EEN DUIZELINGWEKKENDE GEUR
DIE JE INTRODUCEERT IN DE
WERELD VAN KAMA SUTRA
Jaar van lancering: 2008
Laatst bijgewerkt: 31/10/09
Neus: Azniv Buzantian, Jacques Cavallier
Model: Jessica Stam
Flaconontwerp: Giorgio Armani
Fijn om te weten: de vrouw die één van drie Onde-parfums draagt, laat een onvergetelijke indruk achter. Moet ook wel, want de bedoeling van Giorgio Armani: hulde brengen aan ultieme sensualiteit en intense vrouwelijkheid. Deze trilogie is geïnspireerd op ‘de rituelen van het Oosten’ – en weerspiegelt een innerlijke reis, vol verleiding en beroering als een echo, een golf, een beroering die blijvend is.
Onde Vertige in het bijzonder is geïnspireerd op de Kama Sutra. Oh-la-la en meer hitsige gedachten dus, want dit is het belangrijkste Indiase leerboek over ‘de wetenschap van liefde’ geschreven door Mallanaga Vatsyayana in de vierde eeuw na Christus, en roept tegelijkertijd de rijkdom op van oude Indiase tempels die baden in een roze en zinnelijke gloed…. denk aan de Taj Mahal bij zonsondergang. En met een beetje fantasie kun je in de flacon van Onde Vertige – wel goed je ogen dichtknijpen- een paleis uit India zien.
Dit is een beetje overdreven gesteld: ‘De trilogie Onde kondigt een nieuw tijdperk aan voor de wereld van parfums. Deze neo-oosterse geuren herdefiniëren de klassiekers uit oriëntaalse parfumfamilie’, om onduidelijk te vervolgen, ‘het zuivere en levendige ontwerp definieert de weelde, geconcentreerdheid en indruk die de parfums onthullen’.
Wat interessant(er) aan de Onde-geuren is dat Giorgio Armani hiermeer het niche-concept een beetje dichter bij de gemiddelde ketenparfumerieklant brengt. Zowel in presentatie – gekleurde flacons met sierlijk reliëf waaraan even sierlijk een zijden kwastjes bengelen – als in geur zijn deze drie Ondes chiquer, eleganter en kwalitatief beter dan bijvoorbeeld Armani Code (2006) en Idole d’Armani (2009)… maar nu zal ik een aantal parfumfans wel tegen het zere been trappen. Missschien wel Giorgio Armani zelf.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Eerste indruk van Onde Vertige: zacht en bloemig met een fluweelzepige toets die na verloop van tijd mooi balanceert tussen fris en intens. Geen klassiek-frisse opening trouwens; het zijn direct de bloemen die gaan spreken. Amandelbloesem (zijdezacht), frangipani (intens zoet) en pittosporum (Nederlandse naam is Australische laurier, maar dat zegt niets over de geur die groenzoet schijnt te zijn) mengen zich met (in dit geval frisgroen en zonnig) jasmijn. Misschien wel dé bloem die we associëren met India. En zoethout geeft aan al deze bloemen een aangenaam modern-zoete toets. Ook heel Indisch de pure afronding met enkel patchoeli.
RUIK & VERGELIJK
Heel eerlijk gezegd: ik weet het niet. Ik moet aan een geur denken, maar die wil me maar niet te binnen schieten. Wordt vervolgd! Of zou Onde Vertige nu gewoon uitzonderlijk en niet te vergelijken zijn?
Wat ik nog wel kwijt wil: qua presentatie moet ik erg denken aan Cacharels Loulou (1987) – licht ik toe bij de beschrijving van Onde Mystère.
GEURENGOEROE 