MEER EIGENTIJDS
MINDER OVERDADIG CHARMANT
MAAR NOG STEEDS EEN CHYPRE
Jaar van lancering: 2011
Laatst aangepast: 10/11/11
Neus: Laurent Le Guernec
Heb het altijd toch merkwaardig gevonden dat een cosmeticahuis dat zich er op laat voorstaan geen geur- en kleurstoffen in zijn producten te verwerken, toch met parfum komt.
Als er één product overloopt van het eerste en in mindere mate van het tweede… Toch ben nog steeds blij ik dat medeoprichtster van Clinique, Carol Phillips, er toe tot besloot in 1969.
Ik vind het nog steeds aangenaam als ik op straat, in de trein, in de schouwburg de geur bespeur: en dat gebeurt nog steeds regelmatig.
Dit had ze voor ogen: ‘Perfume and something far beyond’. Dus creëerde ze samen met de legendarische neus Bernard Chant – toen bekend van onder meer de eerste geur van Aramis (1964) en Estée Lauders Azurée (1969) – een compositie die veel meer was dan louter parfum; Aromatics Elixir werd ook ‘een belevenis, een emotie, een transformatie’.
En het succes was verbazingwekkend eclatant. Dat kwam wellicht ook door het feit dat een geur nu niet eens werd neergezet als een klassiek en veel beproefd lokmiddel waarmee de draagster de man van haar dromen zonder veel moeite kon verleiden.
Het interessante aan Aromatics Elixir is dat de een de geur ziet als een zware chypre – als in de traditie van Guerlains Mitsouko (1919) en Rochas’ Madame (1945), de ander als ene aangename lichte, groene bloemengeur – de parfumtrend bij veel parfumhuizen eind jaren zestig, begin jaren zeventig.
Is volgens mij een kwestie van de ph-waarde van de huid en het seizoen. ‘s Winters lijkt de patchoeli-eikenmosbasis (ook in de nieuwe, bijna eikenmos-vrije) het te winnen, en heeft de geur het effect van een kasjmieren shawl. ’s Zomers blijven de openingsnoten langer tintelen met het effect van een grand foulard van organza.
Beide ‘ervaringen’ komen samen – kasjmier en organza – in deze gelimiteerde jubileumeditie. Want om stil te staan bij veertigste verjaardag vroeg Clinique Laurent Le Guernec de geur te interpreteren met een 21ste-eeuwse touch.
Aromatics Elixir Perfumer’s Reserve is hierdoor ‘meer eigentijds, minder overdadig in zijn charme’. Ofwel: de originele compositie is ‘aangezet met pure essences waardoor het intenser straalt, zoals de gloed van een diamant die met elk nieuw facet feller gaat fonkelen’.
‘Net als de beste wijn biedt dit parfum een boeket hoogwaardige ingrediënten: roos, jasmijn, mirre en patchoeli verkregen op basis van moleculaire distillatie waarmee de essentie van een ingrediënt effectiever gefilterd kan worden’. Klinkt mooi, maar gaat er bij mij niet helemaal in: elk ingrediënt wordt met welke destillatietechniek dan ook altijd teruggebracht tot een molecuul. Het is volgens mij meer een kwestie van kwaliteit, terroir en het rijpingsproces van de ingrediënten.
De – mooie – presentatie van de flacon is geïnspireerd op de gouden gloed van sublieme, gerijpte cognac. En vind je de inhoud onvergetelijk, koop dan een paar exemplaren van deze limited edition: wereldwijd worden er ‘slechts’ 25.000 verspreid.
RUIK & VERGELIJK
Het logische verschil met Aromatics Elixir: de lichtere en zonnige toon. Naast de vertrouwde noten van groenfris verbena, tederzacht kamille en zoetig scharlei (muskaatsalie) – nog steeds een originele combinatie – voegde Le Guernec in de opening toe: een stralende, fluweelzachte perziknoot en zonnig, fris en helder oranjebloesem (foto). Het effect: zonniger en direct duidelijk bloemiger.
In het hart vol van rozen, werd de vol-sensuele gloed van sambacjasmijn (dus bloemiger) getemperd door een melange van honingaccenten. Foutje trouwens: op de foto (boven) van Clinique zie je boerenjasmijn. En in de basis van Aromatics Elixir Perfumer’s Reserve werd een meer gezuiverde patchoelie toegevoegd. Plus mirre voor een ‘zacht en uitgesproken mysterieus karakter’.
RUIK & VERGELIJK
Om de verschillen te ervaren, moet je beide geuren goed in je opnemen en er de tijd voor nemen. Ik kwam er ook pas na verloop van tijd achter de subtiele koerswijziging.
Clinique Aromatics Elixir (1971)
GEURENGOEROE 