‘MY MEN WEAR ENGLISH LEATHER,
OR THEY WEAR NOTHING AT ALL’
Jaar van lancering: 1949
Laatst aangepast: 16/03/12
Neus: onbekend
Dana was ooit een chic parfumhuis. Opgericht door Javier Serra (voormalig directeur van Myrurgia – denk Maja uit 1918). Hij opende zijn deuren in 1932 aan rue de la Paix in Parijs – toen dé straat voor prestigieuze parfumhuizen. Dana was genoemd naar de godin Dana uit de Griekse mythologie vermaard om haar schoonheid. Sierra begon, zijn Spaanse wortels indachtig, met Bolero, Halago (lanceringsdata mij onbekend) en het parfum waarmee hij wereldberoemd werd: Tabu (1932). Gevolgd door talloze anderen, met name Canoë in 1935: werd ook een klassieker. En natuurlijk Chantilly vier jaar later.
Wat mannen betreft: ook veel geuren, waarvan slechts een als een echte klassieker wordt gezien: English Leather. Net zoals alle Dana-geuren, is English Leather in loop der decennia van highprice gedegradeerd tot kassakoopje. Niet dat de geur daardoor minderwaardiger is geworden. Integendeel: het heeft voor mij een ouderwetse Guerlaineske allure. Een krachtig statement, subtiel gedoseerd. Kreeg als slogan mee: ‘My men wear English Leather, or they wear nothing at all’. Grappig om te zien: de tekst uitgesproken door de diverse voor mij onbekende modellen/actrices is hetzelfde gebleven, zelfs wanneer een zangeres er mee aan de haal gaat.
English Leather heeft een echte vintage-feel, wat versterkt wordt door de houten dop (heel hip in nichekringen nu). En de geur is eigenlijk een verzamelplaats van alle aroma’s die je bij de ouderwetse kapper opsnoof: beetje fris, beetje zepig, beetje zoet en ‘schuim’ ondersteund door een sterke basis van – inderdaad – leer. Maar dat is niet het geheim van deze ‘chypre’.
Met een nieuwe (internet)campagne wordt geprobeerd de geur weer ontzettend cool & chill te maken bij een nieuwe generatie consumenten: jongemannen. Dat betekent dus niet serieus doen, maar ‘humor’.
En dit ‘ha-ha-ha’-effect wordt versterkt met met dubbelzinnige teksten à la de campagnes van deo Axe en die andere ‘vergeten klassieker’ Old Spice uit 1937 van Shulton. De slogan is ook iets aangepast: All our men wear English Leather or nothing at all. En om dat ‘niets’ te ontdekken wordt gevraagd op de houten dop te drukken waarop staat ‘Touch The Wood’. Wat betekent dat ook al weer in slang…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Volgens mij de overdosis sandelhout in de basis. Die zorgt ervoor dat de leernoot (foto) in combinatie met musk – zalig – glad wordt uitgestreken. Maar voor je hier echt van kunt genieten, kom je via een klassieke citrusopening terecht in een mannelijk hart van vetiver, koriander en eikenmos omringd met een ondefinieerbare bloemennoot – ik gok op jasmijn en lavendel gecombineerd met een licht ylang-ylang-spoor.
Voor jonge consumenten wellicht te ouderwets, voor ‘oudjes’ onder ons: feest der herkenning. Grote kans dat English Leather ze doet denken aan hun opa, vader, oom, buurman, leraar of die aardige priester… ben benieuwd of de verjongingscampagne zijn uitwerking heeft.
RUIK & VERGELIJK
De ene leergeur is de andere niet. Maar alle leergeuren heb gemeen dat ze zowel door mannen en vrouwen worden gedragen. Ook worden ze in eerste instantie alleen voor mannen en vrouwen gemaakt. Een paar klassiekers:
Santa Maria Novella Peau d’Espagne (1901)
Chanel Cuir de Russie (1924)
Lancôme Cuir (1937)
Hermès Eau d’Hermès (1952)
Creed Cuir de Russie (1953)
GEURENGOEROE 