HET WILDE WATER NOG FRISSER,
NOG KRACHTIGER, NOG INTENSER
Jaar van lancering:1984, 2010
Laatst aangepast: 19/06/10
Neus: François Demachy
Flaconontwerp: Pierre Camin
Model: Alain Delon
Fotografie: Jean-Marie Périer
Het persbericht van Eau Sauvage Extrême wekt de schijn dat voor het eerst een intense versie verschijnt van de klassieker Eau Sauvage uit 1966. Niet dus: al sinds 1984 kun je daarvan genieten. Niet erg. Wat me meer verbaast, is dat Dior nu, anno 2010, met een nieuwe campagne zoveel aandacht aan deze ooit als ‘tussendoortje’ gelanceerde geur besteedt.
Wat betekent dit? Dat het huis nog geen idee heeft hoe de opvolger van Homme (2005) en zijn ‘flanker’ Homme Sport uit 2008 (die in 2011 een vernieuwde samenstelling kreeg) eruit moet zien en ruiken? Dat deze twee geuren niet aan de verwachtingen voldoen? Dan is het slim om ‘ondertussen’ een klassieker in de etalage te zetten die volgens François Demachy, parfumeur-createur bij Dior, ‘in de aanzet explodeert door een intense frisheid en in de basis geaccentueerd wordt door de energieke en radicaal mannelijke houtaccenten’.
Hij vervolgt: ‘Eau Sauvage Extrême is niet zomaar een intense versie van het oorspronkelijke akkoord, de geur gaat veel verder. Alle accenten zijn opnieuw geïnterpreteerd en tot maximalen hoogten gestuwd. Niet om het opdrijven van de kracht, maar om het laten opbloeien van het opvallende karakter van Eau Sauvage. Twee dingen moesten behouden blijven, de overweldigende frisheid in de aanzet en, zoals alle mannengeuren van Dior, het bloemenaccent. Ik koos om jasmijn, aanwezig in Eau Sauvage, te behouden. De grote vernieuwing is de intense basishoutnoot die het oorspronkelijke karakter versterkt met zijn krachtige, diepe karakter’.
En waarom koos Dior nu voor een foto van Alain Delon uit 1966? Omdat ‘van dit pure en eenvoudige portret een fascinerende mannelijkheid uit gaat. Het tijdloze beeld is nog steeds even actueel als op het moment van zijn ontstaan. Met zijn tijdloze schoonheid incarneert de legendarische acteur het absolute karakter van mannelijkheid volgens Dior’. En haakt natuurlijk mooi in op de vintagetrend die al een jaar of tien door de design- en modewereld waait.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Opvallende verschillen met de 1984-versie. Ruik je in de opening. Toen: citroen, bergamot, basilicum. Nu: citroen, grapefruit, bergamot. De basilicum verschoof naar het hart omringd door lavendel en snufje munt dat ‘het geheel extra stralend maakt’.
En ‘jasmijn zorgt voor een opmerkelijk zacht accent’. In de 1984-versie is het met jasmijn (moet dat geen hedione zijn, een synthetisch component dat een jasmijnachtige bloemigheid koppelt aan frisheid, en dat Eau Sauvage juist zijn charme geeft…) gevulde hart beduidend kruidiger door laurier en koriander.
De afronding is met sandelhout, patchoeli, mos, amber en musk daarentegen beduidend minder ‘houterig’ dan de 2010-versie. Die valt inderdaad op door de nadruk op cederhout uit Virginia ‘die urenlang op de huid blijft’ versterkt met vetiver en patchoelie. Mooi is toevoeging van elemi-hars, ‘met koude peperachtige noten’ volgens François Demachy, en ‘een subtiele band schept tussen de opening en het hart van Eau Sauvage Extrême.
Ook opvallend: ondanks de aanpassingen, ruik je dat je met een jaren tachtig-geur te maken hebt door die nadruk op de houtbasis die juist in de 1984-versie minder was. Hier sloeg de toevoeging extrême op het citrusfrisse en bloemige accent.
RUIK & VERGELIJK
Nou, we doen niet moeilijk. En trouwens er bestaat nog een Eau Sauvage-variatie die frisheid koppelt aan leer.
Dior Eau Sauvage (1966)
Dior Eau Sauvage Fraîcheur Cuir (2007)
GEURENGOEROE 