EEN GEHEIM VOOR DE VROUW ACHTER SLOT EN GRENDEL
Jaar van lancering: 2009
Laatst bijgewerkt: 20/09/09
Neus: Bertrand Duchaufour
Model: Leila Ben Khalifa
Director campagne: Tom Munro
‘Met haar betoverende charme belichaamt Leila de moderne vrouw van vandaag. Ze is zich volledig bewust van haar schoonheid; soms meer elegant en geraffineerd, dan weer meer instinctief en primitief, chic of ondeugend. Dromend, maar vastberaden leeft ze in het heden en de toekomst waarbij ze de hedendaagse realiteit interpreteert op haar eigen creatieve en persoonlijke manier’. Je zou het niet verwachten, maar dit zegt John Richmond – anno 1960 – over de ‘muze’ van zijn eerste gelijknamige parfum. Ik had een ‘wildere’ verklaring verwacht, meer passend bij de reputatie die hij heeft opgebouwd. Want hij wordt beschouwd als de ontwerper die aan de wieg van de avant-garde Britse mode stond.
En dat staat voor kleding met een edgy randje en veel invloeden van wat er al zo op straat gebeurt – rock and roll, punk, grunge, gothic. En een dergelijke ruige styling is altijd geliefd bij popsterren die een anarchistisch imago nastreven. Logisch dat John Richmond veel sterren kleedt en als vaste klant heeft. Name dropping: Madonna, Mick Jagger en Annie Lennox.
John Richmond zit achter slot en grendel opgesloten – maar niet heus; de dop gaat er zonder sleutel af – in een flacon. Zoals een schat in kluis omdat volgens John Richmond we onze meest geliefde bezittingen op deze manier bewaren… achter slot en grendel… en alleen voor onszelf houden. Sterker, het slot ‘herinnert de gebruikster aan de kostbaarheid van het parfum en bezegelt de essentie’. Als extraatje – ben ik persoonlijk geen voorstander van, je koopt een geur om de geur, niet om meer en niet om minder – kan dit slot als bedel aan een in de verpakking gestopte armband bevestigd worden… waardoor de draagster altijd met John Richmond verbonden blijft. Tut,tut, tut…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Het parfum zelf moet verleiden en prikkelen zoals rock & roll dat ook met de zinnen doet. Nou het moet gezegd: hoewel de geur minder edgy en rock & roll is dan verwacht, overtuigt John Richmond door zijn volheid. De opening is een fruitige explosie van rode grapefruit peer en braam. Het hart is heftig. Komt op conto van de ‘felle’ narcis (foto) – bekend om zijn narcotische geurspoor. Magnolia zorgt voor enige tempering van het geheel. En of de volheid van de geur nu op het conto komt van de ‘fascinerende witte zandlelie’, dat weet ik niet. Heb ik namelijk nog nooit geroken. Dit alles wordt in de basis vastgehouden door patchoeli, sandelhout en amber.
RUIK & VERGELIJK
Raar maar waar; worden de extreme Engelse ontwerpers op modegebied zeer serieus genomen – ook in de rest van de westerse wereld – wat parfums betreft, ligt dat iets moeilijker.
Is de reden dat we parfum grosso modo voornamelijk associëren met Frankrijk en Amerika? Of zeggen extreme Engelse modeontwerpers de gemiddelde vrouw in de westerse wereld te weinig. Of – alles kan tegenwoordig – overtuigen de geuren niet voldoende. Misschien brengt John Richmond hierin verandering.
Alexander McQueen Kingdom (2003)
Matthew Williamson Matthew Williamson (2006)
John Galliano John Galliano (2008)
GEURENGOEROE 