EEN INDIASE VROUW TIJDENS HAAR BOLLYWOOD-GESTYLDE HUWELIJK
Jaar van lancering: 2008
Laatst aangepast: 24/05/11
Neus: Libertin Louison
Denk ik aan saffraan, dan zie ik een klassieke primo piatto van de Italiaanse keuken voor me: een lekker borrelende risotto à la Milanese. Door de zachte noten van de ‘rijstepap’ ruik je het steringrediënt van dit gerecht: saffraan. Hoe moet je de geur ervan omschrijven? ‘Stroef’ en tegendraads. Zonnig maar roestig. Zacht als fluweel, maar dan tegen de vleug in strijkend. En tegelijkertijd stoer. Ik zeg: Libertin Louison (meer weten zie Indiscrète) slaagt er wonderwel in om de essentie van saffraan te vangen. Bij de eerste spray van Safran Nobile, ruik ik risotto à la Milanese.
Zijn inspiratiebron: een Indiase vrouw tijdens haar Bollywood gestylde huwelijk: ‘Gekleed in haar sari verpakt als een cocon, kijkt ze discreet en wil niet de aandacht op zich vestigen’ (moeilijk als bruid dunkt me). Maar toch, ‘beetje bij beetje geeft ze zich bloot verlaat de vlinder haar cocon om’ – moet het volgende nu echt? – ‘een warm, aardige en gracieuze persoonlijkheid te onthullen’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Safran Nobile leest bijna als een risotto-recept. Eerst een frisse opening van citroen en sinaasappel (beide doen het goed in een risotto) om snel daarna saffraan toe te voegen, en wel in overdosis.
Prachtig en subtiel ondersteund door zwoel jasmijn die zich bescheiden opstelt tussen kardemon en anijs. Beide goed te ruiken. En in de basis van deze ‘anders’ oriëntaalse geur gaat de saffraan zich zwoeler gedragen. Van stroef en droog naar warm en sensueel. Komt op conto van benzoïne en vanille. Een prachtcombinatie. En zoals wel vaker, ruik ik de toegevoegde patchoeli niet echt.
RUIK & VERGELIJK
Crocus sativus, ofwel saffraan, zijn de hele of tot poeder gemalen gedroogde stempels van een op de krokus lijkend bolgewas. Wordt ongeveer 35 cm hoog, heeft smalle grasachtige groene bladeren en trechtervormige, dieppaarse bloemen. De prijs (bijna ‘gelijkwaardig’ aan goud) komt door de arbeidsintensiteit tijdens de oogst: elke bloem wordt handmatig geplukt, elke stempel wordt dito van de bloem getrokken. De stempel is zo licht dat voor een kilo meer dan 400.000 bloemen nodig zijn.
Het eerste gebruik ervan is opgetekend in China: werd in de zevende eeuw gebruikt als drug – high van saffraan! – en parfum. Ook de Oude Grieken – Grieks voor saffraan is ‘crocus’ – en Oude Romeinen waren zich bewust van de sterk aromatische werking en gebruikten het als parfum en badolie.
Vanwege de veronderstelde troostende en opwekkende werking werd het in medicijnen verwerkt. De naam is afkomstig uit Arabië, waar ‘za’faran’ geel betekend. Vanuit hier werd het door de kruisridders tijdens de middeleeuwen meegenomen (samen met hyacint, tulp, kamperfoelie en iris) bij terugkeer uit het beloofde land. Door schaarste en daardoor hoge prijs was het geliefd als parfum bij de snobby elite uit die tijd. Hierdoor was de verleiding voor vervalsing aanwezig. De Duitser Findeker werd tot de brandstapel veroordeeld omdat hij het niet kon weerstaan nepsaffraan te maken: goedkope saffraan bestaat niet.
Als parfum is saffraan geleidelijk uit de gratie geraakt. De belangstelling neemt aan het eind van de twintigste eeuw weer toe. Hiervan getuigen:
Saffraan goed herkenbaar voor haar:
Claude Montana Parfum d’Elle (1990)
Agent Provocateur Agent Provocateur (2001)
Donna Karan Black Cashmere (2003)
Lancôme Magnifique (2008)
Saffraan goed herkenbaar voor hem:
Giorgio Armani Mania Homme (2002)
Versace Men (2003)
Comme des Garçons 2Man (2004)
Davidoff Silver Shadow (2005)
‘Niche-saffraan’ 100 procent herkenbaar in:
Comptoir Sud Pacifique Sultan Safran (1996)
L’Artisan Parfumeur Safran Troubant (2002)
Montale Aoud Safran (onbekend)
GEURENGOEROE 