GEURENGOEROE

ZO ZWART ALS SERGE

Jaar van lancering: 2008

Laatst bijgewerkt: 11/05/10

Neus: Serge Lutens, Christopher Sheldrake

Soms vraag ik me bij Serge Lutens af: ziet hij zichzelf nu als dichter of als parfumeur? Want al zijn geuren gaan altijd gepaard met – op z’n zachtst gezegd – nogal breedsprakerige en gezwollen ‘literaire’ statements. Ook met Serge Noire heeft hij de ‘de taal’ weer goed te pakken: ‘Uit de feniks – de mythologische vogel die op zijn hoogtepunt opbrandt en een laatste keer schittert, om daarna uit zijn as te herrijzen – ontluikt een tijdloze geur, van overal en nergens. Stoffen schoentje in een ballet van vlammen dat herinnert aan het mysterie van weleer zonder toekomst’.

Wat lees ik eigenlijk? Gewoon doorgaan: ‘Dit Oosterse grijs gebruikt zijn rijkdommen, zijn kleuren bij zonsondergang, in al zijn schakeringen en wordt herboren als parfum, een subtiele verzwijging. Onduidelijke bewering, geheugen van de wind die een vorm suggereert en uitpuurt tot een toekomstig silhouet. Voor mooie etherische figuren! Blanke huid en zwarte serge…’ Toe maar! Maar waar heeft-ie het in hemelsnaam over? Je kunt het ook simpeler houden. Doe ik. De naam verwijst origineel naar de voornaam van de parfumeur en naar een fijne textielsoort: serge. Dat is een gekeperde wollen of katoenen stof met gladde afwerking en platte diagonale ribbel vroeger veel als voering en maatkleding gebruikt. Kortom: chic. En dat kan ook niet anders als je aan Serge Noire ruikt. Lutens omschrijft de compositie als ‘rokerig, asachtig, subtiel en mystiek’. Klopt. En: het is een echte ‘Lutens’: vol, diep, donker, ‘zwart’, kruidig met een enorm intense nasleep.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Serge Noire is een geur die je terugbrengt naar het verleden. Middeleeuwen, een verlaten gotische kathedraal waar het wierookvat zachtjes heen en weer deint en zijn rokerige geurspoor verspreidt. De geur begint heel vreemd. Vegetaal zeg maar. Groenachtige noten die overgaan in de zoetigheid van cistus labdanum. Wierook (foto) laat vervolgens sierlijk zijn ‘hemelse’ noten neerdwarrelen op het hart vol van patchoeli en kamfer (met zijn etherische, ijle, bijna terpetijnachtige noot).

Een toets van kaneel maakt het geheel een beetje zoet en gaat mooi samen met de cistus labdanum. Dan de basis: intens hout en intens amber. Serge Noire is tegelijkertijd ook stof. Warm, zacht en comfortabel. Een sprei van serge in de buurt van een open haard. Alleen waarom hij nu ook meedoet met de neo-gothic stylingtrend (zie limited edition-flacon)? Maakt het onnodig plat. Want dan komen andere dichterlijke beelden bij me op.

Geurengoeroe kruipt in de literaire huid van Serge Lutens: ‘(Een) madonna op het podium hangend aan het kruis. Zwarte lelies regenen. Een moderne courtisane. Maria Magdalena. Lady Gaga – die een huilende hulde brengt aan haar voeten. Zwachtels. Bloed. Verloren geloof. Verdwaald viooltje schenkt troost’.

RUIK & VERGELIJK

Stof vertaald in parfum. Het levert vaak mooie geuren op. Ook vaak trendy luchtjes… ik bedoel dan de talrijke jeansgeuren van de afgelopen jaren.

Stoffelijke parfums voor vrouwen:

Millot Crêpe de Chine (1925)
Estée Lauder White Linen (1978)
Givenchy Organza (1998)
Donna Karan Black Cashmere (2003)

Stoffelijke parfums voor mannen:

Lanvin L’Homme (1997)
Prada Infusion d’Homme (2008)