ANIMALE ‘AGENTE’
Jaar van lancering: 2011
Laatst bijgewerkt: 23/07/12
Neus: Christian Provenzano
Model: Laura Moure, Carolina Bona
Flaconontwerp: Joseph Corre, Serena Rees
Artistic direction: zie credits bij promotieclip
Ze staat bij een schaakbord. Speelt niet mee zo te zien. En draagt zowaar meer dan alleen lingerie. De witte koningin – is zij het? – staat ‘even ver’ van de witte en zwarte koning. Het is een kwestie van één zet die bepaalt of ze een van de koningen krijgt, schaakmat zet. Of slaat mijn fantasie nu op hol? De promotieclip toont een ander beeld. Helemaal Agent Provocateur dat wel. Bloedmooie vrouw laat, na zo te zien een broeierige nacht te hebben beleefd, haar hond uit in – afgezien van haar korte jas – slechts luxe lingerie van Agent Provocateur.
Cliché, maar aangenaam cliché. Agent Provocateur weet dat het een droom verkoopt. Beetje kinky, beetje slutty, maar toch beantwoordend aan de ‘alternatieve’ goede smaakcodes. En dat is toch het mooie aan Agent Provocateur: het merk blijft zichzelf serieus nemen, zorgt het ervoor dat zijn exclusieve status die het geniet, gehandhaafd blijft. Dat ruik je ook aan de geuren. Die zijn niet makkelijk en crowd pleasing. Dus geen bakken met rood fruit in de opening, geen onbestemde bloemensfeer in het hart afgerond met een overdosis frisgewassen witte musk in de afronding.
L’Agent Provocateur geeft zijn klanten en fans als het ware les in parfum, laat ze op eigenzinnige en moderne wijze kennismaken met klassieke parfumconcepten. En hierdoor leer je geleidelijk aan de achterliggende gedachte en sensaties van geuren te begrijpen, leer je dat geur meer is dan alleen maar een ‘lekker luchtje’. De ‘moeilijkste’ les geeft het merk nu met L’Agent – een duistere, sensuele en oriëntaalse geur die een heel parfumparcours op de huid aflegt voor het tot rust komt. L’Agent is daardoor ook een geur die je de tijd moet geven, tijd om hem te begrijpen. En dat geduld loont zich. Sterker, L’Agent overtuigt mij meer dan veel recente geuren van nichemerken die vaak de hemel beloven en bestormen, maar vaak niet verder reiken dan een paar meter boven de aarde.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
L’Agent opent niet klassiek fris. In één keer maakt zich een donkere wolk vrij waaruit eerst een prachtige pittig-zoete blend van roze peper, geranium, rozenhout en engelenzaad druppelt waarachter een bijna over the top opulente bloemenweelde van meiroos, sambacjasmijn, tuberoos, ylang-ylang en osmanthus schuilt. Interessant is toevoeging van davana-gras: die geven deze bloemen een licht-fruitige ondertoon zonder – gelukkig! – gourmand te worden.
Ze bloeien in een zonovergoten tuin ergens in Arabië waarvan de aarde is doordrenkt met zwoele, donkere en beetje kleverige noten van amber, sandelhout, tonkaboon, cistus labdanum, mirre, wierook (foto) en dierlijk musk. En die geven samen aan de sterke patchoeli-noot een koffie en chocoladeachtige nuance zonder – gelukkig – gourmand te worden. Ruik je heel lang door, dan lijkt het of je hierdoor Thierry Muglers Angel (1992) herkent, maar dan gesmoord in wierook en mirre. Erotisch zonder plat te worden. Net zoals de lingerie van Agent Provocateur.
Er wordt ook melding gemaakt van het toevoegen van feromonen. Ik weet het niet. Dat wellicht je erotische gevoelens worden versterkt met L’Agent komt volgens mij eerder op conto van de combinatie van de sensuele tuberoos, ylang-ylang, osmanthus en sambacjasmijn. Die hebben ieder op zich een animaal component die zich in L’Agent zeer duidelijk manifesteert.
RUIK & VERGELIJK
Voor mijn zweeft L’Agent tussen:
Dior Hypnotic Poison (1998)
Amouage Memoir (2010)
GEURENGOEROE 