GEURENGOEROE

EEN COLLAGE VAN BIJZONDERE IMPRESSIES EN MOMENTEN

Jaar van lancering: 2008

Laatst aangepast: 16/04/10

Neus: Aurélien Guichard, Christine Nagel

Model: Guinevere van Seenus

Art direction: John Galliano

Fotograaf: onbekend

Flaconontwerp: John Galliano

John Galliano. Voor modemensen introductie overbodig. Voor ‘parfummensen’ eigenlijk ook. Met name door zijn werk voor Dior: veel geuren van dit couturehuis kwamen tot stand door zijn artistieke inbreng. De bekendste: J’Adore (1999) waarvan de hals van de flacon is geïnspireerd op zijn Masaï-couturecollectie voor het huis. Twee jaar geleden lanceerde hij een parfum dat Galliano voor het eerst ondertekende met zijn eigen initialen. En het was volgens hem de hoogste tijd. Want zo lang hij zich kan herinneren droomde hij er al van een parfum voor zijn muze te maken.

Want parfum speelt voor Galliano een belangrijke in de beeldvorming van zijn muze. Het is de laatste dimensie die haar tot leven brengt. Kijkende naar zijn creaties zal je het niet verwonderen dat de Galliano-muze veelzijdig is; een jonge vrouw met veel tegenstrijdigheden. Hoe ze er ‘in het echt uitziet’: zie de foto-collage op de verpakking: een mix van diverse stijlen poëtisch en dromerig geassembleerd – het handelsmerk van Galliano.

Daarom duurde het zolang voordat John Galliano klaar was, voordat het parfum de essentie van zijn muze – ‘fragiel en toch sterk, romantisch en toch vrij van geest, excentriek en bohemien maar toch gericht naar de toekomst, mysterieus maar toch de beste vrienden’ met John – perfect had gevangen. Want parfum is volgens Galliano ‘ruw, evocatief, puur en eerlijk en kun je niet maskeren met strikken, linten en kleur. Het spreekt zonder woorden, verbaast zonder te bewegen’. Het is een geur ‘bij het binnenkomen en het verlaten van een ruimte in de lucht blijft hangen’. Dit tijdelijke, vervliegende moment vormt de essentie van John Galliano.

De ‘collectable’-flacon – volgens Galliano ‘high tech romance’ – is geïnspireerd op 19de eeuwse draperietechnieken, het werk van de Italiaanse schilder Giovanni Boldini (1842-1931) gecombineerd met de lichtheid van een Galliano-jurk. De flacon wordt gesierd met een delicate Bulgaarse roos – hoofdcomponent van de geur – en de spray zit verborgen in de neo-gotische gestylde G… van Galliano.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Galliano: ‘Het is een erg zoet, licht, tamelijk klassiek en bloemig parfum, zoals een Engelse roos die bloeit in de tuin van mijn muze terwijl ze vlinders najaagt’. En: ‘We hebben met een roos gewerkt zoals nog nooit is gedaan’. Christine Nagel: ‘De geur is voor mij erg couture, erg belle epoque en toch modern gecombineerd met de kinderlijke onschuld van Galliano’s muze. En: ‘Ik wilde iets poederigs, feminien, zacht. Zoals de jurk (lees: flacon) van deze geur; vervliegend paars met poederige allure. Ik probeerde me in te denken hoe zo’n jurk zou aanvoelen’.

Ze ging naar het laboratorium en ging spelen met aldehyden – ‘erg sterk, als je met een Galliano-jurk in een sneeuwstorm zit, crispy’ – en een wit linnen-molecuul. Dit combineerde ze met roos en pioenroos. Die zowel zoete (viooltje, iris) als donkere accenten krijgen (engelenzaad, patchoeli, amber).

John Galliano valt op. Zwevend tussen niche- en masstigevermaak, is het geen geur die direct wil en kan pleasen, daarvoor is het te gelaagd. De opening is vreemd en verrassend. Je ervaart direct de zoete en licht-frisse bloemigheid ondersteund door een kruidige nuance (volgens mij engelenzaad) die mooi uitloopt in de basis. John Galliano is een geur die je past echt leert kennen na verloop van tijd. Hoop niet dat bij een teleurstellende ontvangst een lichte versie verschijnt. Zou zonde zijn. Wordt al zoveel gedaan.

RUIK & VERGELIJK

Nog een paar bijzondere rozen gevangen in een even bijzondere geuren:

Stella McCartney Stella (2003)
Guerlain – L’Art et la Matière – Rose Barbare (2005)
ByRedo Rose Noir (2008)
Andy Tauer Une Rose Chyprée (2009)