloeien.
Dan het Vanille-hart: dat verlegt de geur van fruitig naar bloemig door het naar vanille en amandel ruikende heliotroop en jasmijn toe te voegen. Chic. In de afronding begint vanille zijn ereplaats op te eisen, wordt sensueel. En dat gebeurt voluptueus door het te linken aan het ‘rummige’ tonkaboon, benzoïne (van de styraxboom; verspreidt een zoete wierookgeur) en een bonbon-akkoord.
RUIK & VERGELIJK
Voor mij kan deze Vanille de vergelijking doorstaan met:
Serge Lutens Bois de Vanille (2003)
Annick Goutal Vanille Exquise (2004)
Guerlain Spiritueuse Double Vanille (2007)
Hermès – Hermessence – Vanille Galante (2009)
Parfums de Nicolaï Vanille Intense (2009)

Erik, heb je al eens een boek geschreven? Anders gewoon doen, ik koop het zeker. Ik vind het echt heerlijk om na een dag hard werken thuis te komen, mail aan te zetten en als er weer een verslag van jouw blog is, even lekker te lezen ( en leren) Ik heb meerdere mensen je weblog aangeraden omdat ik vooral ” wat ruik ik eigenlijk” geweldig vind. Heb bij Parfumaria de samples van John Pegg besteld en gekregen. Gisteren Whips and roses (heerlijk) en voor vandaag nog even bedenken waar ik zin in heb.
geurend weekend gewenst!