GEURENGOEROE

ROME, ROMAN, ROMANCE, ROMANTISCH, ROMANTINA

HOE ROMANTISCH KAN, MOET EEN PARFUM ZIJN?

Jaar van lancering: 2012

Laatst aangepast: 25/01/12

Neus:  Romano Ricci

Model: ‘Juliette’

Fotograaf: onbekend

Zegt Romano Ricci: ‘Met deze geur, wilde ik een zachte wind laten waaien in het leven van Juliette. Romantina is een moderne romance, luchtig als een toevallige ontmoeting in een café in Rome. Het is de eerste bloemengeur in mijn collectie. Een Romantina waarin, zoals we dat van haar gewend zijn, Juliette het laatste woord zal hebben’.  

Ik dacht dat nichehuizen het niet zo hadden op geuren waarachter zich een hele roman als een filmscript schuilt – of was het nu andersom? Leidt zo de aandacht af waar het werkelijk om draait. Wil je eigenlijk wel weten dat Juliette, terwijl de zon ondergaat, op Piazza Navona op een terras zit met een Spritz? Dat ze plotseling een blik op haar voelt rusten?

Dat ze doet alsof het gesprek van de man tegenover haar en zo nu en dan haar leven deelt, haar enorm boeit? Dat hij binnen enkele uren terugvliegt naar Parijs en Juliette, tot haar grote vreugde, 24 uur alleen in Rome laat? Dat hij eindelijk zijn reistas pakt, zich een weg baant door de menigte van kleurige polo’s om er daarna volledig in te verdwijnen?

Dat ze waarschijnlijk een actreutel is die haar scenario leest, terwijl de blik van de onbekende indringender wordt en dat haar ogen in die van hem ‘verdrinken’? Dat hij best wel een lekker ding is: smaragdgroene ogen, getint gelaat omhuld door bruine krullen?

Dat ze koket reageert op zijn glimlach terwijl hij op haar afkomt? Dat er dan een Roman Holiday volgt? Dat ze haar script, vriend, kat vergeet en alleen oog voor hem heeft. Dat hij haar meeneemt in een doolhof van kleine straatjes? Dat ze na een tijdje ‘pak me dan als je kan’-plagerijtjes eindelijk de lippen vet op elkaar drukken? Dat ze zich in een film voelt? Dat, terwijl ze het verhaal intikt op het klavier van haar Mac, ze zich hun kus, blik en haar laatste woord herinnert: ‘Addio’? Dat ze ervoor kiest de schoonheid van deze magische momenten achter te laten in Rome?

Dat de herinnering aan hem haar overal vergezelt? Dat ze zich afvraagt of het een avontuur, bevlieging of liefde op het eerste gezicht was? Dat ze dat denkt van niet, omdat ze een Romantina is? Dat ik denk: hoe krijg je het tegenwoordig nog ‘verzonnen’, hoe krijg je het nog op papier!

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Het is de eerste (witte) bloemengeur van Juliette has a Gun, en tegelijkertijd de meest toegankelijke. Verfijnd en zacht, maar niet echt onderscheidend. Witte musk is het uitgangspunt. En dan de zacht-frisse, lichtsensuele variatie. Daarin verwerkt, voelen witte bloemen zich altijd thuis. In Romantina’s geval: ‘maagdelijk’ oranjebloesem (foto), lelietje-van-dalen en jasmijn. Dus fris en bloemig, maar om het effect iets bloemiger te maken, werd de roos geplukt. De ‘knik’, het ‘anders’ is de toevoeging van zoetzwoele pruim-abrikoosachtige osmanthus. Iris maakt het Romantina poederig, vanille uit Madagaskar zoeterig en patchoeli ‘geeft een bijna een chypre-allure’.

Dat laatste vind ik niet echt, daarvoor is de geur te weinig ‘daadkrachtig’. Moet een beetje denken aan Beige van Chanel (2009). Ook chic, ook wit-bloemig, ook ‘veilig’, ook zo’n geur waarmee je de ‘beginnende’ nicher niet teleurstelt.

RUIK & VERGELIJK

Rome, parfum en liefde: vinden marketingmensen in de pafumwereld een leuk alternatief voor Parijs. De invulling blijft hetzelfde. Louter een kwestie van verkeersborden verwisselen.

Fendi Palazzo (2008)

Fendi Fan di Fendi (2010)

Valentino Valentina (2011)

En je hoeft niet altijd een Romantina te zijn, volgende kan ook:

Ferragamo Signorina (2012)

Was ik bijna de ode op de vrouw van Federico Fellini bijna vergeten, bespreek ik snel:

Tocca Giulietta (2009)